Republic

Δημήτρης Τζέτζας, σκηνοθέτης

Οι κυρίες πλάι μου, σε κάθε σκληρή σκηνή, αγκομαχούσαν. Αναδευόντουσαν στις καρέκλες της αίθουσας 7, στα village, στην avant premiere της ταινίας “The Republic” του Δημήτρη Τζέτζα, έπιναν νερό, οι άνδρες τους κρατούσαν το χέρι, τα πιο νέα παιδιά κοιτούσαν θαρραλέα την οθόνη. τόσο αίμα; ΝΑΙ , τόσο αίμα στη ζωή μας πια υπάρχει και πολύ αίμα και πολύ σπέρμα και πολύ πόνος και πολύ απονιά και πολύ σκληράδα. ΟΚ… Ο τρόπος που μπορεί κανείς να στο δώσει σαν ένα ηχηρό χαστούκι στο καλοβαμμένο πρόσωπο σου, πονάει και ο σκηνοθέτης προτίμησε αυτόν! Ίσως ο Μπέργκμαν ή ο Γκοντάρ που είναι οι αγαπημένοι του σκηνοθέτες, να μην ήταν οι κατάλληλοι εμπνευστές για ό,τι βιώνουμε στα τέλη του 2015. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Η διαφθορά στην πολιτική, στα ΜΜΕ , η διαπλοκή, ο ρατσισμός, η πορνεία, το λαθρεμπόριο και βάλε.

Την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου στα village cinema το “The Republic” θ’ αναβοσβήνει στα μάτια σας θυμίζοντας σας τη ρήση του Ζαν Πωλ Σαρτρ “Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας”.

Προφανώς, όταν ο Δημήτρης Τζέτζας στα 6 του χρόνια έπαιζε με τα πολύχρωμα κουμπάκια στις κονσόλες και στις μονταζιέρες του τότε ηχολήπτη πατέρα του και φανταζόταν τον εαυτό του μουσικό, δεν είχε διανοηθεί πως κάποια χρόνια αργότερα θα αγωνιζόταν να σπουδάσει στο San Fransisco σκηνοθεσία και διεύθυνση φωτογραφίας και κάτι ακόμη πιο ιδιαίτερο, παραδοσιακή φωτογραφία (ασπρόμαυρη φωτογραφία, δουλεύοντας μόνο σε φιλμ) “τέχνη που πρέπει να ξέρει κάθε σκηνοθέτης” όπως λέει και ο ίδιος.

Στην Αμερική έμεινε 10 χρόνια. Τα 6 τα πέρασε στο Los Angeles δουλεύοντας στην Jerry Bruckheimer Films/Walt Disney Company, που ήταν μεγάλο σχολείο. Η τελευταία του δουλειά ήταν σαν βοηθός μοντέρ στους “Πειρατές της Καραϊβικής Νο 4” . Kάπου εκεί η ζωή του φάνηκε πια αρκετά προβλέψιμη και

Αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να γυρίσει την πρώτη δική του ταινία μεγάλου μήκους έχοντας πια αρκετή εμπειρία.

Το Τhe Republic θα σας εντυπωσιάσει εκτός των άλλων με το εκπληκτικό μοντάζ του που έκανε μόνος του ο σκηνοθέτης και διήρκεσε 1 χρόνο, επηρεασμένος από τις ταινίες του Μάρτιν Σκορτσέζε και το σύγχρονο γιαπωνέζικο κινηματογράφο.

Ο ήρωας της ταινίας έχει καθαρά γαλανά μάτια, ηρεμία και έναν βαθύ πόνο. Προσπαθεί να αντισταθεί στην διαπλοκή σε μία Ελλάδα που φαντάζει, μέσα από τον φακό του Δημήτρη, τουλάχιστον τριτοκοσμική. “Η Ελλάδα είναι μια δυσλειτουργική, δύσκολη χώρα” μας λέει ο σκηνοθέτης. “Παίζονται βρόμικα παιχνίδια, αν δεν κατάγεσαι από επιφανείς οικογένειες δεν μπορείς εύκολα να λύσεις τα θέματα σου και ακόμη και τότε οι σημερινοί νέοι δυσκολεύονται να δημιουργήσουν και ν’ ανταμειφθούν γι’ αυτό που κάνουν. Δεν είναι όμως μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Το ίδιο συμβαίνει στην Ιταλία, την Βουλγαρία ακόμη και στην Αγγλία”

Σ’ εκείνο το παρατεταμένο “αχ” της αίθουσας , κάθε που μία σκληρή σκηνή ερχόταν να σοκάρει, κρατώ το ιδιαίτερα προσεγμένο casting με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς και κάτι που μ΄ άρεσε πολύ προσωπικά. Τη μίξη γνωστών ηθοποιών με πρωτοεμφανιζόμενους και μη ηθοποιούς, που στηρίχτηκε όλη, στη χημεία με τον σκηνοθέτη. Μια χημεία που έφτιαξε ένα ιδιαίτερο μωσαϊκό χαρακτήρων χωρίς πολλά λόγια, μόνο με την ένταση της εικόνας.

Πρωταγωνιστούν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στάνκογλου, Τάκης Σπυριδάκης, Ερρίκος Λίτσης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Αλεξάνδρα Χασάνι, Δημήτρης Λιόλιος, Ιωάννα Κολιοπούλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Κιμούλης, Ζωή Λάσκαρη.