Είδαμε τον πρωθυπουργό να πηγαίνει για espresso macchiato στο Περιστέρι.

Πήγε να δει το μαγαζί που άνοιξαν δυο αδέλφια. Το αγόρι επέστρεψε από τη Γερμανία και η κοπέλα βγήκε από την ανεργία, χάρη στην επιδότηση που πήραν από τη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης.

Δεν μπορούμε να βρούμε κάτι να ξινίσουμε, τα αδέλφια θα πάρουν 17.000 ευρώ για την επιχείρηση. Το ίδιο ποσό θα εισπράξουν δέκα χιλιάδες άνεργοι που θα κάνουν αντίστοιχη κίνηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στη γειτονιά μαζί με τη Νίκη Κεραμέως. Πήγαιναν μαζί στις «Ημέρες Καριέρας» που διοργάνωσε η υπουργός Εργασίας.

Τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται παντού στον κόσμο. Μαζεύονται εργοδότες, μαζεύονται όσοι ψάχνουν για δουλειά και έχουν την ευκαιρία να δώσουν βιογραφικό, να κάνουν συνεντεύξεις επιτόπου, να κάνουν τη λεγόμενη «δικτύωση». Πήγαν λοιπόν 230 επιχειρήσεις, προσφέροντας 6.500 θέσεις εργασίας. Ήταν εταιρείες τεχνολογίας, τουρισμού, μεταποίησης, χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, logistics, βιομηχανίας και φαρμακευτικών. Αναζητούσαν πτυχιούχους, νέους επιστήμονες και εξειδικευμένο προσωπικό.

Είπε λοιπόν η υπουργός ότι οι Ημέρες Καριέρας «ανέδειξαν τη δυναμική της αγοράς εργασίας και τις αυξανόμενες ανάγκες των επιχειρήσεων». Σωστά. Τη δυναμική τη βλέπουμε. Γιατί όμως όλο και πιο συχνά ακούμε «ψάχνω για υπάλληλο και δεν βρίσκω»; Γιατί ενώ υπάρχει ανεργία, έχει γίνει τόσο δύσκολος ο εντοπισμός του κατάλληλου υπαλλήλου;

Διότι στην Ελλάδα όσο μεγάλο πρόβλημα είναι η ανεργία, άλλο τόσο είναι και η εργασία. Ναι, η εργασία γίνεται πρόβλημα όταν οι συνθήκες είναι προβληματικές. Οι επιθεωρητές βρίσκουν ότι το 20% των εργοδοτών να ξεχειλώνουν τα ωράρια. Διαβάζουμε ότι «τα αφεντικά δεν πληρώνουν τα κυριακάτικα», απαιτούν επταήμερο (ειδικά στον τουρισμό και την εστίαση). Υπάρχουν και άλλα που δεν καταγράφονται, με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ζητούν από νηπιαγωγούς να καθαρίζουν τουαλέτες. Πιάσε σφουγγαρίστρα αν δεν θες να χάσεις τη δουλειά σου.

Κι άλλες πρακτικές, για τις οποίες μαθαίνουμε: μισθοί που κατατίθενται ηλεκτρονικά και μετά επιστρέφονται, μετρητά, στον εργοδότη. «Αν δεν σου αρέσει, φύγε» λέει ο εργοδότης και η νέα γενιά θα φύγει χωρίς καν να δηλώσει παραίτηση. Δεν βάζουμε όσα βρίσκονται στο όριο της νομιμότητας, του τύπου «κούκλα μου, φτιάξε μου ένα εσπρεσάκι» που ζητούν μεγαλοδικηγόροι από τις ασκούμενες, «πάρε ένα εικοσάρικο και φέρε μου κασερόπιτα, πάρε και για σένα» που ζητάνε από τον νεαρό λογιστή, «μην φύγεις, έχουμε να κλείσουμε μια υπόθεση» που διατάζουν στο γονιό που πρέπει να γυρίσει σπίτι.

Έχουμε μια αγορά εργασίας όπου εργοδοτικό δίκαιο κυριαρχεί και η γραμμή ανάμεσα στο «είμαι άνεργος» και στο «είμαι σκλάβος» είναι λεπτή. Πολύ λεπτή. Είναι βασικός λόγος για τον οποίο τόσες χιλιάδες εκπαιδευμένοι εργαζόμενοι ζουν εκτός Ελλάδας. Είναι οι αμοιβές, είναι η αυθαιρεσίες, είναι οι κακές συμπεριφορές, είναι όλα αυτά που δεν αλλάζουν σε μια μέρα.

Το καφέ που άνοιξε στο Περιστέρι με επιδότηση, είναι μια αρχή. Οι Ημέρες Καριέρας που πρόσφεραν θέσεις εργασίας, είναι μια θετική πρωτοβουλία. Δύσκολο είναι το επόμενο βήμα: να μπορούν όλο και περισσότεροι πολίτες να στήνουν δουλειές ή να πιάνουν δουλειές σε πλαίσιο ασφάλειας και δικαιοσύνης. Εκεί θα κριθεί η πολιτική βούληση όταν καταφέρει να αλλάξει κακοδαιμονίες δεκαετιών.

Διαβάστε επίσης:

DPort Services: Αυξήσεις έως 35% στους εργαζομένους του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά 2

Βρετανία: Στον έλεγχο του δημοσίου περνούν οι σιδηροδρομικές εταιρείες – Η αρχή έγινε με την South Western Railway

ΕΝΕΔΕΠ: Την Δευτέρα το μεσημέρι αποφασίζει συνέχιση της απεργίας ή υπογραφή συλλογικής σύμβασης