Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τα εκπληκτικά αδέλφια του θα πρέπει να είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι. Διότι αν ήταν σήμερα παιδιά με υπουργό Υγείας τον Θάνο Πλεύρη, το πιθανότερο να είχαν διωχθεί για τη Νιγηρία. Μπορεί να ήταν και σε κάποια ελληνική φυλακή αφού με βάση το νόμο Πλεύρη θα ήταν παράνομοι, θα έκαναν ποινικό αδίκημα και θα φυλακίζονταν από 2 έως 5 χρόνια.

Βέβαια, θα μπορούσαν να ευχαριστήσουν τον Θάνο Πλεύρη αν τους έβαζε φυλακή διότι ίσως μόνον εκεί να έτρωγαν ένα κομμάτι ψωμί, αντί να πουλάνε στους δρόμους διάφορα προϊόντα.

Ευτυχώς, όμως, οι Antetokounbros είναι πλέον ενήλικες, ευτυχώς ο Αντώνης Σαμαράς προνόησε και τους έδωσε ελληνική υπηκοότητα, κι ευτυχώς που φοράνε το εθνόσημο στο στήθος και με περηφάνεια αγωνίζονται με τα χρώματα της Ελλάδας.

Ευτυχώς που όλοι εμείς τους θαυμάζουμε, όχι γιατί ξέρουν μπάσκετ, ειδικά ο Γιάννης είναι παγκόσμιος παίκτης, αλλά γιατί δείχνουν με όλο τους το είναι πόσο αγαπούν την Ελλάδα, πολύ περισσότερο από κάτι Ελληνάρες που υψώνουν σημαίες και κάνουν σταυρούς με περίσσια υποκρισία.

Αλλά για τον Γιάννη και την οικογένειά του έχουν γραφτεί πολλά ως προς το τι προσφέρουν στην Ελλάδα μας και κυρίως για το ηχηρό χτύπημα στο ρατσισμό και την ξενοφοβία μιας μερίδας του πληθυσμού.

Και αρκετών πολιτικών θα έλεγα εγώ που τους ακούς και νομίζεις ότι θα βγάλουν μουστάκι και θα μιλάνε σαν τον Χίτλερ, ετοιμάζοντας νέα κρεματόρια.

Με αφορμή τον Γιάννη μήπως θα πρέπει να μιλήσουμε για το… αυστηρό νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής; Μήπως να συζητήσουμε για την πολιτική – κομματική αυτή ανάγκη για να προσελκύσουν τα πιο ταπεινά ένστικτα μερίδας της κοινωνίας (και των ψηφοφόρων).

Να υπενθυμίσουν τον «μπαμπούλα» του κακού μετανάστη που έρχεται να πάρει τις δουλειές των Ελλήνων, να σκοτώσει, να βιάσει, να φέρει τις αρρώστιες και άλλα τέτοια που έχουμε κατά καιρούς ακούσει.

Διότι είναι διαφορετικό να θέλεις να φυλάξεις τα σύνορά σου.

Διαφορετικό να δείξεις ότι υπάρχουν όρια ως προς τους πόσους μετανάστες μπορείς να αντέξεις.

΄’Η αν θέλετε, διαφορετικό να στείλεις μηνύματα στους άθλιους διακινητές που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο.

Κι εντελώς διαφορετικό να τσουβαλιάζεις τους πάντες και να λες ότι όποιος μετανάστης φτάνει στην Ελλάδα για οικονομικούς λόγους, γιατί ζητάει δουλειά και γιατί πεινάει στη χώρα του, να τον βάζεις στη φυλακή.

Ο κ. Πλεύρης λέει για να στηρίξει τον νομοθέτημα – γονατογράφημα: «Ένας άνθρωπος που δεν είναι πρόσφυγας, έχει έρθει αποκλειστικά για οικονομικούς λόγους και λέει “δεν επιστρέφω”. Εκεί ενεργοποιείται το νέο πλαίσιο: διοικητική κράτηση, ηλεκτρονική επιτήρηση και ποινικό αδίκημα της παράνομης διαμονής».

Επομένως, όποιος δεν είναι πρόσφυγας αποδεδειγμένα θα μπαίνει στη φυλακή, θα φτιάξουμε και μερικές ακόμη για να τους χωρέσουν όλους.

Και τότε ποιος θα απομείνει σ’ αυτή τη χώρα για να κάνει τις δουλειές; Ποιος θα μαζέψει τις ελιές τον χειμώνα;

Ποιος θα δουλέψει 15 και 20 ώρες σε μια κουζίνα ξενοδοχείου και ταβέρνας το καλοκαίρι;

Ποιος θα προσέξει τον γέρο πατέρα σου και τη μάνα σου ή ποιος θα μεγαλώσει τα παιδιά σου όσο εσύ δουλεύεις ή ζεις τη ζωή σου;

Διότι αν οποιοσδήποτε έρχεται στην Ελλάδα για να εργαστεί και δεν προέρχεται από εμπόλεμη χώρα, θα πρέπει να επιστρέφει πίσω ή να φυλακίζεται.

Θα έχει και αναδρομικό χαρακτήρα άραγε αυτό;

Διότι ξέρω κάτι Αλβανίδες, Ουκρανές και Γεωργιανές που νυχθημερόν βρίσκονται στο πλάι της δικής σου μάνας, της δικής μου, ή μπορεί και του κάθε υπουργού και πολιτικού.

Διότι ξέρω κάτι Πακιστανούς που μαζεύουν τα φρούτα που εμείς τρώμε, και μάλιστα υπό άθλιες συνθήκες επιβίωσης.

Και γνωρίζω πολλούς ακόμη οικονομικούς μετανάστες που ζουν χωρίς χαρτιά στην Ελλάδα προσφέροντας τα μέγιστα στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία.

Και πριν ο κ. Πλεύρης αποφασίσει να τσουβαλιάσει τους πάντες, μήπως θα έπρεπε να ρίξει μια ματιά στις ομιλίες και τα άρθρα του κεντρικού τραπεζίτη που έχει μιλήσει για τους μετανάστες;

Σε πολύ πρόσφατο άρθρο του ο Γιάννης Στουρνάρας αποδόμησε πλήρως την σκληρή μεταναστευτική πολιτική γράφοντας: «Σε μια εποχή όπου η γήρανση του πληθυσμού και η ανεπαρκής κάλυψη κρίσιμων θέσεων εργασίας απειλούν την οικονομική σταθερότητα και την κοινωνική συνοχή, οι μετανάστες γεφυρώνουν τα κενά αυτά, ενισχύοντας τόσο τους παραδοσιακούς τομείς όσο και τις αναδυόμενες βιομηχανίες».

Και συνέχιζε: «Η ισπανική κυβέρνηση ανταποκρινόμενη στη συμβολή τους, σκοπεύει να προχωρήσει στη διευκόλυνση της νομιμοποίησης έως και 900.000 μεταναστών μέσα στα επόμενα τρία χρόνια αναγνωρίζοντας τον ρόλο τους στη διατήρηση και προαγωγή της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας».

Συμπέρασμα; Όχι, δεν μπορεί να κλείσεις τα σύνορα σε όλους τους μετανάστες που αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής. Που θέλουν να δουλέψουν, να ζήσουν τις οικογένειές τους, να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και στην οικονομία.

Χρειάζονται στοχευμένες πολιτικές που δεν θα αντιμετωπίζουν αλα Τραμπ (που είναι και της μόδας) το μεταναστευτικό.

Διακρατικές συμφωνίες για την είσοδο μεταναστών, άμεση χορήγηση ασύλου στα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, σπουδάζουν, μεγαλώνουν στην Ελλάδα.

Δουλειές υπάρχουν, πολλές μάλιστα είναι από αυτές που οι καλομαθημένοι δεν πλησιάζουν.

Ας αφήσουν λοιπόν τα ακροδεξιά τσιτάτα και τις ρητορικές μίσους κι ας σχεδιάσουν μια σωστή, ορθολογική και κυρίως ανθρώπινη μεταναστευτική πολιτική.

Όλα τα υπόλοιπα είναι για να χαϊδεύουμε αυτιά ενός ακροατηρίου που έτσι κι αλλιώς μισεί το διαφορετικό, το ξένο, το άγνωστο. Αλλά αυτό είναι ξεκάθαρος ρατσισμός.