Μύκονος και Σαντορίνη…

Δεν θα το ολοκληρώσω με την φράση «σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι», πτηνό που εξάλλου δεν έχει καμία σχέση με το Αιγαίο.

Θ’ αναφερθώ, όμως, στο γεγονός ότι τούτες τις ημέρες έμαθα κάτι το καινούργιο: ότι ο ελληνικός τουρισμός στο σύνολο του εξαρτάται από αυτά που συμβαίνουν στην Μύκονο, στην Σαντορίνη, την Ίο και στην Πάρο.

Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα με τους πηχυαίους τίτλους που μιλάνε για καταστροφή αν επιβληθεί lockdown σ’ αυτά τα νησιά.

Αν είναι έτσι, να απαλλάξουμε τις υπόλοιπες περιοχές από τον μαζικό τουρισμό και να ζήσουμε ευτυχισμένοι με τον τουρισμό 4-5 νησιών.

Βέβαια, για τα ναρκωτικά και την φοροδιαφυγή που ζουν και ακμάζουν στα νησιά αυτά δεν γίνεται λόγος.

Είναι κι αυτά μέρος του τουριστικού προϊόντος από το οποίο ζει η χώρα.

Βέβαια, για την εξάπλωση του κορονοϊού που θα φέρουν όλοι οι φέρελπις νέοι όταν θα ξαπλωθούν πίσω στους τόπους καταγωγής του δεν γίνεται λόγος.

Να ζήσουμε σήμερα και ο διάβολος να πάρει το αύριο – όπως λέει και το γνωστό άσμα.

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Και ας δείξει η κυβέρνηση πυγμή. Εδώ παίζεται η υγεία της κοινωνίας – και σ’ αυτήν βάζουμε αντίβαρο μερικές δεκάδες χιλιάδες ημί-τρελούς  που δεν μπορούν να εκτονωθούν παρά μόνο ανοίγοντας πανάκριβες σαμπάνιες και χορεύοντας μέχρι τα ξημερώματα σε ακρογιαλιές, σπίτια και κότερα σε εκκωφαντικούς ήχους.

Αν αυτό είναι το τουριστικό προϊόν που θέλουμε ας βγούμε να το πούμε. Κι ας πούμε ότι αναλαμβάνουμε το ρίσκο της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Έτσι, για να σκάσει και κανένα χαμόγελο στα χειλάκια του Αλέξη και να αισθανθεί δικαιωμένος μετά από τόσους μήνες.

Καθυστερώντας την απόφαση του κλεισίματος και με συνεχείς εκπτώσεις από την αυστηρότητα, η κυβέρνηση και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνία και αφαιρεί από την αξιοπιστία της.

Το λαϊκό αίσθημα πάντως δεν στηρίζει τους Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες της Μυκόνου που έχουν αναγάγει την έννοια της απόλαυσης σε ρωμαϊκό όργιο. Δικαίωμα τους να διασκεδάζουν όσο και όπως θέλουν.

Δικό μας δικαίωμα είναι όμως και η διαφύλαξη της υγείας μας και η αποφυγή μίας ακόμη χαμένης χρονιάς για τα παιδιά μας στο σχολείο.

Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει. Ούτε βλάπτει η αποφασιστικότητα. Αντίθετα, η χαλαρή στάση, η τάση υποχώρησης σε πιέσεις και η συγκεχυμένη πολιτική ενέχουν σοβαρό πολιτικό κόστος.

Ας αναλογιστεί η κυβέρνηση με ποιον είναι.