ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα κορίτσια ενώνουν ένα χάσμα μεταξύ των δύο φύλων που δεν θα θέλαμε: διαγνώσεις της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Μεταξύ του 2003 και του 2011, οι γονείς ανέφεραν μία αύξηση των διαγνώσεων της «ΔΕΠΥ» του 55% για τα κορίτσια, σε σύγκριση με 40% για τα αγόρια, σύμφωνα με μια μελέτη του 2015 στο Περιοδικό Κλινικής Ψυχολογίας («Journal of Clinical Psychiatry»).
Και όμως στα κορίτσια εξακολουθεί να είναι δύσκολη η διάγνωση, με άκρως ανησυχητικές συνέπειες, λέει η Ellen Littman, συγγραφέας του «Κατανοώντας τα Κορίτσια με ΔΕΠΥ» (Understanding Girls with AD/HD) στο Quartz. «Τα αποτελέσματα για τα κορίτσια είναι τρομερά αρνητικά συγκριτικά με τα αγόρια», λέει.
Η ΔΕΠΥ επηρεάζει πολύ τα κορίτσια.
«Το άγχος και η κατάθλιψη εξελίσσονται σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτο-απέχθεια, και ο κίνδυνος για αυτοτραυματισμούς και απόπειρες αυτοκτονίας είναι τέσσερις έως πέντε φορές μεγαλύτερος από τον κίνδυνο των κοριτσιών χωρίς ΔΕΠΥ», έδειξε μία έρευνα το 2012.
«Δεν είναι ότι έχουν πρόβλημα με τα μαθήματά τους», λέει η Littman.
Σε αντίθεση με τα αγόρια, που πολλά από αυτά εμφανίζουν υπερκινητικότητα, τα συμπτώματα των κοριτσιών τείνουν περισσότερο προς την έλλειψη προσοχής και την αποδιοργάνωση. Τα κορίτσια έχουν την τάση να αναπτύσσουν ΔΕΠΥ αργότερα από ό,τι τα αγόρια. Συχνά το κρύβουν σε μια προσπάθεια να συμμορφωθούν με τις προσδοκίες της κοινωνίας ώστε να είναι σε εγρήγορση και οργανωμένα. Και ενώ ορισμένα συμπτώματα ΔΕΠΥ μπορεί να είναι λιγότερο έντονα για τα αγόρια μετά την εφηβεία, για πολλά κορίτσια, η κατάσταση χειροτερεύει.
«Νομίζω ότι έχουμε μια χαμένη γενιά των γυναικών που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ σε μεγαλύτερη ηλικία, οι οποίες έπρεπε να διαχειριστούν την κατάσταση μόνες τους και να ασχοληθούν με το θέμα από μόνες τους για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους», λέει η Michelle Frank, μία κλινική ψυχολόγος και ειδικός για το «ΔΕΠΥ», στο Quartz. «Η διάγνωση είναι ευλογία και κατάρα: είναι μια μεγάλη ανακούφιση, αλλά αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό αν ήξεραν».
Η «ΔΕΠΥ» είναι πιο δύσκολο να αναγνωριστεί στα κορίτσια
Στο «Understanding Girls with AD/HD», η Littman και οι υπόλοιποι συγγραφείς εξηγούν ότι η ΔΕΠΥ διαγνώσθηκε για πρώτη φορά σε μικρά, λευκά αγόρια, με βασική ένδειξη να είναι η υπερκινητικότητα. Ως εκ τούτου, οι κατευθυντήριες γραμμές γράφτηκαν γύρω από το πώς εκδηλώνεται στα αγόρια, και η έρευνα εστιάζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αγόρια (το 1% είναι εξειδικευμένο για τα κορίτσια, λέει η Littman).
Επίσης, πραγματοποιείται πολύ αργότερα στα κορίτσια, το οποίο ήταν προβληματικό, όταν τα διαγνωστικά κριτήρια της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης ζητούσαν τα συμπτώματα να είναι ορατά μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Άλλαξαν πρόσφατα την ηλικία έως τα 12, επιτρέποντας σε περισσότερα κορίτσια να αναγνωριστούν.
Η Δρ. Patricia Quinn, μία από τους συγγραφείς της Littman στο βιβλίο και ένας παιδίατρος στην Ουάσιγκτον DC, ο οποίος ίδρυσε το Εθνικό Κέντρο για τα κορίτσια και τις γυναίκες με «ΔΕΠΥ», είπε ότι τα συμπτώματα των κοριτσιών περιλαμβάνουν:
- μια τάση προς την αφηρημάδα
- πρόβλημα στο να ακολουθούν οδηγίες
- κάνουν λάθη απροσεξίας στα μαθήματα και στα τεστ.
Η «ΔΕΠΥ» είναι μια χρόνια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει τον εγκέφαλο δομικά και χημικά, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα διάφορα μέρη του εγκεφάλου επικοινωνούν μεταξύ τους. Είναι άκρως κληρονομική.
