Καλό είναι να ακούμε μια φράση ολόκληρη, όπως διατυπώθηκε. Ακόμη καλύτερα να την τοποθετούμε στο πλαίσιο της συζήτησης κατά την οποία αρθρώθηκε. Έτσι δεν θα γίνονται παρεξηγήσεις σαν και αυτή που προέκυψε με τον πρώην υπουργό Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ, Κώστα Σκανδαλίδη. Μια αποστροφή του λόγου του σχετικά με τη μονιμότητα στο Δημόσιο προκάλεσε αντιδράσεις, μάλλον άδικες.

Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, είπε ότι πρέπει να υπάρξει συνταγματική πρόβλεψη για την άρση της μονιμότητας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αξιόποινων πράξεων. Η τοποθέτηση ερμηνεύτηκε από ορισμένους ως υποστήριξη γενικευμένων απολύσεων στο δημόσιο τομέα, προκαλώντας πολιτικές αντιπαραθέσεις και παρανοήσεις. Παρόμοιες διαμαρτυρίες ακούγονται όταν ανακαλύπτουμε ότι παραμένουν στο πόστο τους καταχραστές δημοσίου χρήματος, ότι δεν τιμωρήθηκαν όσοι πλαστογράφησαν πτυχία ή ότι δουλεύουν με παιδιά άτομα που καταδικάστηκαν για ασέλγεια.

Ο Σκανδαλίδης τόνισε ότι η άρση της μονιμότητας θα πρέπει να αφορά συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως πειθαρχικά παραπτώματα ή αξιόποινες πράξεις, και όχι να εφαρμόζεται αυθαίρετα. Επισήμανε επίσης ότι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων είναι αναγκαία αλλά υπογράμμισε τις διοικητικές ελλείψεις που καθιστούν δύσκολη την αποτελεσματική αξιολόγηση.
Όσοι διαμαρτύρονται για το αίτημα της αξιολόγησης, ίσως να θυμώνουν όταν δεν γίνεται η δουλειά τους σε κάποια υπηρεσία και ταυτόχρονα να διακινούν το στερεότυπο του τεμπέλη δημοσίου υπαλλήλου, του κοπανατζή, του αδιάφορου.

Η δήλωση Σκανδαλίδη προκάλεσε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε ανακοίνωσή του διερωτήθηκε αν η άποψη του Σκανδαλίδη αποτελεί επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι με τέτοιες τοποθετήσεις ρίχνει «νερό στον μύλο του κοινωνικού αυτοματισμού» που επιδιώκει η κυβέρνηση. Εν ολίγοις το κόμμα της Αριστεράς εστίασε περισσότερο στην κομματική πειθαρχία παρά στην ουσία.

Θα πείτε, ο ίδιος ο Σκανδαλίδης τί έκανε τότε που είχε τη ευθύνη; Υπουργός δεν ήταν; Η συζήτηση για τη μονιμότητα στο Δημόσιο είναι διαχρονική και πολυσύνθετη. Κρατά τριάντα χρόνια και παραπάνω. Από τη μία πλευρά, η μονιμότητα είναι μέσο προστασίας των δημοσίων υπαλλήλων από πολιτικές παρεμβάσεις και αυθαιρεσίες. Από την άλλη πλευρά, η μονιμότητα μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη λογοδοσίας και δυσκολία στην απομάκρυνση ανεπαρκών ή παραβατικών υπαλλήλων. Χρειάζεται λοιπόν πολιτική βούληση και προσωπικό ρίσκο, για τους πολιτικούς που ανοίγουν τη συζήτηση.

Η πρόταση του Σκανδαλίδη, όπως την καταλαβαίνουμε, στοχεύει στην ενίσχυση της λογοδοσίας και της αποτελεσματικότητας στο Δημόσιο. Όταν ήταν αρμόδιος υπουργός (1994 – 1995 και 2001 -2004), δεν είχε προτείνει την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο. Στήριξε όμως την αξιολόγηση με νόμο που προέβλεπε τη βαθμολόγηση των διοικητικών μονάδων βάσει στόχων, αποτελεσμάτων και δεικτών αποδοτικότητας. Ωραίος νόμος που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Ωραία συζήτηση που μας φέρνει πίσω στο χρόνο και νιώθουμε τριάντα χρόνια νεότεροι, με τα ίδιες παθογένειες, τις ίδιες συζητήσεις και τα ίδια πρόσωπα να πρωταγωνιστούν στη δημόσια σφαίρα.

Διαβάστε επίσης:

Τζιτζικώστας: Αρχές του 2026 θα παρουσιαστεί η πρώτη Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τον Τουρισμό

Metlen: Θετικές όλες οι συστάσεις για τη μετοχή μετά το Capital Markets Day του Λονδίνου

Σφοδρή επίθεση Μόσχας στον Ζελένσκι: «Τρομοκράτης διεθνούς εμβέλειας – Δεν σέβεται ούτε τον παππού του, βετεράνο του πολέμου»