Έπειτα από σχεδόν έναν αιώνα κοινής ιστορίας, το «Σαν Σίρο» περνά επίσημα στα χέρια των δύο ομάδων που το έκαναν θρύλο. Η Μίλαν και η Ίντερ ολοκλήρωσαν την εξαγορά του εμβληματικού σταδίου και της γύρω περιοχής από τον Δήμο του Μιλάνου έναντι 196 εκατ. ευρώ, σε μια συμφωνία που σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μιας εποχής και την απαρχή ενός τεράστιου έργου αστικής αναγέννησης.

Η πράξη ολοκληρώθηκε μέσω της κοινοπραξίας Stadio San Siro S.p.A., η οποία θα διαχειριστεί την ανάπλαση της περιοχής, γνωστής ως «San Siro Great Urban Function». Με αυτόν τον τρόπο, η κυριότητα του ιστορικού «Τζιουζέπε Μεάτσα», του ναού του ιταλικού ποδοσφαίρου, πέρασε πλέον στα χέρια των δύο συλλόγων της πόλης.

1

Το νέο όραμα: ένα στολίδι 71.500 θέσεων

Η Μίλαν του RedBird Capital Partners και η Ίντερ του Oaktree Capital Management προχωρούν από κοινού στην κατασκευή ενός νέου, υπερσύγχρονου σταδίου χωρητικότητας 71.500 θεατών, σχεδιασμένου από τα φημισμένα αρχιτεκτονικά γραφεία Foster + Partners και MANICA.

Το project των 71.500 θέσεων στο Μιλάνο το deal των 1,25 δισ. ευρώ!

Στόχος είναι η δημιουργία ενός «σύγχρονου αθλητικού και πολιτιστικού κόμβου», που θα μεταμορφώσει ριζικά τη δυτική πλευρά του Μιλάνου, η οποία έχει να ανακαινιστεί από το Μουντιάλ του 1990. Το συνολικό κόστος του έργου εκτιμάται γύρω στα 1,3 δισ. ευρώ, ενώ η περιοχή θα περιλαμβάνει, πέραν του σταδίου, εμπορικούς χώρους, κατοικίες και πάρκα.

Η νέα αρένα θα πληροί τα υψηλότερα διεθνή πρότυπα σχεδίασης και βιωσιμότητας, προσφέροντας αυξημένη άνεση, τεχνολογίες τελευταίας γενιάς και ελάχιστο περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Η στρατηγική των Αμερικανών επενδυτών

Η συμφωνία εντάσσεται στο ευρύτερο επενδυτικό αφήγημα των RedBird και Oaktree, που βλέπουν το ποδόσφαιρο όχι μόνο ως αγωνιστικό προϊόν, αλλά και ως μοχλό αστικής ανάπτυξης και πολιτιστικής προβολής. Σε κοινή τους δήλωση, οι δύο ομάδες υπογράμμισαν ότι η εξαγορά «αντιπροσωπεύει ένα νέο κεφάλαιο για την πόλη του Μιλάνου» και πως το έργο θα «επαναπροσδιορίσει τον αστικό χώρο μέσω καινοτομίας, βιωσιμότητας και προσβασιμότητας».

Η χρηματοδότηση της συμφωνίας έχει εξασφαλιστεί από Goldman Sachs και J.P. Morgan ως βασικούς συντονιστές, ενώ συμμετέχουν και οι ιταλικές Banco BPM και BPER Banca, που εγγυώνται τις δόσεις αποπληρωμής.

Η πρώτη δόση, ύψους 91,9 εκατ. ευρώ, θα καταβληθεί πριν από την έναρξη της φάσης υλοποίησης, ενώ οι υπόλοιπες θα κατανεμηθούν ανάλογα με την πρόοδο των έργων.

Ο χρονικός παράγοντας και η πολιτιστική διάσταση

Η υπογραφή της συμφωνίας πριν από τις 10 Νοεμβρίου είχε κρίσιμη σημασία, καθώς από εκείνη την ημερομηνία το «Σαν Σίρο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μνημείο ιστορικής σημασίας εφόσον παρέμενε δημόσιας ιδιοκτησίας — γεγονός που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατη την κατεδάφισή του.

Παρότι μέρος της κατασκευής θα διατηρηθεί για λόγους πολιτιστικής κληρονομιάς, το μεγαλύτερο τμήμα του ιστορικού γηπέδου θα κατεδαφιστεί μετά το 2031, όταν θα ολοκληρωθεί η μετάβαση στο νέο στάδιο.

Μέχρι τότε, το «Μεάτσα» θα συνεχίσει να φιλοξενεί τους αγώνες των δύο συλλόγων, αλλά και την τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Μιλάνο-Κορτίνα 2026, πριν μπει στη φάση κατεδάφισης.

Η Ιταλία σε σταυροδρόμι αναγέννησης

Η υπόθεση του «Σαν Σίρο» δεν αφορά μόνο τη Μίλαν και την Ίντερ. Εντάσσεται στη συνολική πίεση που δέχεται η Ιταλία για εκσυγχρονισμό των ποδοσφαιρικών της υποδομών, καθώς οι ξένοι επενδυτές απαιτούν συνθήκες αντάξιες των κορυφαίων ευρωπαϊκών λιγκών, ενόψει και του Euro 2032, που θα συνδιοργανώσει με την Τουρκία. Η συμφωνία των δύο συλλόγων λειτουργεί έτσι ως πιλότος για το μέλλον του ιταλικού ποδοσφαίρου, συνδυάζοντας επιχειρηματική λογική, διεθνή κεφάλαια και όραμα αστικής μεταμόρφωσης.

Από το παρελθόν στο μέλλον

Το «Σαν Σίρο», εγκαινιασμένο το 1926 και ανακαινισμένο το 1990, υπήρξε το μεγάλο σύμβολο του ιταλικού ποδοσφαίρου. Με χωρητικότητα σχεδόν 76.000 θεατών, φιλοξένησε αμέτρητες βραδιές δόξας για τη Μίλαν και την Ίντερ, αλλά και τελικούς Champions League και Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η εξαγορά του και το νέο σχέδιο των δύο ομάδων δεν είναι απλώς μια επιχειρηματική πράξη. Είναι μια ιστορική τομή, που σηματοδοτεί τη μετάβαση της Λομβαρδίας στη νέα εποχή των ιδιωτικών, βιώσιμων και διεθνώς ανταγωνιστικών αθλητικών υποδομών.