ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η μεγάλη επιστροφή των ΤΕΝΕΡΓ-ΓΕΚ, το ράλι της Μυτιλ, ο Μανουσάκης και οι γκρίνιες, οι υφυπουργοί που δεν μιλιούνται, η χειροθεσία του Νικόλα Πατέρα, το στοίχημα του Πιέρ και ένα quiz με τον manager και την ωραία
Buy, hold or sell: Άμεση ανάλυση για ΚΟΥΕΣ, ΛΑΜΔΑ, ΜΥΤΙΛ
Ο Χατζηδάκης και η τράπεζα Πειραιώς, ο Παπασταύρου και το δημογραφικό, το “πραξικόπημα” Πολίτη και η αποχώρηση από το σχήμα των αναδόχων του Ελ.Βενιζέλος και η λίστα mononews100
Με δύο κινήσεις υψηλού συμβολισμού και μεγάλης γενναιοδωρίας, που ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, επιχειρηματίας και μέγας συλλέκτης, βρέθηκε το 2022 στην κορυφή της προσφοράς στον χώρο του πολιτισμού.
Ο λόγος ήταν η δωρεά μεγάλου μέρους της σπουδαίας συλλογής του σε μουσεία εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά και παραδίδοντας στην πολιτεία αποκατεστημένο και έτοιμο να πρωταγωνιστήσει στη ζωή της Αθήνας, μεγάλο τμήμα του Δημόσιου Καπνεργοστασίου. Ενός κτιρίου της νεότερης βιομηχανικής ιστορίας, που ο δραστήριος οργανισμός ΝΕΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου μετέτρεψε σε χώρο εξαιρετικής αισθητικής και λειτουργικής αξίας. Ο οποίος ως ιδιοκτησία της Βουλής των Ελλήνων μπορεί να αναδειχθεί σε δυναμικό κέντρο συνάντησης των τεχνών και ανταλλαγής ιδεών, ανοιχτό σε όλους.
Το Δημόσιο Καπνεργοστάσιο έγινε άλλωστε τον περασμένο Απρίλιο ο τόπος ανακοίνωσης, σε διεθνές επίπεδο, της δωρεάς του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, αποτελούμενης από 350 έργα τέχνης 142 καλλιτεχνών, σε τέσσερα ιδρύματα. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, την Tate του Λονδίνου, το Guggenheim της Νέας Υόρκης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο. Μια ευκαιρία, πέραν όλων των άλλων, να μπουν Έλληνες καλλιτέχνες σε διεθνή μουσεία.
«Όταν συγκεντρώνεις έναν σημαντικό αριθμό έργων τέχνης, έχεις ευθύνη για το μέλλον τους», όπως έχει πει ο ίδιος. Συμπληρώνοντας, ότι «παρ΄όλο που αγόραζα έργα τέχνης και είχα τον τίτλο ιδιοκτησίας τους, δεν ένιωσα ποτέ ότι ήμουν ο ιδιοκτήτης. Ένιωθα σεβασμό γι’ αυτά».
Ούτε θέλησε ποτέ να κρατήσει κρυφή τη συλλογή του, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, ιδίως των μεγάλων ξένων συλλεκτών. Απόδειξη οι εκθέσεις στην Whitechapel Gallery του Λονδίνου, στο Guggenheim του Μπιλμπάο, στην Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης της Σκωτίας, στο Εδιμβούργο και φυσικά στο Καπνεργοστάσιο, όπου το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να δει και έργα του, που δωρίζονται σε ξένα ιδρύματα. Ουδέποτε επίσης θεώρησε αναγκαία τη δημιουργία ενός δικού του μουσείου, αφού όπως τονίζει «η Ελλάδα έχει το δικό της Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο δεν χρειάζεται ανταγωνισμό, αντίθετα χρειάζεται υποστήριξη».
