«Σαν ναυτιλία, νομίζω έχουμε μια μοναδική ευκαιρία. Δεδομένου ότι τα επόμενα 20–25 χρόνια θα επενδυθούν, όπως ακούγεται, 1 με 2 τρισεκατομμύρια στον κλάδο της ναυτιλίας για την ενεργειακή μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό, είναι κρίσιμο ένα μέρος από αυτό το κεφάλαιο να περάσει μέσα από το Ελληνικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Με εξαίρεση, βέβαια, τα χρήματα που αφήνει η ναυτιλία για τις δουλειές της ξηράς, μέχρι στιγμής αυτό το ποσοστό είναι ελάχιστο».

Τα βαρυσήμαντη αυτή διαπίστωση, αλλά και πρόταση διατύπωσε ο Χάρης Αντωνίου, μιλώντας στο 16ο ναυτιλιακό συνέδριο που έγινε στην Ύδρα, από την Αδελφότητα Υδραίων Ύδρας.

1

Ο Χάρης Αντωνίου, είναι ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Neptune Maritime Leasing, καθώς επίσης και ταμίας της ΑΜΚΕ Κόμβος: Δίκτυα του Παγκόσμιου Ελληνισμού

Στην ανάλυση των επιχειρημάτων του για την ενίσχυση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ελλάδας, ο Χάρης Αντωνίου, πρόσθεσε:

«Έχουμε λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία, συνολικά, να σκεφτούμε πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε το αποτύπωμα της ναυτιλίας ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και νομίζω πως αυτή η κατεύθυνση θα πρέπει, συνολικά – και από το Επιμελητήριο, και με την Κυβέρνηση, και με την Ένωση, και με τα Πανεπιστήμια βεβαίως – να δούμε πώς θα μπορέσει να γίνει πράξη».

Επειδή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ομιλία του Χάρη Αντωνίου, την παραθέτουμε αυτούσια:

«Καλησπέρα σας. Πολύ γόνιμη η ανταλλαγή απόψεων. Το όνομά μου είναι Χάρης Αντωνίου. Είμαι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Neptune Maritime Leasing, καθώς επίσης και ταμίας της ΑΜΚΕ Κόμβος: Δίκτυα του Παγκόσμιου Ελληνισμού, που συνεργάζεται με το Συνέδριο της Ύδρας και έχει σκοπό την αύξηση του αποτυπώματος της Ελλάδος σε διάφορους κλάδους.

Ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις:

Πρώτον, είμαι ενθουσιασμένος από το επίπεδο της συζήτησης. Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στο Συνέδριο και διαπιστώνω ότι είναι αρκετά υψηλό. Είναι μοναδικό, σ’ ένα τόσο μικρό νησί, να βρίσκονται άνθρωποι τόσο φωτισμένοι και να λύνονται θέματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Οπότε, συγχαρητήρια στο Γιάννη και στον Πρόεδρο για το πρόγραμμα που συντάξατε.

Δεύτερον, όλο αυτό μου δημιουργεί μεγάλη ψυχική ανάταση, γιατί βρίσκουμε λύσεις σε όσα συμβαίνουν. Έρχομαι λοιπόν σ’ αυτό που είπες: ότι δεν είναι όλα μαύρα – είναι άσπρα ή πράσινα ή όπως θέλεις· ή μπλε, μάλλον, κατά προτίμηση. Αλλα είναι φυσικό να υπάρχει και μια ανησυχία, γιατί θα αναφερθώ σ’ έναν Γάλλο ιστορικό, τον Fernand Braudel, όπως νομίζω – διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο – ο οποίος αναλύει την ιστορία σε τρεις κύκλους:

· στους μικρούς, που είναι σαν πυγολαμπίδες, δηλαδή τα μικρά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα και μας επηρεάζουν,

· σε άλλους που λέγονται «μετατόπιση παραδείγματος», όπως οι δασμοί που επιβάλλει ο Τραμπ τώρα προσφάτως και αλλάζουν τις καταστάσεις,

· και τέλος, μακροπρόθεσμα στην αλλαγή που φέρνουν μεγάλες τάσεις, όπως η περιβαλλοντική μετάβαση ή αυτό που γίνεται με την Τεχνητή Νοημοσύνη, που αρχικά φαίνεται στις μικρές αλλαγές.

Τώρα, για καλή ή κακή μας τύχη, είναι – νομίζω – η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που αλλάζουν όλα μαζί, με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό, προφανώς, δημιουργεί τεράστια αναστάτωση και όλοι προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Σε αυτά τα πλαίσια, αν δει κανείς τι συνέβη πρόσφατα στη Σαγκάη, στο Πεκίνο, όπου συναντήθηκαν υπό την αιγίδα της Κίνας και του προέδρου της Σι Τζι Πινγκ κάποιες δυνάμεις – Ρωσία, Ινδία κ.λπ. – θα παρατηρήσει ότι γίνονται κι εκεί πολύ σημαντικές αλλαγές που μας επηρεάζουν ως Ευρωπαίους και ως ναυτιλιακούς παρατηρητές ή εργάτες.

Για παράδειγμα, συμφωνήθηκε να γίνει ένας δεύτερος αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Κίνα, ένα τεράστιο έργο – μιας και αναφέρθηκε προηγουμένως το φυσικό αέριο – ο οποίος θα μεταφέρει 50 δισ. κυβικά τον χρόνο. Αυτό προφανώς θα έχει αντίκτυπο στη ναυτιλία και στη σχετική συζήτηση, αλλά κυρίως στο κόστος ενέργειας για τους Κινέζους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις.

Και βλέπουμε, λοιπόν, ότι το κόστος ενέργειας – όπως ειπώθηκε και προηγουμένως – στην Ευρώπη είναι τρεις και τέσσερις φορές υψηλότερο από ό,τι στην Αμερική, ενώ και το κόστος του ηλεκτρισμού για τον Ευρωπαίο καταναλωτή είναι επίσης αυξημένο. Πρέπει, συνεπώς, να βρούμε τρόπους να αντιδράσουμε σε αυτό το φαινόμενο.

Και σαν ναυτιλία, νομίζω έχουμε μια μοναδική ευκαιρία. Δεδομένου ότι τα επόμενα 20–25 χρόνια θα επενδυθούν – όπως ακούγεται – 1–2 τρισεκατομμύρια στον κλάδο της ναυτιλίας για την ενεργειακή μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό, είναι κρίσιμο ένα μέρος από αυτό το κεφάλαιο να περάσει μέσα από το Ελληνικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Με εξαίρεση, βέβαια, τα χρήματα που αφήνει η ναυτιλία για τις δουλειές της ξηράς, μέχρι στιγμής αυτό το ποσοστό είναι ελάχιστο.

Έχουμε λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία, συνολικά, να σκεφτούμε πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε το αποτύπωμα της ναυτιλίας ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και νομίζω πως αυτή η κατεύθυνση θα πρέπει, συνολικά – και από το Επιμελητήριο, και με την Κυβέρνηση, και με την Ένωση, και με τα Πανεπιστήμια βεβαίως – να δούμε πώς θα μπορέσει να γίνει πράξη.

Και θα κλείσω λέγοντας κάτι ακόμη. Βεβαίως, ο κατακερματισμός του εμπορίου, που είναι προβληματικός για τις κυβερνήσεις, είναι καμιά φορά «βιταμίνη» για τη ναυτιλία. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι καινούριοι ναυτιλιακοί δρόμοι αυξάνουν τα ton miles, τα μίλια δηλαδή, και έτσι έχει δημιουργηθεί μια καινούρια πραγματικότητα, η οποία είναι υποστηρικτική για τις ναυτιλιακές δράσεις και εργασίες. Οπότε, αυτό είναι πολύ θετικό.

Υπάρχει κατακερματισμός – και κλείνω με αυτό – και στον χώρο χρηματοδότησης της ναυτιλίας, που είναι και το αντικείμενό μου. Δημιουργούνται, βεβαίως, συνεχώς νέοι πόλοι χρηματοδότησης. Για παράδειγμα, με την απόσυρση των ευρωπαϊκών τραπεζών από τον χώρο της ναυτιλίας την περασμένη δεκαετία – κυρίως λόγω νομοθεσίας και περιβαλλοντικών περιορισμών – είδαμε την είσοδο των Κινέζων, μέσω του κινεζικού leasing. Σε μεγάλο βαθμό όμως – επειδή κάναμε και μια έρευνα την περασμένη εβδομάδα στο γραφείο μου – το 80% ή και παραπάνω των χρηματοδοτήσεων από κινεζικές leasing companies έχει κατευθυνθεί στους top 20, δηλαδή στις πολύ μεγάλες εταιρείες: MSC, CMA, Αγγελικούση κ.λπ. Οι μικρότερες εταιρείες έχουν μείνει εκτός από αυτόν τον χώρο.

Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να κινηθούμε και προς την κατεύθυνση εύρεσης νέων τρόπων χρηματοδότησης – για παράδειγμα, μέσω leasing, ή μέσω κάποιων καινοτόμων προϊόντων – ώστε να καταφέρουμε να σπρώξουμε τη ναυτιλία μας ακόμη ένα βήμα μπροστά».

Διαβάστε επίσης:

Συνάντηση Θεοδωρικάκου – Μπέργκαμ: Στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ και στη ναυπηγική βιομηχανία

Διεθνής διάκριση για το λιμάνι της Κέρκυρας σύμφωνα με αυστραλιανή πλατφόρμα σύγκρισης υπηρεσιών

O Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης στον αγιασμό σε σχολεία της πόλης