Προφανώς μαθαίνοντας ότι η επιστήμη δεν έρχεται πάντα με φυσικό τρόπο – ακόμη και σε ιδιοφυΐες – βοηθά τα παιδιά να πετύχουν. Οι φοιτητές, που έμαθαν ότι οι μεγάλοι επιστήμονες αγωνίστηκαν, τόσο προσωπικά όσο και πνευματικά, ξεπέρασαν εκείνους που έμαθαν μόνο από τα μεγάλα επιτεύγματα των επιστημόνων, δείχνει νέα έρευνα.
Φοιτητές χαμηλής απόδοσης σε σχολεία της Νέας Υόρκης, που διάβασαν για τις δυσκολίες του Albert Einstein, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών σε πολλά σχολεία και του προβλήματος να πείσει τους άλλους ότι η βαρύτητα από ένα μεγάλο αντικείμενο, όπως ένας πλανήτης, μπορούσε πραγματικά να γείρει το φως, αποδίδουν καλύτερα στον τομέα των επιστημών από μια άλλη ομάδα φοιτητών που έμαθαν μόνο για το τι πέτυχαν οι επιστήμονες.
Η Xiaodong Lin-Siegler, αναπληρώτρια καθηγήτρια γνωστικών σπουδών στο Teachers College του Πανεπιστημίου Columbia, η οποία ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε στο Quartz ότι τα αποτελέσματα την εξέπληξαν. Το πείραμα θα μπορούσε να έχει δύο όψεις, εξήγησε: Μαθαίνοντας ότι ο Einstein ή η Curie δυσκολεύτηκαν, θα μπορούσε να οδηγήσει τα παιδιά να ρίξουν τους ώμους τους και να πουν «αν ο Einstein δεν μπορεί να το κάνει, τότε σίγουρα δεν μπορώ κι εγώ». Ή, θα μπορούσε να τους εμπνεύσει δείχνοντας ότι όλοι – ακόμη και οι σπουδαίοι – αντιμετωπίζουν φαινομενικά ανυπέρβλητες δοκιμασίες.
«Πιστεύουμε ότι τα παιδιά είναι τόσο εύθραυστα», είπε στο Quartz. «Πείτε τους την αλήθεια. Είναι ανθεκτικά».
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, χώρισε 402 καλούς και άριστους μαθητές από τέσσερα δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης στο Harlem και στο Bronx σε τρεις ομάδες. Μια ομάδα διάβασε ένα απόσπασμα με 800 λέξεις από ένα επιστημονικό βιβλίο για τα επιτεύγματα του Albert Einstein, της Marie Curie, και του Michael Faraday (του Άγγλου επιστήμονα που έκανε ανακαλύψεις για τον ηλεκτρομαγνητισμό).
Η άλλη ομάδα έμαθε για τους προσωπικούς αγώνες των επιστημόνων, όπως το γεγονός ότι ο Einstein αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη ναζιστική Γερμανία για να αποφύγει την καταδίωξη, ή η Marie Curie έπρεπε να σπουδάσει στα κρυφά γιατί οι γυναίκες αποτρέπονταν από τις ακαδημαϊκές δραστηριότητες εκείνη την εποχή. Η τρίτη ομάδα έμαθε για τους πνευματικούς αγώνες των επιστημόνων και πώς τους αντιμετώπισαν.
Μετά από έξι εβδομάδες, οι δύο ομάδες που έμαθαν για τους αγώνες των επιστημόνων βελτίωσαν σημαντικά τους βαθμούς τους στην επιστήμη και αυξήθηκαν τα κίνητρά τους για να σπουδάσουν επιστήμες. Οι μαθητές με τις χαμηλότερες επιδόσεις παρουσίασαν την μεγαλύτερη άνοδο.
Εν τω μεταξύ, οι μαθητές, που έμαθαν μόνο για τα επιτεύγματα των επιστημόνων τα πήγαν χειρότερα. Πίστευαν ότι οι επιστήμονες ήταν εγγενώς προικισμένοι – σε αντίθεση με τους ίδιους.
Η μελέτη υποστηρίζει μερικά βασικά ευρήματα από την επιστήμη της μάθησης:
Μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν καλύτερα όταν το περιεχόμενο έχει κάποιο νόημα για αυτούς. Για τους φοιτητές, η επιστήμη έρχεται στη ζωή περισσότερο μέσα από τις προσωπικές ιστορίες παρά μέσα από το αληθινό επιστημονικό περιεχόμενο.
Και τα παιδιά, που μαθαίνουν ότι η διάνοια είναι κάτι εύπλαστο, κάτι που δημιουργείται και όχι κληρονομείται, παίρνουν περισσότερα ακαδημαϊκά ρίσκα και αποδίδουν καλύτερα. Η μελέτη προσθέτει στο αυξανόμενο σώμα της έρευνας προς όφελος της διδασκαλίας, αυτή τη «νοοτροπία ανάπτυξης» ή την πεποίθηση ότι ο εγκέφαλος, όπως και άλλοι μύες του σώματος, μπορούν να ενισχυθούν και να βελτιωθούν μέσα από την προσπάθεια και τη σκληρή δουλειά.
Η Lin-Siegler υποστηρίζει ότι η διδασκαλία και τα βιβλία των επιστημών θα μπορούσαν να βελτιωθούν κατά πολύ, για να βοηθήσουν τους μαθητές και να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τους – αν μετατρέπονταν από τεράστιους καταλόγους από φόρμουλες σε εξερευνήσεις των συναρπαστικών ιστοριών του παρελθόντος, που οδήγησαν σε αυτή την επιστημονική γνώση.
