Μια από τις πλέον ιστορικές διαφημίσεις της Μεταπολίτευσης είναι αυτή της Skip με τους 29 κατασκευαστές πλυντηρίων που συνιστούν το συγκεκριμένο απορρυπαντικό.

Αν δεν την έχετε δει αυτή τη διαφήμιση, μην στεναχωριέστε: Η νέα, πολιτική version, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έκαναν επιτυχημένο εκείνο το μικρό τηλεοπτικό θαύμα.

Πλέον τα πλυντήρια του Αλέξη Τσίπρα και οι «κατασκευαστές» αυτών ήρθαν για να μας «επανασυστήσουν» τον πρωθυπουργό της χρεοκοπίας της χώρας.

Ηρθαν να κάνουν πιο… επαγγελματικό rebranding στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα, μιας και ο ίδιος δεν έχει την ικανότητα ούτε για να μας πείσει ότι είναι ο ίδιος που έφερε την… ελπίδα, όμως άλλαξε στην πορεία.

Τα πλυντήρια του Τσίπρα έχουν πλέον μαγική συνταγή απορρυπαντικού. Μπλε, πράσινοι και κόκκινοι κόκκοι για να βγει το αποτέλεσμα που θέλουν οι κατασκευαστές ή «εργολάβοι» της συμφοράς.

Και ναι, ο Αλέξης Τσίπρας έρχεται αναβαπτισμένος και ομνύων στον «δημοκρατικό καπιταλισμό».

Διότι ο Μητσοτάκης πέφτει με ρυθμούς κομήτη, ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί, η Ζωή τρομάζει τον κόσμο, τα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα πρέπει να αντιμετωπιστούν, και η χώρα πρέπει κάπως να κυβερνηθεί όταν το καντηλάκι της ΝΔ θα αρχίσει να σβήνει.

Κι αφού ηγέτης δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αφού ο κυρ Στέφανος ο εφοπλιστής (επιλογή του Τσίπρα, μην ξεχνιόμαστε) ξεφούσκωσε σαν μπαλόνι, αφού ο Φάμελλος μοιάζει με τον… δασκαλάκο που ήταν λεβεντιά, αλλά μέχρι εκεί και αφού τον αψύ κρητικό τζάμπα μάγκα, μισογύνη και μισάνθρωπο τον πήραμε χαμπάρι, ποιος άλλος θα μας βγάλει από τα πολιτικά αδιέξοδα; Μα φυσικά ο αναβαπτισμένος ή καλύτερα «ξεπλυμένος» Αλέξης.

Και ξαφνικά, 10 χρόνια από το δημοψήφισμα, από τα νταούλια και τα τσάμικα στο Σύνταγμα, από την περήφανη διαπραγμάτευση που οδήγησε στο χειρότερο μνημόνιο που είχαμε μέχρι τώρα, από τον Γιάνη και το «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες», από τη fake αριστερά που ξεπούλησε κάθε έννοια αριστερής πολιτικής και κυρίως ηθικής, θυμηθήκαμε τον Τσίπρα.

Και να τα κείμενα, και να οι αναλύσεις και οι έρευνες για το τι έγινε εκείνες τις τραγικές για την ιστορία της Ελλάδας ημέρες.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, για να έρθει ο πρώην πρωθυπουργός από το φθινόπωρο με νέο κόμμα;

Τι του είπαν οι επικοινωνιολόγοι της συμφοράς και τα γεροντοφρικιά της «Αριστεράς» που βεβαίως είναι τα καλύτερα «νομιστεράκια» της πολιτικής, κοινωνικής, δημοσιογραφικής ζωής αυτού του τόπου;

Του είπαν: «Αλέξη, άσε αναλαμβάνουμε εμείς να σε καθαρίσουμε από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Να σε βγάλουμε καθαρό και ξάστερο και κυρίως να σε παρουσιάσουμε ως τον μεγάλο ηγέτη που το 2015 αντιστάθηκες στους δανειστές και δεν έκανες kolotoumba, δεν έκανες στροφή… 180 μοιρών, όπως έλεγες κάποτε ως σπουδαίος μηχανικός».

Αυτός είναι, λοιπόν, ο στόχος των πλυντηρίων. Να μας θυμίσουν ότι στην Ελλάδα οι λωτοφάγοι είναι περισσότεροι από εκείνους που δεν ξεχνούν.

Δεν ξεχνούν ότι επιλογή του Τσίπρα, του αριστερού, ήταν η συμμαχία με τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο.

Ότι ναι, υπήρχε σχέδιο εξόδου από το ευρώ το οποίο ο τότε πρωθυπουργός το γνώριζε και το είχε στα συρτάρια του για παν ενδεχόμενο.

Δεν ξεχνούν ότι πήγε στη Ρωσία με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη για να ζητήσουν από τον Πούτιν να τυπώσει δραχμές και να δώσει 5 δις προκαταβολή από τον υποτιθέμενο αγωγό Ρωσίας – Ελλάδας.

Δεν ξεχνούν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης, αυτός ο ανεκδιήγητος οικονομολόγος της συμφοράς, ήταν επιλογή του Τσίπρα. Και ήταν αυτός που επί ένα εξάμηνο έκανε μαγκιές με τους δανειστές οδηγώντας την Ελλάδα σε στάση πληρωμών, σε κλειστές τράπεζες και capital controls.

Δεν ξεχνά η πλειονότητα τις ουρές στα ΑΤΜ για τα 60 ευρώ και το εξευτελισμό ενός περήφανου λαού.

Ο κόσμος δεν ξεχνά, δυστυχώς για πολλούς από τους όψιμους «Τσιπροφύλακες», τη ζημιά των 80-100 δις ευρώ από ένα αχρείαστο δημοψήφισμα και τα παρελκόμενά του. Όπως δεν ξεχνά ότι επρόκειτο για ένα ουσιαστικά άκυρο δημοψήφισμα το οποίο έγινε μόλις 8 ημέρες από την ανακοίνωσή του από τον «13-0» Νίκο Παππά ο οποίος έβλεπε μια «όμορφη νύχτα».

Όχι, δεν ήταν καμιά γιορτή δημοκρατίας ένα παλιόχαρτο που έγραφε «ναι» ή «όχι» σε κάτι ακαταλαβίστικα αγγλικά που ουδείς Ελληνας κάθισε να σκεφτεί τι σημαίνουν.

Και δεν ξεχνά, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να το καλύψουν, ότι ο Τσίπρας έκανε τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα την οποία ακόμη κι αν είχε προετοιμασμένη, δεν άλλαξε κάτι. Οι δανειστές μας φόρτωσαν ένα κόστος τεράστιο, που ακόμη και σήμερα πληρώνουμε αφού η δημόσια περιουσία παραμένει αποθηκευμένη για 99 χρόνια, με υπογραφή Τσίπρα.

Πολύ θα ήθελα αυτά να τα αναλύσει με περισσότερη ψυχραιμία και απόσταση η Ιστορία. Θα γίνει κάποια στιγμή και ο καθένας θα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Όμως, εγώ στέκομαι σε κάτι που αναδεικνύει και το ποιόν του ανδρός.

Στην μετά τα δραματικά γεγονότα του 2015 συμπεριφορά του.

Στο αν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για ό,τι έκανε, ό,τι αποφάσισε, ό,τι επέλεξε.

Στο αν έκανε την αυτοκριτική του πραγματικά, όχι φορώντας τις παντόφλες του, αγναντεύοντας το πέλαγο από τη βίλα του Σουνίου και μοιάζοντας περισσότερο με τον συνταξιούχο της Ραφήνας.

Τίποτε από όλα αυτά δεν έκανε, κι ούτε θα κάνει. Μια πανέξυπνη, πανούργα, επικοινωνιακή και ταυτόχρονα αήθης προσωπικότητα δεν μπορεί να αποδεχθεί κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύει βαθιά μέσα του.

Αλλά ο κόσμος δεν ξεχνά και κυρίως ξέρει ότι τα πλυντήρια θέλουν καλό πρόγραμμα για να βγάλουν τους λεκέδες.

Και κάτι τελευταίο: Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: «Ομοιος ομοίω αεί πελάζει». Ακόμη και οι αμόρφωτοι πάντα βρίσκονται, όχι μόνο μία αλλά περισσότερες φορές.

Πώς το λέει ο λαός; Πολύ και ίδιο θόρυβο κάνουν οι τενεκέδες, ακόμη και οι ξεγάνωτοι…