Σε εκδήλωση της ΣΕΚΕ και της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» παρευρέθηκε σήμερα Κυριακή 7 Δεκεμβρίου ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του Ομίλου εταιρειών της ΣΕΚΕ, Κώστας Καραμανλής.

Στην εκδήλωση που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στο αγροτικό λέγοντας αρχικά πως «Ο πρωτογενής τομέας σε ολόκληρη την Ευρώπη και στη χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και πρωτόγνωρες προκλήσεις: Εκτίναξη του κόστους παραγωγής. Μειωμένες τιμές παραγωγού.

1

Δυσανάλογα υψηλές τιμές για τον καταναλωτή. Καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Λειψυδρία. Ζημιές ή και ολική απώλεια ζωϊκού κεφαλαίου από επιδημίες. Συχνότερη και εντονότερη εκδήλωση ακραίων καιρικών φαινομένων. Ανεπαρκής ανθεκτικότητα των υποδομών στην σφοδρότητα των θεομηνιών. Καθυστερήσεις στην καταβολή αποζημιώσεων και ενισχύσεων», επισήμανε.

«Προβλήματα υπαρκτά και ιδιαίτερα οξυμένα τα τελευταία χρόνια. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που να εγείρουν ζήτημα επιβίωσης για μεγάλα τμήματα του αγροτικού κόσμου. Γι αυτό και οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι και δεκτικοί απέναντι στους Έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφους. Να ακούμε τη φωνή τους, να καταλαβαίνουμε την αγωνία τους», πρόσθεσε.

Για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Ευρώπη το πρόβλημα είπε επίσης: «Σε όλα τα προβλήματα που προανέφερα ήρθαν να προστεθούν τα καίρια πλήγματα στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων, που επέφερε η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Για να επαληθευτεί για μια ακόμη φορά, αλλά δυστυχώς στις πλάτες των παραγωγών, ότι οι δογματικές εμμονές και οι στενόμυαλες τεχνοκρατικές αντιλήψεις όταν αγνοούν την κοινή λογική οδηγούν πάντα σε λάθη. Είναι ανησυχητικό, αλλά και εξόχως λυπηρό, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, από ακρογωνιαίος λίθος της μεταπολεμικής κοινωνικής Ευρώπης, να αντιμετωπίζεται από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών ως παρίας και ενοχλητικό απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Ένα ακόμη λάθος που κυοφορείται στους κόλπους της ΕΕ αφορά στην πρόταση του αρμόδιου Ευρωπαίου Επιτρόπου για την υπέρμετρη αύξηση της φορολογίας στα προϊόντα καπνού, στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας

Δεν έχω λόγους να αμφισβητώ τις αγαθές προθέσεις της Επιτροπής. Εκείνο που εντόνως αμφισβητώ είναι η αποτελεσματικότητα της εν λόγω ρύθμισης. Η εμπειρία από χώρες ( όπως η Γαλλία και η Ολλανδία ), που δοκίμασαν να περιορίσουν την κατανάλωση καπνού με την υπερφορολόγησή του, μας δείχνει ότι εκείνο που τελικά… «κατάφεραν» είναι να μειώσουν το μερίδιο των νόμιμων προϊόντων, προς όφελος των λαθραίων και να στερήσουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς τους από τεράστια φορολογικά έσοδα».

«Θέλω να τονίσω εμφατικά ότι δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε και πολύ περισσότερο να αγνοήσουμε την κατά την γνώμη μου μεγαλύτερη. Αναφέρομαι στην απίσχνανση της περιφέρειας. Τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού. Την απροθυμία των νέων να ακολουθήσουν το αγροτικό επάγγελμα και την τάση φυγής από τον τόπο τους. Τάση που δυστυχώς ενισχύεται και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την παραμονή των ανθρώπων της υπαίθρου στη γη τους από την κατάργηση κρίσιμων δομών και υπηρεσιών στην περιφέρεια: Σχολεία, Αστυνομικά Τμήματα, ταχυδρομικά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μπροστά σε αυτή δεν χωρούν ούτε εξωραϊσμοί , ούτε υπεκφυγές. Η σημασία του πρωτογενούς τομέα για την επισιτιστική ασφάλεια, για την οικονομία, την περιφερειακή ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, είναι τεράστια.

Η επαπειλούμενη ερήμωση της υπαίθρου συνιστά μείζονα εθνική απειλή. Ειδικά σε προμαχώνες του Ελληνισμού, όπως η Θράκη. Να έχουμε πάντα στο νου μας ότι μια πολιτική αποτροπής απειλών είναι περισσότερο πειστική όταν οι αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις ενισχύονται από μια σφύζουσα από ζωή παραμεθόριο. Η αποτελεσματική προάσπιση των συνόρων προϋποθέτει ακμαία και με υψηλό φρόνημα περιφέρεια.

Τώρα λοιπόν και όχι αύριο, με αίσθημα εθνικής και κοινωνικής ευθύνης, σε πνεύμα συνεννόησης και με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση απαιτείται η εκπόνηση, χρηματοδότηση και υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τη στήριξη του αγροτικού κόσμου και την βιώσιμη ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας.

Βασικός πυλώνας ενός τέτοιου σχεδίου πρέπει να είναι οι σύγχρονοι συνεταιρισμοί που λειτουργούν ως επιχειρηματικές μονάδες, επενδύοντας στην έρευνα, την ποιότητα και την εξωστρέφεια. Το μοντέλο της Ισπανίας είναι ένα καλό παράδειγμα: Συνεταιρισμοί με εξαγωγικό προσανατολισμό, υιοθέτηση βιομηχανικών προτύπων παραγωγής , επαγγελματικές διοικήσεις, απευθείας συμβάσεις με κέντρα λιανικής πώλησης… Αποτέλεσμα όλων αυτών; Διαπραγματευτική ισχύς και υψηλές τιμές παραγωγού», πρόσθεσε.