Γιάννης Αντετοκούνμπο: Από τα Σεπόλια στην κορυφή του κόσμου

Από τη μεριά της μητέρας του ανήκει στη φυλή Γιορούμπα, που έχουν ισχυρή σύνδεση με τη θρησκεία, τον χορό, τη μουσική, τα σύμβολα, τους μύθους και τις θεότητες. Απ’ την πλευρά του πατέρα του, όμως, είναι Ίγκμπο, που φημίζονται για την εσωτερική δύναμη, την πειθαρχία, την σκληρή εργασία και το επιχειρηματικό δαιμόνιο.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σεπόλια και μεγάλος πια, παγκόσμιος σούπερ σταρ του μπάσκετ και βρέθηκε βρέθηκε για πρώτη φορά στη πατρίδα των γονιών του, στην ηλικία των 28 του χρόνων. Νιγηρία!

Εκεί, που, όπως περιγράφει στο βιβλίο του «Τα πάντα καταρρέουν», ο Νιγηριανός συγγραφέας Τσίνουα Ατσέμπε, «η γη είναι κόκκινη, αφράτη και πλούσια, με φοινικόδεντρα να υψώνονται πάνω από τα σπίτια, τα φτιαγμένα από λάσπη, και η βλάστηση σκεπάζει τον κόσμο όλο, με μια ηρεμία που μιλά για παλιούς θεούς και αιώνιους ρυθμούς.

Οι ποταμοί κυλούν γαλήνια, κουβαλώντας μαζί τους ιστορίες προγόνων και πνευμάτων». Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο πιο δημοφιλής και αγαπημένος αθλητής της Ελλάδας, αν όχι όλων των εποχών, τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών, έκανε το ταξίδι της επιστροφής φορτισμένος συναισθηματικά, βιώνοντας μια από τις «πιο δυνατές στιγμές της ζωής» του μέχρι εδώ.

Και έχει, ήδη, πολλές τέτοιες, όσες οι περισσότεροι μόνο σε ονειροπολήσεις γεύονται. Σε κάθε του βήμα, στους τόπους της μητέρας του, την οικογένεια της και τη φυλή του, η κάμερα τον ακολούθησε για το ντοκιμαντέρ «Ugo: A Homecoming Story» του Amazon – Prime Video.

Η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ θα γίνει, λαμπερή, φαντασμαγορική, κοσμοπολίτικη στη Νέα Υόρκη, με κολοσσούς των ΜΜΕ, όπως τα Variety, USA Today, Fast Company, να καταγράφουν τις αντιδράσεις εκείνου, που αποκαλούν με θαυμασμό Greek Freak, για το αδιανόητο εξαιρετικά εντυπωσιακό, ασυνήθιστο, μοναδικό ταλέντο του, την πρωτόγνωρη σωματική του ιδιαιτερότητα , το ύψος, το άνοιγμα των χεριών του, τη ταχύτητα, την ευλυγισία, σε συνδυασμό με τον τόπο καταγωγής του, την Ελλάδα!

Και ας ειρωνεύτηκε ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ σε ομιλία του στο Fiserv Forum του Μιλγουόκι, το σπίτι, σα να λέμε, των Bucks, αφού τον αποκάλεσε Greek, πως «για πείτε μου, ποιος έχει, τελικά, περισσότερο “Έλληνα” μέσα του; Αυτός ο «Έλληνας» ή εγώ; Ε! νομίζω το ίδιο πάνω-κάτω και οι δυο μας!».

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, εκείνη την φορά δεν καταδέχτηκε να απαντήσει, λέγοντας πως δουλειά του είναι να παίζει μπάσκετ και να κερδίζει αγώνες, όχι να σχολιάζει.

Μα, σε εκείνο το ντοκιμαντέρ, που κατέγραφε τη συγκίνηση του στην πρώτη του επίσκεψη στη γη των γονιών του, είχε, ήδη, πει πως «κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει πολλές πατρίδες μέσα του, ακόμη κι αν η ζωή συνεχίζει να τον πηγαίνει αλλού». Και σε αυτό το «αλλού», στις ΗΠΑ, σε συνέντευξη του είχε πει το περιβόητο: «We were always Greeks».

Στην αρχαία γη των Γιορούμπα και των Ίγκμπο και στο Μιλγουόκι στις όχθες της γιγάντιας λίμνης Μίσιγκαν και στα Σεπόλια τα ίδια, πιο πέρα από τα Κάτω Πατήσια, μετά τον Άγιο Νικόλαο και πριν τον Κολωνό…

Ο Γιάννης έξω από το παρκέ με επένδυση 3,3 εκατ. ευρώ στην Premia

Τον Ιούλιο του 2025, ανακοινώθηκε πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, μέσω της εταιρείας του AntetokounBros Properties, επένδυσε 3,3 εκατομμύρια ευρώ στην Premia Properties, συμμετέχοντας στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 40 εκατ. ευρώ.

Στο εγχείρημα συμμετέχουν επίσης ο όμιλος Σκλαβενίτη και ο επιχειρηματίας Μιχάλης Δασκαλάκης. Μετρημένα, σοβαρά και ύστερα από καλή προετοιμασία, ο σταρ–αθλητής δείχνει πως ξέρει να πατά σταθερά και στον κόσμο των επιχειρήσεων.

Η Premia δραστηριοποιείται κυρίως στα logistics, τα επαγγελματικά ακίνητα και τα σύγχρονα malls, δηλαδή σε ό,τι στην Ελλάδα του 2025, παράγει υποδομή, όγκο και χρήμα. Ο Αντετοκούνμπο, άλλωστε, δεν επενδύει επιπόλαια.

Στην παρουσίαση του δικού του venture capital fund, Build Your Legacy Ventures, το Νοέμβριο του 2024, είχε ξεκαθαρίσει ότι στόχος του δεν είναι απλώς η απόδοση, αλλά η συν δημιουργία, τονίζοντας πως: «αυτό το fund δεν αφορά μόνο κεφάλαια. Είναι συνεργασίες.

Είναι το δίκτυό μου, ανοιχτό, για να επιταχύνουμε την ανάπτυξη εταιρειών σε αθλητισμό, τεχνολογία και ψυχαγωγία». Και οι επιχειρήσεις, όπως και το μπάσκετ, είναι για εκείνον ομαδικό παιχνίδι!

Έχει, ήδη, ιδρύσει την AntetokounBros, με παρακλάδια στο real estate, στο brand building, στις ακαδημίες, στο content creation. Έχει δικά του προϊόντα, δικές του εγκαταστάσεις, δικό του ψηφιακό κατάστημα, συμμετοχές σε εταιρείες logistics και startup στο χώρο του αθλητισμού.

Δεν βάζει απλώς την υπογραφή του. Όπως και στο γήπεδο, ζητά να ξέρει το σχέδιο, να έχει ρόλο, να δουλεύει σκληρά, να χτίζει ομάδα. Κι όπως στο μπάσκετ, έτσι και στις επιχειρήσεις, τον ενδιαφέρει η διάρκεια, η εξέλιξη, το παιχνίδι με σκοπό.

Θέλει να καταλαβαίνει. Να συμμετέχει. Να προσφέρει αξία. Συνδυάζει, πλέον, το αθλητικό του κεφάλαιο με την πραγματική οικονομική επιρροή. Και το κάνει στην Ελλάδα. Στη χώρα που γεννήθηκε, αλλά δεν τον αναγνώριζε. Στη χώρα, που δεν του έδινε υπηκοότητα, όταν τη λαχταρούσε και που εκείνος, σ αυτήν, επιστρέφει με επενδύσεις.

Μια ιστορία μετανάστευσης, επιβίωσης και αδιαπραγμάτευτης αγάπης

Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1994 στην Αθήνα. Ήταν οι εποχές που όσα παιδιά μεταναστών κι αν γεννιούνταν ή μεγάλωναν εδώ, δεν είχαν κανένα δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια.

Ήταν παρόντα, αλλά αόρατα. Ανήκαν, αλλά δεν αναγνωρίζονταν. Η ένταξη δεν υπήρχε καν ως συζήτηση. Το κράτος απουσίαζε, όχι απλώς από την πράξη, αλλά και από την πρόθεση. «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι νιγηριανό», ανέφερε ο Αντετοκούνμπο.

«Προφανώς, γεννήθηκα στην Ελλάδα και πήγα στο σχολείο στην Ελλάδα. Αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν πήγαινα σπίτι, δεν υπήρχε ελληνική κουλτούρα. Είναι μια κατ ‘ευθείαν νιγηριανή κουλτούρα.

Πρόκειται για πειθαρχία, αφορά το σεβασμό των πρεσβυτέρων, την ύπαρξη ηθών», λέει χρόνια αργότερα εκείνο το παιδί, που έμαθε να μιλά ελληνικά με τη πρώτη του ανάσα και που «σπίτι» ήταν ένα μικρό, ασφυκτικό δυάρι σε πολυκατοικία στην οδό Τριπόλεως, πολύ κοντά στη διασταύρωση με την οδό Σαλαμίνος, στα Άνω Σεπόλια.

Εκεί φωτογραφίες από τα παιδικά του χρόνια, δείχνουν το χώρο, ναι μικρό, αλλά εκτυφλωτικό και τακτοποιημένο και φωτογραφίες των παιδιών παντού στους τοίχους. Λίγα τετραγωνικά, πολλά πρόσωπα και αδιαπραγμάτευτη αγάπη.

Και το γήπεδο του Τρίτωνα, όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, το 144ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, το 1ο Γυμνάσιο Σεπολίων! Μα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, μέχρι τα 18 του, είναι αόρατος παιδί.

Ούτε ταυτότητα, ούτε διαβατήριο, ούτε ΑΜΚΑ! Οι γονείς του, Τσαρλς και Βερόνικα, είχαν αφήσει τη Νιγηρία για να βρουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, όπως χιλιάδες συμπατριώτες τους έκαναν τη δεκαετία του 90.

Η Ελλάδα τότε, φάνταζε πιο εύκολος προορισμός σε σχέση με τις πιο αυστηρές μεταναστευτικές πολιτικές σε Ιταλία ή Γαλλία και αν και δύσκολη, όπως αποδείχτηκε, προσέφερε τουλάχιστον μια ευκαιρία για δουλειά στο περιθώριο.

Εκείνος ήταν πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που έπαιζε σε μικρές τοπικές ομάδες, χωρίς αναγνώριση εκτός χώρας, αλλά με καλό αθλητικό υπόβαθρο. Εκείνη ήταν αθλήτρια στίβου, στο άλμα εις ύψος και είχε αγωνιστεί σε επίπεδο εθνικών διοργανώσεων στη Νιγηρία.

Είναι εκείνη η απελπισία, η αίσθηση της δραπέτευσης από μια παγιδευμένη ζοφερή πραγματικότητα, που κάνει όλους του μετανάστες του κόσμου, σε όλη την Ιστορία των ανθρώπων, να βουτάνε στο άγνωστο, σα σε ωκεανούς χωρίς σωσίβιο, ή σα να πηδάνε στο κενό χωρίς να ξέρουν αν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας να τους σώσει απ την πρόσκρουση.

Ο Τσαρλς και η Βερόνικα, δυο νέοι ψηλοί, γελαστοί, όμορφοι αναγκάζονται να αφήσουν το μωρό τους, τον Φράνσις, στη Νιγηρία, να μεγαλώσει με συγγενείς εκεί και οι ίδιοι να αναζητήσουν τον τρόπο να βρουν λεφτά, που θα του εξασφαλίσουν τροφή, ντύσιμο, εκπαίδευση και ίσως, κάποτε, μια μέρα, ευκαιρίες και δικαίωμα στην επιλογή!

Φτάνοντας στην Ελλάδα, μέσα από θαλάσσιες διαδρομές και πεζοπορίες όλο κίνδυνο, φόβο, εξουθένωση, έχουν, ήδη, αποκτήσει και τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Στην Αθήνα, πια, θα αποκτήσουν τον Γιάννη και μετά τον Κώστα το 1997 και τον Άλεξ το 2001.

Η πόλη γύρω, μέσα από τα μάτια των μεταναστών δεν είναι αρχαίος πολιτισμός, βυζαντινή κληρονομιά, τουριστική ομορφιά, ή η σικ ευρωπαϊκή νεοκλασική αισθητική των ακριβών συνοικιών και προαστίων πολυτελείας.

Είναι εικόνες αστικής σκληρότητας, άγριου ρατσισμού που σηκώνει, σαν οχιά το κεφάλι, ανεμικά δεντράκια ίσα να αναπνέουν, συχνές διαδηλώσεις, καμένα λάστιχα, σκουπίδια και χημικά.

Είναι ένα πεδίο επώδυνης, λαχανιασμένης επιβίωσης. Ο Τσαρλς κάνει ό,τι δουλειά υπήρχε και πλασιέ και φορτοεκφορτωτής και μεροκάματο σε οικοδομές. Η Βερόνικα καθάριζε σκάλες.

«Δεν είχαμε τίποτα» θα πει ο σταρ πια, Γιάννης, χρόνια αργότερα, στη συγκλονιστική συνέντευξη του, στην εκπομπή του CBS «60 minutes», «αλλά είχαμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό ήταν τα πάντα».

Παιδικά χρόνια με την οικογένεια καταφύγιο σε ένα σκληρό κόσμο

Πολλές φορές, άνθρωποι στις ΗΠΑ αλλά και στην Ελλάδα, αναρωτιούνται γιατί ο Γιάννης είναι πάντα με τα αδέλφια του και κοιτάει πάντα να προωθήσει επαγγελματικά. Πως γίνεται να έχει πια οικογένεια, αλλά να είναι πάντα και παντού με τα μαμά του, ακόμα και στις διακοπές του;

Η απάντηση πιθανόν, να βρίσκεται, σε εκείνα τα χρόνια στο διαμέρισμα των 60 τμ. της παλιάς πολυκατοικίας της χωρίς κεντρική θέρμανση στα Σεπόλια. Χώραγαν επτά άνθρωποι και ένας ξάδελφος, που έμεινε για κάποιο καιρό μαζί τους σε ενάμισι δωμάτιο, κοιμόντουσαν όλοι μαζί, στρυμωγμένοι στο πάτωμα, ενώ η Βερόνικα συχνά ξυπνούσε πριν να χαράξει, αρκετές ώρες πριν πάει να καθαρίσει σκάλες και διαμερίσματα σε πολυκατοικίες, στα Σεπόλια, στον Κολωνό, στην Ακαδημία Πλάτωνος, στον Άγιο Νικόλαο.

Επρεπε, ενώ όλοι κοιμόντουσαν ακόμα, να καταφέρει να ετοιμάσει φαγητό με ότι είχε μπορέσει να εξοικονομήσει. Πολλές φορές, δεν υπήρχε τίποτα! Μόνο η ίδια ξέρει, τι σκαρφίζοντας και πόσο αγωνιώδη προσπάθεια έκανε για να ταΐσει τα παιδιά της.

Να είναι όλα καθαρά, χορτασμένα, να μάθουνε και γράμματα και να είναι αγαπημένα και χαρούμενα, καταλαβαίνοντας όσο λιγότερο γίνεται τις δυσκολίες τις δυσβάσταχτες.

Εργαζόταν ανασφάλιστη, από σπίτι σε σπίτι, συχνά με ελάχιστη ή καθόλου πληρωμή, στην ώρα της. Ωράριο, φυσικά και δεν υπήρχε. Έφευγε νωρίς το πρωί και γύριζε αργά το απόγευμα, ενώ συχνά έπαιρνε μαζί της τα μικρότερα παιδιά της, αν δεν υπήρχε άλλος να τα προσέξει.

Ο Γιάννης θυμάται, πως η μητέρα του δούλευε «όλη μέρα, χωρίς παράπονο» και πως ήταν αυτή που «μας κρατούσε όλους όρθιους». Και το ρεύμα και το νερό να κόβονταν συχνά, σαν να ήταν προαιρετικά.

Και η σπιτονοικοκυρά να έρχεται και να χτυπά τη πόρτα συνέχεια, αν καθυστερούσαν νοίκι. Όλοι βοηθούσαν. Για να τα βγάλουν πέρα και τα παιδιά, έπρεπε να κάνουν δουλειές του ποδαριού. Ό,τι έβρισκαν.

Κι όταν δεν έβρισκαν, έβγαιναν στον δρόμο ως μικροπωλητές, κάνοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα. Ο Γιάννης κουβάλαγε ολόκληρο κατάστημα και πουλούσε γυαλιά ηλίου, τσάντες, CD, DVD. Έβγαζε 25 με 30 ευρώ τη μέρα. Μπορεί και λιγότερα.

Αλλά θυμάται γελαστά και με περηφάνεια, πως ήταν «ο καλύτερος πωλητής»! Είχε ένα μυστικό! «Δεν τα παρατούσα. Θα συνέχιζα να κάνω ερωτήσεις και ευγενικά να επιμένω, μέχρι να πουλήσω. Ήμουν και χαριτωμένος, επειδή ήμουν μικρός!».

Τελικά, δύσκολα του αντιστέκονταν οι πελάτες, οι περισσότεροι έσπαγαν μπροστά στην αφοπλιστική του λαχτάρα να πουλήσει και τη παιδική του γοητεία και αγόραζαν! Μα η οικογένεια αυτή, γελούσε και αγαπιόνταν και δεν αφηνόταν σε μιζέριες και πικρίες.

Και τα αδέλφια, ήταν δεμένα και πρόσεχαν πάντα τα μεγαλύτερα τα μικρότερα. Μόνο μια φορά ο Γιάννης, στα 12, ξέσπασε σε κλάματα θυμού, επειδή ένιωσε αδύναμος, που δεν μπορούσε να προστατεύσει τα αδέλφια του από ρατσιστικές επιθέσεις στον σταθμό του μετρό.

Μα δε στεκόταν σ αυτά και δεν χαρακτήριζε την Ελλάδα και τους Έλληνες η ύπαρξη των χυδαίων ανθρώπων, που υπάρχουν πάντα και παντού! Κάποτε, σε έναν αγώνα μπάσκετ, ο Θανάσης και ο Γιάννης μοιραστήκαν το ίδιο ζευγάρι αθλητικά στον ίδιον αγώνα μπάσκετ.

Ο ένας έπαιζε το πρώτο ημίχρονο και ο άλλος στο δεύτερο! Σ αυτούς ο αγώνας ήταν για το φαγητό, όχι για να έχουνε ο καθένας παπούτσια για το μπάσκετ! Και όμως! Όπως είπε χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Γιάννης, σε εκείνη τη συνέντευξη στο περιβόητο «60 Minutes», που έκανε την Αμερική, όχι μόνο να τον ερωτευτεί, αλλά να του παραδοθεί σαγηνευμένη, «ήταν δύσκολα.

Δεν είχαμε λεφτά, αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι. Όταν είχαμε προβλήματα, βρισκόμασταν όλοι στο ίδιο δωμάτιο και περνούσαμε καλά. Γελούσαμε, παρά τις δυσκολίες. Σίγουρα, όλο αυτό μας έκανε πιο δυνατούς».

Και δεμένους από αγάπη, που δεν ζητά ανταλλάγματα, στο δεσμό της οικογένειας στην ιδανική της μορφή, που αποτελεί το καταφύγιο στον σκληρό κόσμο, όπως έλεγε ο αμερικανός Κρίστοφερ Λας…

«… Έπαιζα για να μη μας κάνουν έξωση από το σπίτι, για να έχουμε ρεύμα, για να μην πεινάσουμε…»

Το 2007, ο Γιάννης ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ και μέχρι το 2009 έπαιζε επαγγελματικά στην ομάδα εφήβων του Φιλαθλητικού, στου Ζωγράφου. Δεν είχε, πριν, καμία μεγάλη εμπειρία, ούτε και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον, αν και είχαν δει στον Τρίτωνα των Σεπολίων, τις μεγάλες δυνατότητές του, όταν πιτσιρικάς, πήγανε για να παίξει με τους φίλους του.

Προσπάθησαν να τον εντάξουν στην ομάδα, το ίδιο και τα αδέλφια του, αλλά τα παιδιά αυτά, κοίταζαν να επιβιώσουν και να βγάλουν ήδη μεροκάματο. Ο Γιάννης δεν ήθελε, καν, να παίξει μπάσκετ, έχοντας ως άπιαστο και μακρινό όνειρό το να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, όπως ο πατέρας του.

Ο Σπύρος Βελιννιάτης, προπονητής του Φιλαθλητικού, χωρις καν να το δει να παίζει μπάσκετ, απ την φυσική του κατασκευή και τον τρόπο κίνησης του, μόνο, βλέπει τις τεράστιες δυνατότητες, πριν να τις ανακαλύψει κανέναν ΝΒΑ και οι σπουδαίοι, καλοπληρωμένοι και εκπαιδευμένοι στα μεγάλα πανεπιστήμια, international scouts.

Ο προπονητής πιστεύει τόσο -και δικαίως όπως περίτρανα αποδείχτηκε- στον Γιάννη, που για να τον πείσει του λέει, πως από το μπάσκετ θα μπορούσε να φέρει ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι, ώστε να μην χρειάζεται να το βρει αλλού. Να το δοκιμάσει. Έστω και για λίγο. Έστω και για 6 μήνες.

Όλοι οι παράγοντες του Φιλαθλητικού, που δεν είναι δα και ο ΟΣΦΠ ή ο ΠΑΟ, για να καταφέρουν τον 13χρονο, να ασχοληθεί με το μπάσκετ στην ομάδα τους, υποσχέθηκαν να βρουν δουλειά σε όλη την οικογένεια.

Από το βάθρο του πρωταθλητή NBA, με παρουσίες σε αγώνες που έγραψαν ιστορία, έχοντας οδηγήσει τους Milwaukee Bucks στο πρώτο τους πρωτάθλημα έπειτα από 50 χρόνια, με Finals MVP εμφάνιση, που χαρακτηρίστηκε η πιο κυριαρχική της τελευταίας δεκαετίας, λέει ειλικρινά «εγώ, δεν έπαιζα για να γίνω επαγγελματίας. Έπαιζα για να μη μας κάνουν έξωση από το σπίτι. Να έχουμε ρεύμα. Να μην πεινάσουμε»…

Milwaukee Bucks, το πρώτο συμβόλαιο και ο πατέρας που δεν πρόλαβε να χαρεί

Το 2012, οι πρώτοι σκάουτερ από την Ισπανία και τις ΗΠΑ αρχίζουν να ρωτούν για τον ψηλό 18χρονο πιτσιρικά, με τις θαυμαστές σωματικές δυνατότητες, του Φιλαθλητικού. Δεν έχει καν διαβατήριο.

Τον Μάιο του 2013, αποκτά ελληνική υπηκοότητα με ειδική πράξη, μόνο και μόνο για να προλάβει το draft, δηλαδή, την επιλογή παικτών NBA, έστω και λίγο πριν τη λήξη της διορίας. Τον έχουν, ήδη, δει 28 μάνατζερ από ισάριθμες ομάδες του ΝΒΑ, που έρχονται στην Ελλάδα ειδικά για χάρη του.

Ευρωπαϊκοί σύλλογοι, όπως η Εφές, η Μπαρτσελόνα, ή η Σαραγόσα τον έχουν, επίσης, στο στόχαστρο. Η τελευταία, μάλιστα, είχε ήδη συμφωνήσει μαζί του πως ο Γιάννης θα έπαιζε στην Ισπανία, αν δεν είχε προκύψει η πρόταση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 27 Ιουνίου 2013, ο Ντέιβιντ Στερν λέει το όνομά του στο νούμερο 15 του NBA Draft.

Ο Γιάννης μένει έκπληκτος για λίγο και κάνει το σταυρό του. Προσπαθεί να το πιστέψει και να καταλάβει τι γίνεται, φορώντας ένα καπέλο των Milwaukee Bucks στο κεφάλι και κρατώντας την ελληνική σημαία στα χέρια.

Ο δημοσιογράφος που του παίρνει συνέντευξη, δυσκολεύεται να προφέρει το επίθετο! Υπογράφει τον Ιούλιο 2013. Το 4ετές rookie deal του ήταν συνολικού ύψους 8.615.141 δολαρίων με μέση ετήσια αποζημίωση περίπου 2,15 εκατομμυρίων.

Λίγα χρόνια αργότερα τα συμβόλαια του θα έχουν αξία άνω των 100 και 200 εκατ. δολαρίων! Τα χε καταφέρει, ναι! Στα 18 του είχε εξασφαλίσει πως η οικογένεια Αντετοκούνμπο, όχι μόνο δεν θα πείναγε ξανά, αλλά από δω και μπρος θα είχαν τα καλύτερα και η μάνα του και ο πατέρας του, θα μπορούσαν, πια, να ξεκουραστούν!

Ο Γιάννης είπε και επέμενε στον πατέρα του, να του πάρει ένα αυτοκίνητο. Αρνιόταν συνεχώς. Να μη χαλάει τα λεφτά του για εκείνον! Του αρκούσε που τον έβλεπε χαρούμενο και να παίζει σε All‑Star.

Το παιδί του ήταν καλά και αυτή ήταν η μεγάλη ικανοποίηση, που κανένα αυτοκίνητο στη γη δεν μπορούσε να συναγωνιστεί. Ο Χαλίλ Γκιμπράν λέει -περίπου- πως η χαρά και η λύπη έρχονται πάντα μαζί, πως το ίδιο πηγάδι που αντηχεί γέλια και χαρές, γεμίζει από δάκρυά και πως κρεμόμαστε σαν μια ζυγαριά, αιωνίως, ισορροπώντας ανάμεσα σε λύπη και χαρά.

Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο δε θα προλάβει να δει τους μεγάλους θριάμβους του γιού του και τα βάθρα των μεγάλων επιτευγμάτων που τον περιμένουν. Λίγους μήνες μετά τη θριαμβική συμφωνία του Γιάννη πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς, στο νέο τους σπίτι στο Μιλγουόκι. Ήταν 53 ετών!

Έναν χρόνο μετά, ο σούπερ σταρ, πια των Μιλγουόκι Μπακς, είναι σε θέση να γράψει έναν αποχαιρετισμό στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, με τα περισσότερα από 16 16.1 εκατομμύρια ακόλουθους, για τον άνθρωπο που είχε ως πρότυπο.

Thank you for coming out and supporting my family!

7 years ago today our dad went to heaven and we started CAFF to honor his legacy, I know he’s looking down and he’s proud 🙏🏽 pic.twitter.com/cMDqhtnD4G

— Giannis Antetokounmpo (@Giannis_An34) September 30, 2024

«Έχει περάσει ένας χρόνος μπαμπά, τόσα πολλά πράγματα έχουν συμβεί από την ημέρα που έφυγες για ένα καλύτερο μέρος και ξέρω ότι μας παρακολουθούσες με χαμόγελο, ακριβώς, όπως αυτό στην φωτογραφία σου.

Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και μου λείπεις πολύ, αλλά η 29η Σεπτεμβρίου δεν πρόκειται να είναι μια θλιβερή μέρα στο ημερολόγιό μου, αλλά μια μέρα που θα σκέφτομαι πόσο σπουδαίος πατέρας και πρότυπο υπήρξες για εμένα και τα αδέρφια μου. Σε αγαπώ πολύ, ο γιος σου»…

«Something more like a legend» ή κάτι περισσότερο από θρύλος του NBA

Η ζωή στα Σεπόλια ήταν όλο υπευθυνότητα και δουλειά, μα τον θυμούνται ως το «παιδί που πάντα ήταν ευγενικό και πρόσχαρο». Γνώριζε τη γειτονιά του, το γήπεδο του Τρίτωνα, εκείνο του Φιλαθλιακού και αν κάποτε πήγαινε κάποια βόλτα ήταν στο καφέ «Κιβωτός».

Όταν ήταν ως παιδί μικροπωλητής, οι άνθρωποι στη ταβέρνα Τζίμης στην πλατεία Αγίου Λαζάρου, στον Βύρωνα, είχαν πάντα μια θέση για αυτόν για να ξεκουραστεί ή να φάει.

Ο Γιάννης δε το ξεχνά και είναι εκεί που καλεί φίλους και παλιούς, όποτε είναι στην Ελλάδα. Εκεί, το 2021, μαζί με τα αδέρφια του, γιόρτασε την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας της μητέρας του και του μικρότερου αδελφού του του Άλεξ, με ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι και τον κόσμο να έχει μαζευτεί γύρω του και να τον αποθεώνει.

Όμως, όταν στα 18 του είχε φτάσει στο Μιλγουόκι δεν ήξερε τι τόπος ήταν αυτός γύρω του, τι γράφουν οι ταμπέλες και τι του λένε οι άνθρωποι. Ήταν, ναι, ένας street fighter από μικρός, αλλά τώρα στη μεγαλύτερη πόλη του Γουισκόνσιν, τη Beer Capital of the World, δεν γνώριζε αγγλικά, δεν είχε οδηγήσει ποτέ αυτοκίνητο, απαραίτητο εκεί για τις τεράστιες αποστάσεις, δεν είχε καν λογαριασμό στην τράπεζα. Θα επιβίωνε βέβαια, όπως έκανε πάντα, αλλά ήταν όλα πρωτόγνωρα και σε τεράστια κλίμακα.

Οι Bucks επένδυσαν βέβαια, όχι σε αυτό που ήταν, αλλά σε αυτό που θα μπορούσε να γίνει. Και είχαν δίκιο. Γιατί ο Γιάννης δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει. Όχι μόνο στο σώμα. Στο μυαλό. Στην ψυχή. Έβαλε μυς, έβαλε σουτ, έβαλε υπομονή. Κάθε χρόνο γινόταν καλύτερος.

Στην αρχή, αθόρυβα, ανέβαζε επιδόσεις, ώσπου να αρχίσουν να τον προσέχουν όλοι. Το 2019 και το 2020 έγινε δύο φορές MVP του NBA, δηλαδή Most Valuable Player, ή ο πολυτιμότερος παίκτη της χρονιάς, τίτλος που δίνεται στον καλύτερο παίκτη της βάσει απόδοσης και προσφοράς στην ομάδα του. Το 2021, οδήγησε τους Bucks στο πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια. Στο τελευταίο ματς των τελικών έβαλε 50 πόντους.

Ήταν τότε που στην ομιλία, έκανε τις ΗΠΑ και την Ελλαδα, βέβαια, να δακρύσουν. Στην ομιλία του ευχαρίστησε τον Θεό, την οικογένειά του, την ομάδα, τους προπονητές, τη διοίκηση των Bucks και είπε πως «ήμουν 18 ετών στην Ελλάδα και με πίστεψαν.

Ευχαριστώ το Μιλγουόκι, την Ελλάδα και τους Νιγηριανούς που με υποστηρίζουν. Ξέρω ότι στην Ελλάδα είναι 6 το πρωί και μου στέλνουν μηνύματα κάθε μέρα». Μίλησε για τους «εκπληκτικούς αδελφούς» του, την «ηρωίδα» μάνα του και ξέσπασε σε λυγμούς όταν αναφέρθηκε στον πατέρα του, που του έλεγε να παίζει πιο σκληρά, ακόμη κι όταν πονούσε και να θέλει πάντα περισσότερα, αλλά να μην είναι άπληστος.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι, πια, από τους πιο επιδραστικούς παίκτες του NBA, χάρη στο μέγεθος, την ταχύτητα, την ευλυγισία και το πάθος του στο παρκέ και σύμφωνα με το talkSPORT, για το 2025 βρίσκεται στο Νο 4 ως καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι λόγω της ελληνικότητας του, ο Greek Freak αλλά και ο Alphabet, όπως τον αποκάλεσε ο ραδιοφωνικός σχολιαστής Τεντ Ντέιβις, λόγω του μακροσκελούς επωνύμου του αλλά και του πόσο θεμελιώδης είναι στους Bucks.

Τα αμερικανικά ΜΜΕ τον χαρακατηρίζουν ως «one of the greatest players and power forwards of all time» δηλαδή σαν έναν απ τους καλύτερους παίκτες και ισχυρούς φόργουορντ όλων των εποχών, ενώ το GQ τον περιέγραψε ως αυτόν «που έκανε τους θλιβερούς Bucks πρωταθλητές» και που είναι «something more like a legend», κάτι περισσότερο από θρύλος!

Η Μαράια, που δεν μοιάζει με τις άλλες

Οι σούπερ σταρ του ΝΒΑ αποκτούν από παιδιά σχεδόν, φήμη, τεράστιο πλούτο και θαυμασμό που στις ΗΠΑ τουλάχιστον θυμίζει κάποτε, έως και θρησκευτική λατρείας. Για αυτό και οι ζωές τους λοιπόν είναι γεμάτες από απιστίες, σκάνδαλα, καταχρήσεις και μπόλικα σπαταλημένα χρήματα.

Από τον Ερβιν -Μάτζικ- Τζόνσον, τον Μάικλ Τζόρνταν και τον Ντένις Ρόντμαν έως τους Κόμπε Μπράιαντ, Τόνι Πάρκερ, Κάλβιν Μέρφι, Ντελόντε Γουέστ οι ροζ αποχρώσεων ιστορίες, αλλά και εκείνες στου πράσινους τόνους των δολαρίων είναι ανεξάντλητες και κάποτε εντυπωσιακές.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο όμως είναι η αποσβωλοτική εξαίρεση σε έναν δεδομένο κανόνα υπερβολικής φήμης, λατρευτικής δόξας και εξωφρενικού χρήματος. Η χαμηλών τόνων, κανονική, με την ασυνείδητη αρχή, ίσως, του αρχαιοελληνικού μέτρου που αν ξεπερνιέται διαπράττει ύβρι, ζωή του Γιάννη είναι θέμα προς ανάλυση κοινωνιολογική στις ΗΠΑ.

Προφανώς και οι οικογενειακές καταβολές, οι παραδόσεις τόσο της χώρας που κατάγεται, όσο και εκείνης που γεννήθηκε και μεγάλωσε να του έχουν εμφυσήσει άλλες αρχές ζωής και να τον προστατεύουν από κακοτοπιές.

Ο Γιάννης δεν έχει manager. Έχει τον Θανάση! Δεν έχει entourage. Έχει τα αδέρφια του! Δεν έχει αυλή να τον κολακεύει, να τον προσέχει, να του μεταφέρει μόνο υμνητικά σχόλια. Έχει τη μάνα του, που του βάζει ακόμα καμία φωνή, όταν διαφωνεί μαζί του.

Οι Αντετοκούνμπο δεν είναι brand. Είναι σμήνος! Κινούνται μαζί. Ζουν μαζί. Επενδύουν μαζί. Και έτσι, παρά το status του ως κορυφαίου παίκτη του ΝΒΑ, ο Γιάννης έχει καταφέρει να κρατήσει την προσωπική του ζωή εκτός προβολέων, κοσμικών διεθνών στηλών και gossip εντύπων.

Και είναι με τη Μαράια Ρίντλσπρίγκερ από το 2014, όταν γνωρίστηκαν στο NBA Summer League. Εκείνη είναι Αμερικανίδα από την Καλιφόρνια, πρώην καλή παίκτρια βόλεϊ στο πανεπιστήμιο Rice, όπου σπούδασε Buisiness στον κλάδο του Sport Management and Sociology.

Με τις καλές της αθλητικές επιδόσεις, έχει κερδίσει πολλούς τίτλους, όπως «Αμερικανή αμυντική παίκτρια της εβδομάδας» στην καλύτερη αγωνιστική χρονιά της. Σήμερα διαθέτει τη δική της εταιρεία ρούχων τη Sincerely, Mariah και ασχολείται ιδιαίτερα με τις δράσεις του Γιάννη, που βοηθάνε τους λιγότερους τυχερούς από εκείνον συνανθρώπους. Μαζί, το 2022 ίδρυσαν το Charles Antetokounmpo Family Foundation με σκοπό να υποστηρίξουν μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς στην τοπική τους κοινότητα του Μιλγουόκι.

Και οι δύο αποφεύγουν τη προβολή και την υπερβολική δημοσιότητα, γιατί όπως είχε γράψει η Μαράια στο Χ είναι «επιλογή η έκθεση της ζωή μας σε όσο το δυνατόν λιγότερη αρνητικότητα».

Η Μαράια δεν μοιάζει με τις άλλες συζύγους των σταρ του ΝΒΑ. Δυναμική, εργαζόμενη, δραστήρια, επιλέγει να είναι φυσική, δεν κάνει αισθητικές επεμβάσεις, δεν ντύνεται σινιέ και προκλητικά. Και όπως συνηθίζεται στα social media δέχτηκε δηλητηριώδεις επιθέσεις που αφορούσαν στην εμφάνιση της δίπλα στον Γιάννη.

Σε μία, αλλά καλή φορά, που μπήκε στο κόπο να βάλει τα πράγματα στη θέση τους απάντησε σε όλους εκείνους, που νομίζουν πως έχουν να κάνουν με φωτογραφίες και όχι με κανονικούς ανθρώπους.

«Είδα κάποια άσχημα σχόλια για εμένα, αλλά σε τέτοιες στιγμές αδυναμίας προσπαθώ πάντα να θυμάμαι πως είμαι καλά. Δεν είμαι τέλεια και σίγουρα δεν είμαι μοντέλο της Victoria’s Secret, αλλά είμαι τόσο ευλογημένη επειδή με αγαπά, γι’ αυτό ακριβώς που είμαι, ο πιο όμορφος και χαρισματικός άνθρωπος, όπως και η οικογένεια μου και οι φίλοι μου, που μου αναπτερώνουν το ηθικό και με υποστηρίζουν». Και αυτός είναι ένας κομψό τρόπος για να εκφραστεί το: «suffer bitches».

Greek Freak, Γάμος, Τέσσερα παιδιά, Win for Cream City, Lex και μέταλ

Μετά από μια δεκαετία σχέσης, ο Γιάννης και η Μαράια παντρεύτηκαν, τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Costa Navarino, όπου και το γιόρτασαν με πολλά πάρτι και φωτογραφίες βγήκαν και τη κοσμική προβολή δεν απέφυγαν.

Είχαν 200 καλεσμένους και ανάμεσα τους ο Λεμπρόν Τζέιμς, η Σερένα Γουίλιαμς, αλλά και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγό του, Μαρέβα Γκραμπόφσκι.

Το ζευγάρι έχει τέσσερα παιδιά τον 5χρονο Λίαμ Τσαρλς, τον τεσσάρων ετών Μάβερικ Σάι, την Εύα Μπρουκ, που είναι 2 χρόνων και την νεογέννητή τους Άρια Καπρί. Ζουν σε ένα μεγάλο πολυτελές, σπίτι σε ένα παραμυθένιο σημείο στις όχθες της λίμνης Μίσιγκαν, στο River Hills του Μιλγουόκι, αξίας περίπου 2,3 εκατ. δολαρίων.

Έχουν βέβαια βοήθεια, αλλά κάνουν μόνοι τους, τα περισσότερα πράγματα που αφορούν στα παιδιά τους, δηλαδή αλλάζουν πάνες, τα κάνουν μπάνιο, διαβάζουν παραμύθια και τα βάζουν για ύπνο, τους μαγειρεύουν και συνοδεύουν τα μεγαλύτερα στις σχολικές γιορτές και δραστηριότητες.

«Το NBA είναι δουλειά. Τα παιδιά είναι η ζωή μου». Τα καλοκαίρια φυσικά και σημαίνουν Ελλάδα! Φέτος ευχαριστιούνται τόσο την Αθήνα, αλλά και τα Χανιά, με τον Γιάννη να ποστάρει στιγμές τους στη θάλασσα ή στις βόλτες τους, παρά τις διαφωνίες της Μαράιας.

Σε βίντεο, που πριν λίγο, δημοσίευσε στο TikTok, είναι στην ξαπλώστρα δίπλα στη Μαράια, στην άκρη μιας ονειρικά μπλε, γαλήνιας θάλασσας. «Τίποτα καλύτερο από την Ελλάδα» σχολίασε στη λεζάντα του.

Κατά τ άλλα, το αγαπημένο του φαγητό είναι ο γύρος κοτόπουλο και ό,τι συνοδεύεται από φέτα, το αγαπημένο του αμερικανικό εστιατόριο είναι η Avli, που και βέβαια την έχει ελληνική κουζίνα και Έλληνες ιδιοκτήτες. Ανεβάζει συχνά τραγούδια του ΛΕΞ στα social media του.

Ένα από αυτά, το Αλήτικη αγάπη, μάλιστα προκάλεσε παροξυσμό στους φανατικούς των Milwaukee Bucks, αφού ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, το ανέβασε με μια φωτογραφία του στο Instagram φορώντας προπονητική φανέλα των Milwaukee Bucks με το μήνυμα “Win for Cream City”, όπως αποκαλείται το Μιλγουόκι.

Η ανάρτηση συμπληρωνόνταν με δύο emoji, ένδειξη ευγνωμοσύνης και στρατιωτικό χαιρετισμό. Οι Αμερικανι fans έψαχναν να μεταφρασουν τους στίχους, να δουνε αν είναι ύμνος αγάπης και πίστης στους Bucks, ή υπονοούμενο για επικείμενη αποχώρηση!

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Ugo Antetokounmpo (@giannis_an34)

Παρ όλα αυτά, και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ανήκει στην πολυπληθή στη χώρα μας, μουσική φυλή των μεταλάδων, με την μέταλ να είναι το αγαπημένο του είδος μουσική! Στο δίλημμα των αιωνίων Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός, εκείνος έχει απαντήσει διπλωματικά, πως είναι «πάντα Φιλαθλητικός».

Για το στιλ και τις προτιμήσεις του, είναι αξιοσημείωτη η επίσημη εμφάνιση του σε αθλητική βράβευση στις ΗΠΑ, με σακάκι του Γιώργου Παπαδόγαμβρου, που ίδιος είχε ζητήσει να ραφτεί ο Παρθενώνας στη εσωτερική δεξιά πλευρά του σακακιού.

Άλλη φορά είχε ποζάρει έχοντας βάλει και πάλι στην ίδια θέση στο κοστούμι του, το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, που βρίσκεται στην Ακαδημία Αθηνών. Ο φακός, κατά τη διάρκεια των αγώνων, τον έχει συλλάβει πολλές φορές να κάνει το σταυρό του.

Ναι, είναι βαπτισμένος στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένα την βαθιά του πίστη. Βαπτίστηκε μαζί με τον αδελφό του, τον Άλεξ, στις 28 Οκτωβρίου 2012, στον Άγιο Μελέτιο από τον πατέρα Ευάγγελο, με τον οποίο πάντα διατηρεί σχέσεις, ενώ ως παιδί, πήγαινε στο Κατηχητικό, τις Κυριακές.

Η σχέση του με την Ορθοδοξία συνεχίζεται με εκκλησιασμούς στο ιερό ναό Saints Constantine & Helen Greek Orthodox Church στο Μιλγουόκι, όπου συμμετέχει και σε εκδηλώσεις όπως το Greek Festival, με όλη του την οικογένειά.

Για τους λαμπερούς αθλητές του ΝΒΑ, με τις εκκεντρικές ζωές των σούπερ σταρ, όλα αυτά μοιάζουν σχεδόν αδιανόητα – εκτός αν είσαι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Τότε, γίνονται ο λόγος που μια ολόκληρη χώρα – και μια άλλη ήπειρος – τον έχουν σφόδρα ερωτευτεί.

Το φετινό καλοκαίρι των μεγάλων αποφάσεων

Έμαθε τους Αμερικάνους να προφέρουν σωστά το δύσκολο για αυτούς «Γιάννης», έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ και έβαλε ξανά τους Milwaukee Bucks στον χάρτη των μεγάλων ομάδων του ΝΒΑ.

Με όλα αυτά έχει συνολικό πλούτο που εκτιμάται στα 93–94 εκατομμύρια δολάρια ως τις αρχές του 2025. Βέβαια και διατηρεί ισχυρές συνεργασίες με κορυφαία brands, όπως με τη Nike για limited edition σνίκερς και με τις JBL της τεχνολογίας ήχου, τη τεράστια streaming πλατφόρμα Hulu, τη μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ, T-Mobile, τα ελβετικά ρολόγια Tissot, αλλά και τα αναψυκτικά Starry, τη Budweiser χωρίς αλκοόλ και τη TCL, τον γίγαντα τηλεοράσεων και οθονών.

Στην Αμερική και στη Βόρεια Ευρώπη, δεν υπάρχει εμπορικό κέντρο, που να μην έχει τεράστια και φωτεινή φωτογραφία του. Μπορείς έτσι να καταλάβεις απ τη προφορά που λένε το «α! ο Γιάννης» οι πελάτες αν είναι Έλληνες που χαίρονται γιατί βλέπουνε δικό τους, ή αν είναι ξένοι που χαίρονται γενικά για την ύπαρξη του.

Όπως ήδη έχουν αναφέρει, μέσα από το προσωπικό του επενδυτικό σχήμα, Ante, Inc., έχει μπει σε επιχειρήσεις εστίασης, λιανεμπορίου, startup και αθλητικές ομάδες, επενδύοντας μακροπρόθεσμα.

Το φετινό καλοκαίρι δεν είναι απλώς άλλο ένα διάλειμμα για διακοπές, αλλά οριακή καμπή για τον ίδιο. Έχει κλείσει τα 30. Έχει τρία παιδιά. Έχει μια ζωή στο Μιλγουόκι, αλλά και σταθερή παρουσία στην Ελλάδα. Και, κυρίως, έχει αρχίσει να φτιάχνει το επόμενο του κεφάλαιο.

Η επένδυση στην Premia δεν είναι μόνη. Ανοίγει νέες επιχειρηματικές συζητήσεις, κυρίως στον χώρο της τεχνολογίας και των αθλητικών υποδομών. Ο Γιάννης έχει στόχο να φέρει στην Ελλάδα ένα μοντέλο «αθλητικής εκπαίδευσης με επαγγελματική προοπτική», πιστεύοντας πως η αθλητική εκπαίδευση δεν περιορίζεται στο σώμα αλλά στην ουσιαστική ανάπτυξη του παιδιού, με στόχο να ανοίξει δρόμους, δεξιότητες και ευκαιρίες που ξεπερνούν το γήπεδο.

Παράλληλα, συνεχίζει τα γυρίσματα για νέο ντοκιμαντέρ, με θέμα την οικογένεια και τη ζωή του μετά τον πατέρα του. Και όπως γράφεται, εξετάζει και την πιθανότητα συμμετοχής στο Προολυμπιακό τουρνουά, με την Εθνική. «Αν είμαι υγιής, ναι, φυσικά και θα είμαι εκεί» έχει δηλώσει.

Το φετινό καλοκαίρι επίσης σημαδεύεται από την ανάληψη πρωτοβουλίας για τη δημιουργία κέντρου καινοτομίας με επίκεντρο τον αθλητισμό και τα data. Ο Γιάννης έχει δηλώσει πως θέλει να αφήσει μια κανονική κληρονομιά και όχι απλώς μια ακόμα φωτογραφία στα social και θέλει να το πετύχει μέσα από συνεργασίες με ελληνικά πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά προγράμματα που ξεπερνούν τις στιγμές, αλλά διαρκούν.

Για την Ελλάδα…

Τα καλοκαίρια είναι στην Ελλάδα. Πηγαίνει στα Σεπόλια, μιλά με παιδιά, δεν ξεχνά φίλους και δεν στήνει κάμερες και προβολείς. Έτσι νιώθει και μπορεί, πια, να κάνει ό,τι θέλει. τίποτα σκηνοθετημένο.

Όταν μιλά για την Ελλάδα, λέει πάντα «η χώρα μου». Όχι επειδή στα 18 του και με χιλιάδες ζόρια του το αναγνώρισε η γραφειοκρατία, αλλά γιατί το επέλεξε, το κέρδισε, το κατέκτησε σαν τρίποντο.

«Μεγάλωσα στην Ελλάδα και οι γονείς μου είναι Νιγηριανοί, και αυτό είναι το ποιος είμαι. Και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Ελπίζω να είναι και τα παιδιά μου το ίδιο περήφανα μια μέρα».

Έτσι περιέγραψε τον εαυτό του σε συνέντευξη του στο People, αυτός ο ιδιαίτερος άνθρωπος που κουβαλάει στοιχεία από τρεις ηπείρους, άλλες χώρες, διαφορετικές κουλτούρες και που μόνο ο ίδιος ξέρει τι γλώσσα έχουν οι σκέψεις του και σε ποια μιλάνε τα όνειρα του.

Το 2019, μαζί με τα αδέλφια του, ίδρυσαν την AntetokounBros Academy, μια πρότυπη αθλητική και εκπαιδευτική κοινότητα για παιδιά από ευάλωτα κοινωνικά περιβάλλοντα.

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση, την Nike, την Eurohoops και το NBA, προσφέρεται αθλητική προπόνηση, μαθήματα δεξιοτήτων ζωής, εκπαιδευτική στήριξη και mentoring. Και δεν είναι μόνο τα παιδιά.

Η ομάδα της Ακαδημίας απαρτίζεται και από προπονητές και συνεργάτες που προέρχονται οι ίδιοι από αντίστοιχες διαδρομές ζωής, μετατρέποντας τον χώρο αυτόν σε κύτταρο κοινότητας. Παράλληλα, μέσα από το Charles Antetokounmpo Family Foundation, έχουν καλυφθεί ανώνυμα και χωρίς φασαρία ανάγκες οικογενειών.

Έχει μαθευτεί η βοήθεια σε μια μάνα που γύριζε την Αθήνα για να πηγαίνει τον γιό της με ασφάλεια στο μπάσκετ, παιδιά που δεν έχουν είδη, εξοπλισμό ή χρήματα για συμμετοχή σε τουρνουά και σχολεία χωρίς υποδομή.

Ακόμη τα αδέλφια στηρίζουν υποτροφίες, κάνουν δωρεές σε δημόσια σχολεία, οργανώνουν διανομές τροφίμων σε ευάλωτες οικογένειες, συμμετέχουν σε δράσεις γειτονιάς.

Στο Ζωγράφου, το γήπεδο όπου ξεκίνησε ο Γιάννης, μετονομάστηκε σε Zografou AntetokounBros Municipal Gymnasium, ως ένδειξη αναγνώρισης για τη συνεχή υποστήριξη που έχουν προσφέρει οι Αντετοκούνμπο στο γήπεδο, τους αθλητικούς συλλόγους και τη τοπική κοινότητα. Μόνο, στη διάρκεια της πανδημίας το 2020, η οικογένεια δώρισε 20.000 μάσκες στους κατοίκους του Ζωγράφου.

Από το 2018, ο Γιάννης είναι και διεθνής πρεσβευτής της Hellenic Initiative, ενός παγκόσμιου οργανισμού της ελληνικής διασποράς, που στηρίζει νέες επιχειρήσεις και προγράμματα κοινωνικής συνοχής στην Ελλάδα.

Τότε, πάντα χαμογελαστά και με την αφοπλιστική συστολή που τον διακρίνει πάντα και τον κάνει τόσο συμπαθή, είχε δηλώσει ότι είναι υπερήφανος για την καταγωγή του και θέλει να συμβάλει ενεργά στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων στην Ελλάδα.

Αποφάσισε να κρατά τις μνήμες από όμορφες στιγμές και ωραίους ανθρώπους που γνώρισε στη χώρα και όχι τις πικρίες και την περιφρόνια σε ένα παιδί που έβγαζε το ψωμί για τον ίδιο και την οικογένεια του, πουλώντας γυαλιά ηλίου στη Πανόρμου.

Αντιγυρίζει, έτσι, πίσω το καλό γιατί δε ξεχνά εκείνο το παιδί, που αγωνιζόταν, ονειρευόταν και εμπιστευόταν. Και πέρα απ τα επιτεύγματα του τα αθλητικά και τις τεράστιες επιδόσεις του στο μπάσκετ, η επιλογή του να σταθεί με συγχώρεση και θετικότητα και να μη ξεχάσει ποτέ, είναι που κάνουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο πραγματικά μεγάλο, σπουδαίο και ίνδαλμα!

Διαβάστε επίσης:

Πρεμιέρα σε Βέλγιο, Ελβετία και Ουγγαρία με αμέτρητες αγορές από το Πάμε Στοίχημα

Diana Shipping (Σεμίραμις Παληού): Εξασφάλισε έσοδα 5,64 εκατομμύρια δολάρια

Σαουδική Αραβία: Για πρώτη φορά ξένος όμιλος αποκτά ομάδα της Saudi Pro League