Neue Zürcher Zeitung για Τσίπρα: Νεποτισμός και πελατειακό κράτος εφαρμόζονται ακόμα πιο απροκάλυπτα από ό,τι στο παρελθόν

Ένας τεράστιος αγώνας ήταν απαραίτητος από το 2010 και πέρα για να κρατηθεί η Ελλάδα που πνίγονταν στα χρέη, στην ευρωζώνη. Παρά το γενικότερο κλίμα αισιοδοξίας για την πορεία της χώρας δεν επετεύχθη η μεταρρύθμιση του δυσλειτουργικού κράτους και της προβληματικής οικονομίας, γράφει σε άρθρο της η Neue Zürcher Zeitung με τίτλο: «Το ταξίδι προς την Ιθάκη δεν ξεκίνησε ποτέ – Επιβίωσε το παλαιό σύστημα στην Ελλάδα».

Οκτώ χρόνια, τέσσερις εκλογές και τρία προγράμματα διάσωσης μετά, ο τέταρτος διάδοχος του Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας, τον Αύγουστο του 2018 από το νησί της Ιθάκης και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και προσπάθησε να δώσει την εντύπωση ότι η χώρα έφτασε στο τέλος αυτής της οδύσσειας.

Αλλά ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ σήμαινε μόνο τη σταθεροποίηση του κρατικού προϋπολογισμού;  Αυτό είναι πράγματι – τουλάχιστον προς το παρόν – επιτυχές.

Ή μήπως ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ δεν αφορούσε τις συνολικές και βιώσιμες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία;

Τα τελευταία οικονομικά δεδομένα είναι αισιόδοξα με την πρώτη ματιά, σημειώνει η Neue Zürcher Zeitung.

Το 2017, η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,4% μετά την ύφεση που διαρκούσε από το 2008 και τη συρρίκνωση του 25% του ΑΕΠ. Η ανεργία, η οποία ανήλθε στο 27,5% το 2013, υποχώρησε κάτω από το 20% αυτό το καλοκαίρι. Πάντως το ποσοστό της ανεργίας θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο, εάν μισό εκατομμύριο άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 180.000 αποφοίτων πανεπιστημίων, δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα από τότε που ξέσπασε η κρίση. Στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα κατατάσσεται στην 57η θέση, η προτελευταία των χωρών της ΕΕ, μόνο η Κροατία βρίσκεται ακόμη πιο χαμηλά.

Ο Τσίπρας ξόδεψε ένα ολόκληρο εξάμηνο το 2015 για να συνειδητοποιήσει ότι το «chicken game» του νάρκισσου υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη έφερε τη χώρα στο χείλος της  αβύσσου.

Τελικά συνειδητοποίησε ότι η επιβίωση της κυβέρνησής του εξαρτάτο από την εκπλήρωση των απαιτήσεων των Ευρωπαίων δανειστών, εάν δεν ήθελε να αφήσει τη χώρα χωρίς τη χρηματοδοτική βοήθεια.

Απολύσεις κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο

Από το ξεκίνημα της κρίσης μια σταθερά της κυβερνητικής πολιτικής ήταν μια επιεικής πολιτική έναντι των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Παρά τις περικοπές στους μισθούς δεν υπήρξαν επί της ουσίας απολύσεις, ενώ στον ιδιωτικό τομέα εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τη δουλειά τους. Στο μεταξύ ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αγγίζει πλέον τα επίπεδα του 2010, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δημόσιος τομέας έγινε αποδοτικότερος. Απόδειξη η φωτιά στο Μάτι, Αττικής όπου χάθηκαν 100 ανθρώπινες ζωές επειδή η κρατική μηχανή δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Νεποτισμός και πελατειακό κράτος δεν εξαλείφτηκαν, αντίθετα εφαρμόζονται ακόμα πιο απροκάλυπτα από ότι στο παρελθόν. Έτσι ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε κυβερνητικό πόστο σε ξάδελφό του και ο υπουργός και έμπιστος του πρωθυπουργού Νίκος Παππάς διόρισε τον πατέρα του πρόεδρο του ΟΑΣΘ.

Το παλαιό σύστημα επομένως επέζησε, γεγονός που είναι πιθανότατα και συνέπεια των προγραμμάτων προσαρμογής. Το βασικό κίνητρο για την σωτηρία της Ελλάδας ήταν η παραμονή του στο ευρώ και όχι η εφαρμογή ριζικών μεταρρυθμίσεων. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ένα ταξίδι προς την Ιθάκη».

Πηγή: DW