Λεωνίδας Φραγκιαδάκης: Ποια είναι τα επόμενα “μυστικά” του βήματα στην Εθνική Τράπεζα

Λεωνίδας Φραγκιαδάκης

Η ανακοίνωση της υπογραφής πώλησης της Banca Romaneasca στον όμιλο OTP σηματοδοτεί τη “στροφή” της Εθνικής Τράπεζας στις εγχώριες δραστηριότητές της, που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της στρατηγικής την οποία θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια η διοίκηση της τράπεζας.

Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής της, η Εθνική Τράπεζα έχει ήδη, μετά και την πώληση της θυγατρικής της στη Ρουμανία, πουλήσει τέσσερις θυγατρικές της σε άλλες χώρες (είχαν προηγηθεί η Finansbank στην Τουρκία, η UBB στη Βουλγαρία και η SABA στη Νότια Αφρική), και έπεται η πώληση της θυγατρικής της στη Σερβία, ενώ θα ακολουθήσουν αργότερα και οι θυγατρικές της σε Αλβανία, Κύπρο και ΠΓΔΜ. Μέχρι τα μέσα του ερχόμενου έτους, η Εθνική θα πρέπει να έχει εγκαταλείψει ουσιαστικά όλες τις δραστηριότητές της στο εξωτερικό, με εξαίρεση το Λονδίνο και τη Μάλτα.

Όμως και στο εσωτερικό της χώρας, οι “αναγκαστικές” πωλήσεις της Εθνικής Ασφαλιστικής (κυρίως), της Αστήρ Παλάς και της NBGI σηματοδοτεί τη “στροφή” της Εθνικής Τράπεζας αποκλειστικά στην προσφορά τραπεζικών υπηρεσιών, μακριά από τις μακροχρόνιες επιχειρήσεις της στον τομέα των επενδύσεων και των ασφαλίσεων.

Αυτό είναι και το μέλλον της Εθνικής Τράπεζας: Ένας όμιλος αφοσιωμένος στις τραπεζικές υπηρεσίες, με βαρύτητα αποκλειστικά στις εγχώριες δραστηριότητές του.

Το “όπλο” της Εθνικής

Για τη μετάβασή της στη νέα εποχή, η διοίκηση της τράπεζας έχει στα χέρια της ένα ισχυρό “όπλο”: την πολύ καλή της ρευστότητα. Οι πωλήσεις των θυγατρικών της, σύμφωνα με το πλάνο αναδιάρθρωσης, θα της αποφέρουν συνολικά 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία έχει ήδη εισπράξει περίπου το ένα τέταρτο και μέχρι το τέλος του έτους πιθανόν να έχει εισπράξει τα τρία τέταρτα, δηλαδή περίπου 2 δισ. ευρώ. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πολύ καλή εικόνα που παρουσιάζει στον λόγο χορηγήσεων προς καταθέσεις (ο καλύτερος μεταξύ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών), φέρνει την Εθνική Τράπεζα σε θέση ισχύος έναντι των ανταγωνιστών της.

Όμως και πάλι, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά: για να έχει αντίκρυσμα αυτή η αυξημένη ρευστότητα, πρέπει να υπάρχει μία υγιής ζήτηση για δάνεια από επιχειρήσεις. Μόνο που τέτοια ζήτηση είναι μάλλον σπάνια στη σημερινή Ελλάδα της στασιμότητας. Απαραίτητη προϋπόθεση, λοιπόν, για να πετύχει το σχέδιο της αναδιάρθρωσης της ΕΤΕ είναι να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την προσέλκυση επενδυτών, με κρίσιμο παράγοντα την υλοποίηση των αποκρατικοποιήσεων που παραμένουν “παγωμένες”, με αποτέλεσμα να μένουν στον “πάγο” και τα επενδυτικά σχέδια εταιρειών που θα στρέφονταν προς τις τράπεζες για χρηματοδότηση.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, οι χορηγήσεις δανείων από την Εθνική θα “εκτοξευθούν”, φέρνοντας στα επιθυμητά επίπεδα και τα καθαρά έσοδα από τόκους, την ώρα που η εκκαθάριση του χαρτοφυλακίου της από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα βελτιώσει τη γενικότερη εικόνα του ισολογισμού της και θα την ενισχύσει σημαντικά.