Υπόθεση Novartis: Πώς οι κουκουλοφόροι γράφουν ιστορία

Από τις μέχρι τώρα δηλώσεις των φερόμενων ως εμπλεκομένων στην υπόθεση της Novartis, ίσως η πιο αξιοσημείωτη είναι αυτή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά: «Πληροφορήθηκα τη νέα συκοφαντία του κ. Τσίπρα κατά του προσώπου μου. Και μάλιστα από κατασκευασμένες μαρτυρίες ανωνύμων. Επειδή η συκοφαντία είναι το όπλο των δειλών, τους λέω πως εμένα δεν με αγγίζουν! Να είναι βέβαιοι ότι οι συκοφάντες και όσοι είναι από πίσω θα λογοδοτήσουν οι ίδιοι στη δικαιοσύνη».

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η αναφορά του πρώην πρωθυπουργού σε “κατασκευασμένες μαρτυρίες ανωνύμων”. Κι αυτό γιατί ολόκληρη η υπόθεση βασίζεται στους δύο “προστατευόμενους” μάρτυρες και στα στοιχεία που έδωσαν στους δικαστικούς που ερευνούν την υπόθεση. Φυσικά, η έννοια του προστατευόμενου μάρτυρα δεν είναι κάτι το νέο στη Δικαιοσύνη, ούτε είναι κάτι το κατακριτέο: σε αρκετές υποθέσεις όπου κρίνεται ότι ο μάρτυρας κινδυνεύει αν καταθέσει επωνύμως, διατηρείται η ανωνυμία του, όπως έχει γίνει π.χ. στις υποθέσεις της “17 Νοέμβρη” και της Χρυσής Αυγής. Βέβαια, και στις δύο αυτές περιπτώσεις συνέβησαν ευτράπελα που ουσιαστικά “μαρτύρησαν” την ταυτότητα των προστατευόμενων μαρτύρων, αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία.

Εδώ όμως υπάρχει το εξής θέμα: προφανώς, για να λαμβάνουν υπόψη τους τις μαρτυρίες αυτές, οι δικαστικοί λειτουργοί θεωρούν πως οι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες είναι αξιόπιστοι. Όμως πόσο αξιόπιστοι μπορεί να είναι για να αντιπαρατεθούν απέναντι σε έναν πρώην υπουργό ή και πρωθυπουργό που υποστηρίζει ότι είναι αθώος; Μπορεί ένα πολιτικό πρόσωπο να καταδικαστεί ή έστω να “λερωθεί” από μία δικαστική υπόθεση, απλά επειδή κάποιος ανώνυμος τον ενέπλεξε σε αυτήν; Κι αν αυτός ο “ανώνυμος” τελικά δεν αποδειχθεί και τόσο αξιόπιστος; Κι αν αυτές οι καταγγελίες για μίζες και βαλίτσες με χρήματα αποδειχθούν “φούσκες”;

Με άλλα λόγια: αρκεί μία ανώνυμη μαρτυρία για να στιγματιστεί, ενδεχομένως ανεπανόρθωτα, ένας αναγνωρισμένος εν ενεργεία πολιτικός με σημαντική καριέρα; Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει και ένας μηχανισμός προστασίας ανθρώπων από κάποιους “προστατευόμενους” μάρτυρες; Γιατί είναι μάλλον φανερό ότι κάποιος δόλια θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί το σύστημα αυτό, εμφανιζόμενος ως μάρτυρας για μία υπόθεση, και ζητώντας να προστατευθεί, δήθεν ότι κινδυνεύει, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανωνυμία του και να μη χρειαστεί ποτέ να μπει στη διαδικασία της ανταπόδειξης από αυτούς που θα υποδείξει ως κατηγορούμενους. Και με αυτόν τον μανδύα προστασίας, ο “μάρτυρας” αυτός μπορεί να πει… τέρατα.

Και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο και σε αυτήν την υπόθεση να γίνεται αυτό που καταγγέλλει ο Αντώνης Σαμαράς: ανώνυμοι σε ρόλο… κουκουλοφόρων “φυτεύουν” κατηγορίες κατά πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ σε μία δικογραφία, με σκοπό την πολιτική τους εξόντωση. Μπορεί να αντέξει η Δημοκρατία μας ακόμα και την υποψία ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο;