ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Πιέρ και ο αρχιεπίσκοπος, η Attica και το smart money, η απληστία του Κρεμύδα και της ΓΕΒΚΑ, ποιοι έδωσαν 6,8 εκατ. για 1 στρέμμα στη Βούλα, τι έγινε με τον Γκότση και την Q&R, και ένα quiz με τις διακοπές στο Dubai
Μπέλερης: O δήμαρχος βγαίνει από τον λαό, όχι από ψήφους 15 φοβισμένων ανθρώπων
Χειμάρρα: Ο Ράμα προσπαθεί να επιβάλει δήμαρχο της αρεσκείας του, λέει η παράταξη του Μπελέρη
Ναι, είναι η γυναίκα του Πύρρου Δήμα, ενός άνδρα που τίμησε τα ελληνικά χρώματα και τα ανέβασε σε ψηλό βάθρο. Ναι, είναι η μάνα των τεσσάρων παιδιών του. Ναι, είναι η τρυφερή Αναστασία Σδούγκου – Δήμα, μια γυναίκα που φωτογραφήθηκε, στάθηκε δίπλα, πλαισίωσε έναν «χρυσό» άνδρα, τον Ολυμπιονίκη που χάρισε τρία χρυσά και ένα χάλκινο μετάλλιο στην Ελλάδα, σαν σύγχρονος ημίθεος Ηρακλής της και που παντρευτήκαν το 1994 με πολιτικό γάμο.
Πάνω απ’ όλα όμως ήταν ένας νέος άνθρωπος, πολύ μικρός για θάνατο, με μια προσπάθεια τεράστια πίσω της, έναν αγώνα για να μπορέσει ο άνδρας της να είναι σπουδαίος, έναν άλλο να μεγαλώσει τέσσερα παιδιά και έναν τρίτο με τον καρκίνο! Και πάνω που σ’ όλα κέρδιζε και θα ‘χε λίγο χρόνο να απολαύσει τα αποτελέσματα των προσπαθειών της, πάει…
Και μένουν πίσω κάποια χαμόγελα πάνω στα πρόσωπα των παιδιών της, ίδια με τα δικά της, τα κοιτάγματα της, τα ίχνη της στην συνέχεια της. Για όλες τις Αναστασίες, δίπλα σε συζύγους σπουδαίους και παιδία σημαντικά, υπόκλιση στο μεγαλείο της προσφοράς τους…
Ο Γολγοθάς της Αναστασίας, η οδύνη του Πύρρου
«Δεν εγκατέλειψα την πολιτική. Απλώς δεν ψηφίστηκα. Έπεσαν τότε, οι εκλογές και πάνω στο πρόβλημα της Αναστασίας. Στις 3 Ιανουαρίου διαγνώστηκε ο όγκος στο κεφάλι, λίγο μετά, 14 του μηνός, χειρουργήθηκε. Γλοιοβλάστωμα. Εγχειρίστηκε στην Ελλάδα. Τώρα είναι σταθερή η κατάστασή της. Δεν έφυγα από την πολιτική γιατί δεν μου άρεσε ή μετάνιωσα αλλά για προσωπικούς λόγους. Δεν θα μπορούσα να αφήσω την Αναστασία, τα παιδιά. Περάσαμε πολύ δύσκολα… εισπράξαμε πολλή αγάπη… Ο Γολγοθάς συνεχίζεται…».
Ο Πύρρος Δήμας, που σήκωσε στα χέρια όχι απλά σιδερένια βάρη, αλλά όλη την περηφάνεια της χώρας, μιλούσε, όταν ακόμα υπήρχε ελπίδα, εκεί στο 2016, όλο αγωνία για τη σύζυγο του και την περιπέτεια της υγείας της.
Τότε είχε ο ίδιος ιεραρχήσει τις προτεραιότητες του αλλιώς. Αλώστε είχε κοπάσει ο θόρυβος των ιαχών της δόξας του και όσοι δίπλα του είχαν σπεύσει για να φωτιστούν απ’ τα επιτεύγματά του σε πόζες, είχαν ήδη, αποχωρήσει.
Μιλώντας στην Καθημερινή, ο τεχνικός της ομάδας άρσης βαρών των ΗΠΑ, ο χρυσός Έλληνας αθλητής, είχε πει ακόμα πως πάνω απ’ όλα, δόξες, τιμές, υλικές απολαβές, φήμη, υπήρχε μόνο και πάντα
«η οικογένειά μου… Η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, η Ελένη 21 ετών κάνει μεταπτυχιακό στο Σικάγο, ο Βίκτωρ 18 χρόνων πέρασε στο Γέιλ για πολιτικές επιστήμες, η Μαρία 16 και ο Νικόλας 7. Η Μαρία κάνει κωπηλασία και την πηγαίνω στον Άγιο Κοσμά κάθε μέρα. Θέλω τα παιδιά μου να κάνουν ό,τι δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω εγώ. Κλαίω όταν τα βλέπω να προκόβουν. Αυτά είναι τα καλύτερα μετάλλιά μου.
Μετά έρχεται η καριέρα. Οι Αμερικανοί με ζητούν από το 2012. Δεν ήθελα να φύγω όμως από την Ελλάδα. Τώρα, διαπιστώνω εχθρότητα. Πρόσφατα, μας έστειλε η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού να αξιολογήσουμε τους καθηγητές φυσικής αγωγής που παίρνουν κάθε χρόνο απόσπαση ως προπονητές στα σωματεία μας. Στείλαμε έξι. Έκοψαν τον πρώτο και τον δεύτερο! Δηλαδή τους άριστους. Αξιολογείς και κόβεις τους δύο καλύτερους; Γιατί; Στη ζωή μου προχώρησα γιατί έλεγα άσε τους μικρούς να γίνονται μικρότεροι και τα άφηνα πίσω μου όλα αυτά.
Πρώτη φορά αντιδρώ γιατί ακούσαμε πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια: «γερμανοτσολιάδες», «στα τέσσερα»… Την εποχή του δημοψηφίσματος είχα δεχθεί επίθεση από λογαριασμούς στο facebook που ανήκαν κατά σειρά σε ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσαυγίτες και Αλβανούς».
Ήταν και αυτό στα πλαίσια της τιμής για εκείνον που έκανε να παιανίζει ο Ύμνος εις την Ελευθερία, στα πέρα πέρατα της οικουμένης και που κυμάτιζε η γαλανόλευκη σαν αφρός μακρού κύματος από Αιγαίο, στις εσχατιές του κόσμου.
Και ο Πύρρος, ήδη, φορτισμένος στην αθωότητα του, να σηκώνει βάρη για μια πατρίδα κομματάκι αδιάφορη, μπλαζέ, άπονη, άστατη και εγωίστρια, έτοιμη να ζητωκραυγάσει στις νίκες και να ξεχάσει στο τέλος του.
Ο Πύρρος Δήμας είχε ήδη πονέσει, από απουσίες, όταν έχασε τον πατέρα του από ανακοπή καρδιάς.
Ο Βίκτωρας Δήμας άφησε την τελευταία του πνοή στη Χειμάρρα, την οποία εγκατέλειψε, μόνο, για να υποβληθεί σε εξετάσεις στην Ελλάδα κοντά στο γιο του και μόλις επέστρεψε στη γενέτειρά του, υπέστη ανακοπή καρδιάς.
Όμως και εκείνος ο πόνος, μοιάζει σχεδόν κατανοητός μπροστά στην ανείπωτη οδύνη του χαμού μιας γυναίκας, νέας, μητέρας, συντρόφου που λίγο χώρο είπανε στα «θέλω» της και στήριζε πάντα τις επιθυμίες των δικών της, τις ανάγκες τους, τα οράματα τους.
Όταν σχεδίαζαν να ζήσουν στην Αμερική μέχρι το 2028
Φωτογραφίες μιας γελαστής γυναίκας, κάποιες μετρά απ’ τις πρώτες θεραπείες, διακριτικές στιγμές παρουσίας στους θριάμβους του άνδρα της, ένα τηλεοπτικό της στιγμιότυπο. Μια γλυκιά, γελαστή γυναίκα, πολύ ερωτευμένη και μόλις μητέρα ενός κοριτσιού έξι μηνών. Ο άνδρας της δεν χρειάζεται να κάνει δουλειές, ούτε να απασχολείται με πράγματα της καθημερινότητας!
Εκείνη έλαμπε απ’ τις δίκες του νίκες. Είχε τη περηφάνεια της για τον πλέον επιτυχημένος αθλητής στην ολυμπιακή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Και πέρασε μαζί του όλες τις πίκρες, πάλι με αξιοπρέπεια. «Ένα παιδί 20 χρόνων, που έφυγε από την Βόρειο Ήπειρο για μια άλλη χώρα, την πατρίδα του, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα» έλεγε ο Πύρρος Δήμας τον Αύγουστο του 2008, «ερχόμενος στην Ελλάδα και κυρίως την γραφειοκρατία της ελληνοποίησης.
«Ο Γιάννης Σγουρός και ο Κυριάκος Βιρβιδάκης με στηρίξανε πάρα πολύ και καταφέραμε να πάμε τότε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν θα ξεχάσω εκείνο το πρωινό στο αεροδρόμιο, γιατί είχα το εισιτήριο, αλλά δεν είχα το διαβατήριο πριν την αναχώρηση.
Τελευταία στιγμή ήρθε ευτυχώς το διαβατήριο και η χαρά που πήρα, όταν το είχα στα χέρια μου, δεν περιγράφεται» και αλλού τόνιζε πως «… είμαι σύμβουλος στην Άρση Βαρών των Ηνωμένων Πολιτειών βλέπω τους καλύτερους αθλητές στην Άρση Βαρών, τους έχω σε ένα καμπ και μαζί με τους προπονητές τους φυσικά, κάνουμε σεμινάρια μαζί τους, βγάζουμε προγράμματα προπόνησης, βελτίωση τεχνικής και συνεχίζουμε σιγά – σιγά μέσα από συνεχής επικοινωνία και το άθλημα αυτό το αναπτύσσουμε.
Εδώ θα μείνω μέχρι το 2028. Προσπάθησα να το κάνω με την Ομοσπονδία, αφιλοκερδώς, χωρίς να πληρώνομαι, αλλά με το που βγήκε ένα κόμμα στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη μέρα κόψανε το 55% της Ελληνικής Ομοσπονδίας και όχι σε μένα, αλλά στη νέα γενιά των αθλητών. Αυτοί έκαναν κακό στα νέα παιδιά που δεν μπορούν να συμμετέχουν σε αγώνες. Στην μόνη Ομοσπονδία που κόψανε 55% ήταν αυτή της Άρσης Βαρών, με είδαν ως εχθρό λόγω του ότι, μάλλον ήμουν από άλλο κόμμα. Ήταν σα να μου έλεγαν μάζεψέ τα και φύγε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με έδιωξε ουσιαστικά από την Ελλάδα και οι λόγοι είναι πολιτικοί. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι και για να μην δημιουργώ πρόβλημα στο άθλημά μου και σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται στην άρση βαρών, τα μάζεψα και έφυγα στην Αμερική. Γι αυτό το λόγο έφυγα, αλλά δεν ξεχνώ όσα πέρασα. Εδώ θα μείνω μέχρι το 2028 και θα έρθει σε λίγο καιρό και η οικογένειά μου, μόλις τελειώσει το σχολείο η κόρη μου.
Η άρση βαρών και η Ελλάδα είναι στην καρδιά μου, ενώ δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα έζησα»… και πια, όλα τα σχέδια, οι πίκρες, οι θρίαμβοι και χαρές, για εκείνη τη γυναίκα θα ‘ναι η ζωή στη μνήμη των δικών της…
