Το απόλυτο crash test των «μονομάχων» : Μεϊμαράκης vs Μητσοτάκης

Ένα 24ωρο πριν ανοίξουν οι κάλπες για τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία, και με την προεκλογική εκστρατεία των δύο υποψηφίων να έχει ολοκληρωθεί, είναι μάλλον η κατάλληλη στιγμή να αναλογιστούμε τα υπέρ και τα κατά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είναι και αυτά που εν μέρει θα κρίνουν το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης.

Ας ξεκινήσουμε με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που στον πρώτο γύρο απέσπασε το μεγαλύτερο ποσοστό από όλους τους αντιπάλους του.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

– Το αυθόρμητο, «λαϊκό» στυλ του. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν είναι ακριβώς αυτό που θα έλεγε κανείς «του σαλονιού». Με φρασεολογία που συχνά θυμίζει θαμώνα περισσότερο ιδιοκτήτη καφενείου παρά πολιτικό, και συχνά ρέπει προς τον λαϊκισμό, είναι πιο δημοφιλής μεταξύ των ψηφοφόρων που προέρχονται από κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Το γεγονός αυτό έχει τη σημασία του, καθώς ήταν ακριβώς αυτοί οι ψηφοφόροι που γύρισαν την πλάτη στη Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, προτιμώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα, και αυτούς θέλει να προσελκύσει και πάλι στους κόλπους της η Συγγρού.

– Η στήριξη που έχει από τον Κώστα Καραμανλή. Κανείς στη Νέα Δημοκρατία δεν τολμά να πει κακό λόγο για τον πρώην πρωθυπουργό, κι έτσι σε περίπτωση που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αναδειχθεί πρόεδρος της ΝΔ θεωρείται δύσκολο να υπάρξουν διασπαστικές τάσεις εντός του κόμματος. Άλλωστε η διασφάλιση της ενότητας του κόμματος θεωρείται πως είναι ύψιστη προτεραιότητα, και αυτό φροντίζουν να το υπενθυμίζουν τακτικά τόσο οι υποψήφιοι αρχηγοί, όσο και στελέχη της ΝΔ.

– Η πορεία του στη Νέα Δημοκρατία. Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης υπενθυμίζει πως έχει περάσει από όλα τα πόστα στο κόμμα, ξεκινώντας από στέλεχος και αργότερα πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και παραμένοντας πιστός στην παράταξη τα τελευταία σαράντα χρόνια «και στα εύκολα και τα δύσκολα», όπως συνηθίζει να λέει. Αυτό δεν μπορεί παρά να του πιστωθεί από όλους, και είναι σίγουρα στα υπέρ του.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

– Έχει ήδη ηττηθεί μία φορά από τον Αλέξη Τσίπρα. Ένα από τα πιο συχνά επιχειρήματα που επικαλούνται όσοι αντιτίθενται στην υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη είναι ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει Μεϊμαράκη πρόεδρο», επειδή τον θεωρεί «δοκιμασμένο» και ευκολότερο αντίπαλο. Με δεδομένο ότι οι νεοδημοκράτες ψηφίζουν όχι μόνο τον επόμενο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά εν δυνάμει τον επόμενο πρωθυπουργό, θέλουν κάποιον που να πιστεύουν ότι μπορεί να νικήσει τον Αλέξη Τσίπρα – και δεν είναι όλοι σίγουροι ότι αυτός είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης…

– Πολλοί τον εγκαλούν για λαϊκισμό. Δηλώσεις όπως αυτή για τον «ανελέητο πόλεμο στη λιτότητα» θυμίζουν περισσότερο την «αντιμνημονιακή» περίοδο της Νέας Δημοκρατίας του 2011 και του 2012, ενώ δεν είναι πια τόσο δημοφιλείς όσο σε άλλες εποχές, όταν οι ψηφοφόροι μπορούσαν ακόμα να πειστούν ότι υπάρχει κάποια εναλλακτική επιλογή απέναντι στις περικοπές των μνημονίων, με «σκληρή διαπραγμάτευση» ή με «ισοδύναμα».

– Δε θεωρείται ικανός να φέρει δραστικές αλλαγές στο κόμμα. Οι περισσότεροι συμφωνούν πως η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει ανάγκη από μία σαρωτική ανανέωση, σε επίπεδο προσώπων και ιδεών, για να ξαναγίνει ελκυστική και να χτυπήσει στα ίσα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έδειξε στη σύντομη θητεία του ως μεταβατικός πρόεδρος της ΝΔ ότι δεν θέλει να προχωρήσει σε μία τόσο βαθιά ανανέωση, κάτι που πιθανόν να συνδέεται και με τους καραμανλικούς, από τους οποίους αντλεί και μεγάλο μέρος της δύναμής του.

Και τώρα ας περάσουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη:

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

– Η αποτελεσματικότητά του. Αν και πολλοί του καταλογίζουν ότι ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προχώρησε σε άστοχες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων (τις οποίες βέβαια οι ίδιοι τότε ψήφιζαν ασμένως στη Βουλή), όλοι αναγνωρίζουν τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησε με γνώμονα την ενίσχυση της διαφάνειας (ενίσχυση του προγράμματος «Διαύγεια), τη μείωση της γραφειοκρατίας (μείωση διοικητικών βαρών για επιχειρήσεις, κατάργηση υποβολής επικυρωμένων αντιγράφων) και τον εξορθολογισμό του Δημοσίου (νέο σύστημα αξιολόγησης, έλεγχος πιστοποιητικών πρόσληψης). Δύσκολα θα βρει κανείς υπουργό με τέτοιο έργο.

– Η ηλικία του. Στα 48 του χρόνια, είναι ακόμα σχετικά άφθαρτος και ίσως πιο κοντά (όχι μόνο ηλικιακά) στους νέους από οποιοδήποτε άλλο παραδοσιακό στέλεχος της ΝΔ. Κι αυτό εν μέρει επειδή είναι από τα πιο δραστήρια στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στα κοινωνικά δίκτυα, έναν τομέα όπου η ΝΔ γενικά «χωλαίνει», όμως καθορίζει τη στάση πολλών νέων ψηφοφόρων. Αυτό έχει τη σημασία του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, που αντλεί μεγάλο μέρος της εκλογικής του δύναμης από τους νέους. Ο ίδιος άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολλές φορές επισημάνει πως η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αποκτήσει ξανά ερείσματα στη νεολαία της χώρας.

– Η διάθεσή του για σαρωτικές αλλαγές. Οι περισσότεροι συμφωνούν πως η ΝΔ έχει ανάγκη από βαθιά ανανέωση, την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρεσβεύει και θέτει ως πρώτη προτεραιότητα. Οι συνεργάτες του, μάλιστα, αντιπαραβάλλουν τον Κ. Μητσοτάκη απέναντι στον «φθαρμένο» και «στηριζόμενο από τους παλαιοκομματικούς μηχανισμούς» Βαγγέλη Μεϊμαράκη, επισημαίνοντας πως κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών χωρίς να υποστηριχθεί από κανέναν «μηχανισμό», κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων με τα επιχειρήματά του και τη δέσμευσή του να φέρει πραγματικές, ουσιαστικές αλλαγές στη ΝΔ.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

– Το… επώνυμό του. Σε άλλες εποχές, το να είσαι απόγονος «τζακιού» της πολιτικής θα θεωρείτο μεγάλο συν για οποιονδήποτε υποψήφιο, όμως σήμερα, με την απαξίωση και «αποκαθήλωση» του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, αποτελεί μάλλον μειονέκτημα. Τι κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εργαστεί για χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, τι κι αν έχει επιδείξει αποτελεσματικότητα ως υπουργός; Το επώνυμό του θα τον… καταδιώκει – και θα είναι ένα επιχείρημα (σωστό ή λάθος δεν έχει σημασία) εναντίον του, αν ως πρόεδρος της ΝΔ κληθεί να αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα…

– Αν και ο ίδιος το αρνείται κατηγορηματικά, πολλοί τον θεωρούν νεοφιλελεύθερο: υπέρμαχο της απόλυτης ελευθερίας της αγοράς, φανατικό πολέμιο των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομία και «εχθρό» του δημόσιου τομέα εν γένει. Ο ίδιος πάντως έχει διευκρινίσει σε συνέντευξή του: «Πιστεύω στη δύναμη της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά και στον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους. Σε ένα κράτος, όμως, που θα είναι λιτό και αποτελεσματικό και θα σέβεται τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου».

– Η έλλειψη υποστήριξης από τους κομματικούς μηχανισμούς. Ναι, αυτό που ουσιαστικά αποτελεί σημαντική επιτυχία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών χωρίς υποστήριξη από κάποιον μηχανισμό, είναι ταυτόχρονα και μειονέκτημα, καθώς σημαίνει ότι αν εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ θα συναντήσει μπροστά του πολλές αντιστάσεις από την «παλιά» Νέα Δημοκρατία, και ιδιαίτερα από τους καραμανλικούς. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό θα σήμαινε καθυστέρηση των αλλαγών που θέλει να φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Νέα Δημοκρατία. Στη χειρότερη, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε διάσπαση του κόμματος.

Είναι σαφές ότι η επιλογή δεν είναι και εύκολη για τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, όμως πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές εσωκομματικές διαδικασίες στην ιστορία του κόμματος, και η επιλογή αυτή θα καθορίσει το μέλλον της ΝΔ…