Ευάγγελος Μυτιληναίος: Χωρίς τη ζεστασιά αυτής της οικογένειας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα

Τιμώντας την οικογένειά του και τις μνήμες του, συγκινήθηκε και συγκίνησε χθες ο Ευάγγελος Μυτιληναίος κατά την  τελετή Αναγόρευσης σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, του Πανεπιστημίου Πειραιώς, του Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου της MYTILINEOS κ. Ευάγγελου Γ. Μυτιληναίου.

Θυμήθηκε την εποχή που στα 18 του χρόνια, ήδη φοιτητής, πήγαινε στην οικογενειακή επιχείρηση και έφτανε στον Πειραιά με το τρένο για να δουλέψει, και σήμερα, μετά από  δεκαετίες επιτυχημένης επιχειρηματικής πορείας, στον Πειραιά αναγορευόταν Επίτιμος Διδάκτωρ. «Εκτός από το διάστημα του μεταπτυχιακού μου στο Λονδίνο, σε όλη μου τη ζωή δουλεύω, δεν ξέρω να κάνω τίποτα άλλο».

«Έχω πάρει πολλές διακρίσεις αλλά αυτή η προσωπική τιμή είναι κάτι το μοναδικό, η συγκίνηση είναι ιδιαίτερη », σημείωσε.

Αναφέρθηκε στον παππού του, που του έμαθε να ονειρεύεται και να σχεδιάζει το καλύτερο: «Ακολούθησα βέβαια με τη σειρά μου την οραματική πορεία του παππού μου, που ξεκίνησε και ποτέ δεν ξέχασε την Κορώνη Μεσσηνίας  και του πατέρα μου. Πάντα με στόχο το καλό να γίνει καλύτερο. Το μεγάλο να γίνει μεγαλύτερο».

Σε μια ομιλία με πολλά μηνύματα και πολλούς αποδέκτες, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος αναφέρθηκε στις αλλαγές που έφερε η κρίση, στην επιχειρηματική δράση ως παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και στη σημασία της παραγωγής που επανέρχεται στην κεντρική σκηνή.

“Για μένα, αυτή η ύψιστη αναγνώριση είναι «λόγος ύπαρξης», λόγος για να συνεχίσω να προσφέρω”, σημείωσε, τονίζοντας: “Στην πορεία αυτή για την οποία σήμερα μου αποδίδετε την ύψιστη τιμή, θα έπρεπε να συμπεριλάβετε τη σύντροφο της ζωής μου Αντριάνα και τα παιδιά μας Γιώργο και Ερικέτη. Χωρίς τη ζεστασιά αυτής της οικογένειας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα από όλα αυτά για τα οποία σήμερα με τιμάτε. Και βεβαίως την τιμή αυτή, αυτονόητα μοιράζομαι με τον αδελφό μου Γιάννη, με τον οποίο συμπορευτήκαμε και παλέψαμε μαζί στη ζωή μας για δεκαετίες και όταν οι δρόμοι μας χώρισαν, τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου”.

Στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σημασία του Πανεπιστημίου Πειραιώς για τη βιομηχανία και την οικονομία και επεσήμανε τις αλλαγές που έφερε το πέρασμα από την κρίση σημειώνοντας  πως ελπίζει η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων δέκα ετών να μας κάνει όλους σοφότερους.

Τα βιώματα της κρίσης επαναπροσδιόρισαν το «εγώ» και δυνάμωσαν το «εμείς» 

«Το υψηλό  κόστος που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο. Το οφείλουμε στον τόπο και ιδίως στις νέες γενιές. Η στάση απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση γίνεται θετικότερη. Ταυτόχρονα όμως αυξάνονται και οι απαιτήσεις από τις εταιρείες ως προς αυτό που λέμε «επιστροφή στην κοινωνία», «εταιρική κοινωνική ευθύνη».

Πολύ περισσότερο όταν ο μέσος πολίτης διαπιστώνει ότι το κράτος συχνά αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες του. Ακόμη και σε κρίσιμες περιοχές όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση. Οι νέοι κυρίως περιμένουν ιδιαίτερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις να βοηθήσουν  την κοινωνία να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις.

Και εδώ θα σας πω ότι προσωπικά, σε όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα, πάντα αισθανόμουν την ηθική υποχρέωση να γυρνάω στην Πατρίδα μου έστω ένα μικρό μέρος απ’ όλα όσα μου έχει προσφέρει. Το θέμα είναι πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας και πώς το κάνει πράξη. Αλλά και πώς η πράξη γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς, από την κοινωνία. Και η αναγνώριση της μικρής ή μεγαλύτερης προσφοράς είναι πάντα η δύναμη που ανατροφοδοτεί. Που αναζωογονεί την προσπάθεια.

Βαδίζουμε μπροστά. Με καθαρότερο βλέμμα. Ασφαλώς βοήθησαν και τα βιώματα της κρίσης στα οποία ήδη αναφέρθηκα αλλά πρέπει να επιμείνω. Επαναπροσδιόρισαν το «εγώ» και δυνάμωσαν το «εμείς».

Περάσαμε από Συμπληγάδες – κάθε κρίση είναι ευκαιρία

Στη σημασία της κρίσης ως πρόκληση αναφέρθηκε επίσης, τονίζοντας ότι έχει αρχίσει να εμπεδώνεται μια νέα ηθική.

«Περάσαμε, σε κάποιες περιπτώσεις περνάμε ακόμα, από Συμπληγάδες», τόνισε. «Για πάνω από δέκα η Ελληνική κοινωνία, ο καθένας από το μετερίζι του πάλεψε να βρει μια ισορροπία. Εσωτερική με τον εαυτό του, εξωτερική με το άμεσο περιβάλλον του. Θα συμφωνήσω με την άποψη ότι κάθε κρίση κρύβει μια ευκαιρία. Μια ήρεμη περίοδος οδηγεί εύκολα στην αυταρέσκεια και την αδράνεια. Η κρίση γίνεται πρόκληση για τον έναν αλλά και για τους πολλούς. Σε ωθεί να κινηθείς, να πάρεις αποφάσεις. Να μεταρρυθμίσεις. Αλλά πρώτα να μεταρρυθμίσεις τον εαυτό σου.Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για όλους μας. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα  για ένα νέο, καλά θεμελιωμένο πλαίσιο αξιών. Σίγουρα όμως έχει αρχίσει να εμπεδώνεται μια νέα ηθική που επιβάλλει την ατομική πρωτοβουλία και τη συλλογική δράση.

Η επιχειρηματικότητα είναι μέρος της εθνικής προσπάθειας αλλά και της κοινής μας μοίρας

Τόνισε επίσης τη σημασία της επιχειρηματικότητας για την οικονομία και την κοινωνία. «Αντιληφθήκαμε, έστω και αργά, ότι έπρεπε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της μικρής προσπάθειας και των χαλαρών κανόνων. Να ξεφύγουμε από την παρασιτική κατανάλωση και την ευκαιριακή λογική. Πιστεύω πάντως ότι οι  σοβαροί και υπεύθυνοι επιχειρηματίες ανεξαρτήτως μεγέθους  συνειδητοποιήσαμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι δεμένη με την κοινωνία. Αναπνέει μαζί της, βαδίζει στον ίδιο ρυθμό. Όταν επιταχύνει η μια, επιταχύνει και η άλλη. Όταν γονατίζει η μια, γονατίζει και η άλλη. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι η επιχειρηματικότητα είναι μέρος της εθνικής προσπάθειας αλλά και της κοινής μας μοίρας.  Και το σημαντικότερο, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι,  κινούνται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση.»

Η παραγωγή στην κεντρική σκηνή

Μιλώντας για τις αλλαγές της μετά κρίσης περιόδου, επεσήμανε ότι η παραγωγή μπαίνει μετά από πολλά χρόνια στην κεντρική σκηνή.  «Ο μέσος Έλληνας προσαρμόζεται στο νέο παραγωγικό μοντέλο. Εξερευνά τις δυνατότητες και στηρίζεται στις δυνάμεις του. Αντί για το κράτος – προστάτη επιλέγει το κράτος συμπαραστάτη το κράτος υποστηρικτή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ανάπτυξης. Αλλά για αυτή τη νέα σχέση πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά.

Η επιχειρηματική δράση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και του τόπου. Μαζί με την ευελιξία, την καινοτομία, την αποδοτικότητα, την αποτελεσματικότητα δημιουργεί  προστιθέμενη αξία για το σύνολο.

Πολύ περισσότερο όταν λειτουργεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης. Με κανόνες, όρους και προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ισορροπημένη συνύπαρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας με την εξέλιξη της βιόσφαιρας».