• LIFE&STYLE

    «Βάλτε τη δική σας μάσκα οξυγόνου πριν βοηθήσετε τους άλλους»


    Όταν ήμουν (πολύ, πολύ) νεότερη, νόμιζα ότι η φράση «υποστηρικτής της ισότητας και της ισονομίας» στην κυριολεξία είχε κάτι να κάνει με τους αετούς. Τώρα, ως ενήλικη γυναίκα με μικρά παιδιά, είμαι ακόμα σχεδόν πεπεισμένη ότι αυτό είναι αλήθεια: Η ισότητα είναι ένα όμορφο, αλλά σπάνιο, είδος.

    Εδώ και καιρό υπερηφανευόμουν, ότι υποστήριζα την ανάγκη για ισότιμη βάση σε όλη την ακαδημαϊκή και την επαγγελματική μου σταδιοδρομία, καθώς και στις προσωπικές μου σχέσεις. Σπάνια αντιλαμβανόμουν σημαντικές αποτυχίες στην προσπάθειά μου για την ισότητα των φύλων. Όλα αυτά, μέχρι που έγινα μητέρα. Μόλις ανέλαβα το ρόλο του βασικού φροντιστή απέναντι σε μικρούς ανθρώπους, η έννοια της ισονομίας πέταξε έξω από το παράθυρο. Και αυτό ήταν (και εξακολουθεί να είναι) μία δύσκολη αλήθεια για να καταπιώ.

    Δεν πρόκειται να κατηγορήσω τον άντρα μου ότι απέτυχε να κάνει μια προσπάθεια. Το ισχυρό εργασιακό του ήθος μας δίνει τη δυνατότητα να ζούμε μια άνετη ζωή. Αλλάζει πάνες τα Σαββατοκύριακα και μάλιστα έχει κατορθώσει να πάει στο σούπερ-μάρκετ και με τα δύο παιδιά. Και σίγουρα εκτιμώ τις προσπάθειές του, περισσότερο από όσο ξέρει.

    Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η συντριπτική πλειοψηφία όλων των γονεϊκών καθηκόντων πέφτει σε μένα, καθώς τα έχω καταφέρει και δουλεύω από το σπίτι. Δεν μιλάω απλώς για την άμεση φροντίδα των παιδιών. Υπάρχουν επίσης οι δεύτεροι ρόλοι που έρχονται με την ανατροφή των παιδιών: δουλειές του σπιτιού (πώς μπορούν δύο μικρά παιδιά να δημιουργούν τόσο μεγάλο χάος;), ατελείωτοι σωροί ρούχων, τρεις φορές την εβδομάδα στο σούπερ-μάρκετ, προετοιμασία γευμάτων και το μαγείρεμα, για να μην αναφέρουμε τη συναισθηματική εργασία που συνεπάγεται με την ανατροφή των παιδιών. Ο κατάλογος συνεχίζεται ξανά και ξανά.

    Μια πρόσφατη μελέτη της «Pew Research», η οποία εξέτασε συγκεκριμένα τον καταμερισμό των γονεϊκών και των οικιακών ευθυνών μεταξύ μαμάδων και μπαμπάδων, διαπίστωσε ένα «σημαντικό χάσμα μεταξύ των φύλων» στο πώς οι μαμάδες και οι μπαμπάδες περιγράφουν την κατανομή της εργασίας του νοικοκυριού, με τις γυναίκες να επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος.

    Αλλά αυτές οι στατιστικές δεν αποτυπώνουν τα πολύπλοκα συναισθήματα και τις δυναμικές των σχέσεων που συνοδεύουν τέτοιους μονόπλευρους ρόλους. Οι προκύπτουσες απογοητεύσεις και δυσαρέσκειες είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, κοινές εμπειρίες μεταξύ των μαμάδων. Ακόμα και η Sheryl Sandberg, η δισεκατομμυριούχος COO (chief operating officer) του Facebook και δυναμική φεμινίστρια, έχει παραδεχθεί ότι δυσκολεύεται στο ρόλο της στο σπίτι: «Η μεγάλη πλειοψηφία της φροντίδας των παιδιών έπεσε σε μένα. Ο καταμερισμός των εργασιών ήταν άνισος και κούρασε τον γάμο μας».

    Αγαπώ τα παιδιά μου, αλλά είμαι πολύ περισσότερα από μια μητέρα. Έχω φιλοδοξίες, πάθη και ενδιαφέροντα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τα παιδιά μου. Αυτό είναι κάτι που δυστυχώς ξέχασα με τη γέννηση του πρώτου παιδιού μου. Η ψυχική υγεία μου και ο γάμος μου υπέφερε απ’ αυτό. Ως μαμά για δεύτερη φορά, τώρα προσπαθώ να εφαρμόσω το να είμαι προσεκτικά εγωίστρια, και θα ενθάρρυνα και άλλες μητέρες να κάνουν το ίδιο.

    Αδιαφορώντας για τις προσδοκίες που υποτίθεται ότι είναι γεμάτη η ζωή των μαμάδων, ήταν απίστευτα απελευθερωτικό. Πιστεύω επίσης ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Τώρα κάνω μια συντονισμένη προσπάθεια για να βρω χρόνο για τον εαυτό μου, είτε αυτό είναι φαγητό έξω με φίλους, είτε διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο στην κρεβατοκάμαρά μου, ενώ ο σύζυγός μου αρχίζει τα πατρικά καθήκοντα.

    Απολαμβάνουμε όλοι τα οφέλη του εγωισμού μου – το οποίο με μεγαλύτερη ακρίβεια πρέπει να ονομαστεί αυτοσυντήρηση. Είμαι πιο υπομονετική με τα παιδιά μου. Μαθαίνουν να σέβονται τα δικαιώματά μου ως άτομο. Και οι αλλαγές έχουν οδηγήσει σε μεγαλύτερη ισότητα των δύο φύλων μέσα στο σπίτι μου.

    Αν βοηθάει, προσπαθήστε να επαναλάβετε αυτό το “σύνθημα“: «Βάλτε τη δική σας μάσκα οξυγόνου πριν βοηθήσετε τους άλλους». Σοβαρά, λειτουργεί!

     



    ΣΧΟΛΙΑ