Ο Έβαν Πίτερς στον ρόλο του Τζέφρι Ντάμερ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το ρεσιτάλ των ισχυρών στο ΧΑ, το Βατερλώ των ΕΛΤΟΝ-ΓΕΒΚΑ, το σοβαρό βήμα των ΠΛΑΘ, η εθνική συμφωνία ΕΑΣ-Τσέχων και η επένδυση των 83 εκατ., η απαλλαγή του Μποδούρογλου, τι έδειξαν ΓΕΚ και ΤΕΝΕΡΓ, ο «Γκρίνμπεργκ» του Stefanos, ο Σταϊκούρας και η Νησιώτισσα
Βασιλική Όπερα Λονδίνου: Αλλάζει όνομα και θέλει σειρά στο Netflix – Το φιλόδοξο σχέδιο διάσωσης
Netflix: Νέα σειρά με παραγωγό την Κιμ Καρντάσιαν
Παρόλο που ο Έβαν Πίτερς (Evan Peters) και ο Ράιαν Μέρφι (Ryan Murphy) έχουν συνεργαστεί για χρόνια, ο Πίτερς ήταν «τρομοκρατημένος» όταν του προτάθηκε να αναλάβει το πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική σειρά «Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story» του Netflix.
«Πήγαινα πραγματικά πέρα -δώθε για το αν πρέπει να το κάνω ή όχι. Ήξερα ότι θα ήταν απίστευτα σκοτεινό και μια απίστευτη πρόκληση», είπε ο Πίτερς κατά τη διάρκεια συζήτησης, στην οποία συμμετείχαν ο σεναριογράφος της σειράς Ράιαν Μέρφι και οι συμπρωταγωνιστές του Νίσι Νας (Niecy Nash) και Ρίτσαρντ Τζένκινς (Richard Jenkins). Όταν του έστειλαν τα σενάρια, παρακολούθησε τη συνέντευξη του Ντάμερ το 1994 στο «Dateline» για να «βουτήξω στην ψυχολογία αυτής της ακραίας πλευράς της ανθρώπινης συμπεριφοράς».
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων μηνών προετοιμασίας και των έξι μηνών των γυρισμάτων, ο Μέρφι σημείωσε ότι ο Πίτερς φορούσε μολύβδινα βάρη γύρω από τα χέρια του και πάτους στα παπούτσια του για να μειώσει τη σωματική ικανότητα του Ντάμερ και «βασικά έμεινε σε αυτόν τον χαρακτήρα, όσο δύσκολο κι αν ήταν, για μήνες», είπε ο σεναριογράφος της σειράς.
«Έχει πολύ ίσια πλάτη. Δεν κουνάει τα χέρια του όταν περπατάει, οπότε έβαλα βάρη στα χέρια μου για να δω πώς ήταν αυτό. Φορούσα τα παπούτσια του χαρακτήρα με τους χοντρούς πάτους, το τζιν του, τα γυαλιά του, είχα ένα τσιγάρο στο χέρι μου ανά πάσα στιγμή», εξήγησε ο Έβανς.
«Ήθελα όλα αυτά τα πράγματα, αυτά τα εξωτερικά πράγματα, να είναι δεύτερη φύση όταν γυρίζαμε, γι’ αυτό είδα πολλά πλάνα και δούλεψα επίσης με έναν προπονητή διαλέκτου για να βγάλω τη φωνή του.
Ο τρόπος που μιλούσε ήταν πολύ ευδιάκριτος και είχε μια διάλεκτο. Έτσι, πήγα και εγώ και δημιούργησα ένα 45λεπτο ηχητικό, το οποίο ήταν πολύ χρήσιμο.
Το άκουγα κάθε μέρα, με την ελπίδα να μάθω τα μοτίβα της ομιλίας του. Ήταν μια εξαντλητική αναζήτηση, προσπαθώντας να βρω ιδιωτικές στιγμές, στιγμές που δεν εμφανιζόταν συνειδητά, ώστε να μπορέσω να δω πώς συμπεριφερόταν πριν από τις συνεντεύξεις και κατά την παραμονή του στη φυλακή».
Διαβάστε επίσης:
Netflix: Ποιες σειρές και ταινίες βλέπουν όλοι αυτή τη στιγμή
