Κάποτε ο Ινδός συνθέτης Ραβί Σανκάρ ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να κουρδίζει το σιτάρ του. Αυτό κράτησε μερικά λεπτά. Όταν τελείωσε, πολλοί θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν με πάθος. Ο μουσικός περίμενε υπομονετικά να σταματήσει το κύμα ενθουσιασμού και είπε ταπεινά: «ευχαριστώ που εγκρίνατε το κούρδισμα». 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τέτοιους θαυμαστές. Τους αναγνωρίζουμε ανάμεσα σε δημοσιογράφους, σε επηρεαστές εξελίξεων, σε αιρετούς. Είναι όλοι τους έτοιμοι να παινέψουν, να χειροκροτήσουν τα πάντα. Νομίζουν ότι κάνουν καλό, ότι στηρίζουν τον λατρεμένο τους μεταρρυθμιστή, ότι αλλάζουν τις εντυπώσεις.

Σε κάποια θέματα τα χειροκροτήματα των θαυμαστών του Κυριάκου Μητσοτάκη θολώνουν την αλήθεια. Δεν κατάφεραν όμως να σκεπάσουν τη φωνή που ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα για τα Τέμπη. Ούτε κατάφεραν να πείσουν ότι ήταν παιχνίδι της αντιπολίτευσης. Ο κόσμος βγήκε στο δρόμο σε κάθε πόλη, από κάθε σπίτι, με κάθε ιδεολογία, με κάθε πολιτικό παρελθόν. Η Ελλάδα έζησε ένα εθνικό πένθος που δεν κατευνάζεται με τιποτένιες συγκρίσεις όπως «δεν βγήκατε στο δρόμο για τις φωτιές στο Μάτι» ή «δεν βγήκατε στο δρόμο για τις πλημμύρες στη Μάνδρα».

Το πένθος είναι εθνικό επειδή στα Τέμπη χάθηκαν νέοι άνθρωποι, εξαϋλώθηκε η ελπίδα για το μέλλον, σκοτώθηκε η αθωότητα. Αυτό δεν το κατάλαβαν τα εξαπτέρυγα του πρωθυπουργού, όλοι αυτοί που είναι έτοιμοι να τον χειροκροτήσουν σε κάθε ηχολαλία, σε κάθε κούρδισμα του κυβερνητικού οργάνου. Πλην όμως το κατάλαβε η ομάδα επικοινωνίας του πρωθυπουργού. Είναι προφανές ότι το επιτελείο του είναι το καλύτερο της πιάτσας είτε πρόκειται για δημιουργία θετικών αντιδράσεων στο Τικ Τοκ ή για λουστράρισμα εικόνας στον απόηχο της μεγαλύτερης διαμαρτυρίας που διοργανώθηκε επί των ημερών του.

Η ομάδα επικοινωνίας του πρωθυπουργού τον δασκάλεψε για το τι θα πει και τι θα κάνει. Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε στον Αντώνη Σρόιτερ από την πρώτη φράση είπε όσα έπρεπε να πει ένας πρωθυπουργός που έλαβε το μήνυμα από τις χιλιάδες των πολιτών που βγήκαν στο δρόμο. Κάθε φράση ήταν μετρημένη, κάθε εξήγηση είχε υπόβαθρο λογικής. Εκεί όπου θα μπορούσε να πέσει φάσκελο, χρησιμοποίησε την τεχνική της ειλικρίνειας: Με παραπλάνησαν, αυτά ήξερα αυτά είπα, θα κάνω τα πάντα για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να λάμψει η αλήθεια.

Αρκεί άραγε η νίκη στο πεδίο της επικοινωνίας; Ας σταθούμε λίγο σε αυτό. Ακόμη και οι υβριστές του πρωθυπουργού, εκείνοι που τον αμφισβητούν και τον χλευάζουν, θα πρέπει να πλέον χρησιμοποιήσουν μια εικασία συνεχίσουν το διάλογο. Μετά από την τηλεοπτική εμφάνιση, η άποψη «λέει ψέματα ότι θα αποδώσει δικαιοσύνη» περνά στη σφαίρα της υπόθεσης. Το μήνυμα του πρωθυπουργού ήταν «έλαβα το μήνυμα του λαού».

Απομένει κάτι τώρα. Πέρα από το επιτελείο της επικοινωνίας να κάνουν λίγη δουλίτσα και οι υπόλοιποι, όσοι είναι υπεύθυνοι για την έρευνα, τις ανακρίσεις, την περιγραφή του πλαισίου μέσα στο οποίο συντελέστηκε το δυστύχημα. Προς το παρόν κουρδίζουν τον μπαγλαμά τους.

Διαβάστε επίσης

Νεανικές συντάξεις από τον Νίκο Δένδια