Τι ήθελε να πει η dear Christine στον mr prime minister: Όταν μια επιστολή δίνει χαστούκι στον Έλληνα πρωθυπουργό

Ίσως ο Αλέξης Τσίπρας να περίμενε πως με την επιστολή του προς την Christine Lagarde θα έφερνε την Αθήνα σε σχέση ισχύος απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μετά και την αποκάλυψη των συνομιλιών Thomsen-Velculescu από το WikiLeaks. Όμως η απάντηση της «σιδηράς κυρίας» του ΔΝΤ δείχνει πως το Ταμείο εξακολουθεί να έχει το… πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις, απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά και απέναντι στους Ευρωπαίους.

Βλέποντας κανείς την απάντηση της Christine Lagarde προς τον Αλέξη Τσίπρα, και συγκρίνοντάς την με αυτήν που είχε στείλει νωρίτερα ο πρωθυπουργός, το πρώτο πράγμα που διαπιστώνει είναι μία κραυγαλέα διαφορά ύφους: ο Αλέξης Τσίπρας στην επιστολή του φαίνεται να προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα οικειότητας, ενώ αντίθετα η απάντηση της Christine Lagarde δείχνει να είναι σε εντελώς απόμακρο και αυστηρό ύφος – σαφές σημάδι ότι το ΔΝΤ δεν πτοείται καθόλου από τις αποκαλύψεις, και η Christine Lagarde παραμένει απόλυτη στις θέσεις της απέναντι στην Αθήνα. Και φυσικά είναι σαφές ότι το κλίμα ανάμεσα σε Ελλάδα και ΔΝΤ παραμένει όχι απλά ψυχρό, αλλά… πολικό.

Άλλωστε, από την πρώτη κιόλας παράγραφο της επιστολή της, η Christine Lagarde ρίχνει και πάλι το βάρος για την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του προγράμματος στην Ελλάδα, σημειώνοντας πως «είμαστε ακόμη αρκετά μακριά από το να έχουμε ένα πρόγραμμα με συνοχή που να μπορώ να παρουσιάσω στο εκτελεστικό μας συμβούλιο».

Όμως παράλληλα η επικεφαλής του ΔΝΤ πετάει το μπαλάκι στους Ευρωπαίους, σημειώνοντας πως «αν ήταν αναγκαίο να χαμηλώσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους για να έχουμε μία ρεαλιστική πιθανότητα να τους πετύχουμε, θα υπήρχε και ανάγκη για μεγαλύτερη ανακούφιση του χρέους» – μία ευθεία αναφορά στο πάγιο αίτημα του ΔΝΤ για ελάφρυνση χρέους, που οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται, τουλάχιστον με τη μορφή του «κουρέματος». Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι το ΔΝΤ κρατά στο «ψυγείο» την έκθεσή του για το ελληνικό χρέος, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να τη δημοσιεύσει, είναι σαφές πως εδώ υπάρχει ένας ισχυρός μοχλός πίεσης κατά των Ευρωπαίων εταίρων…

Αμέσως μετά έρχεται το… «χτύπημα» της Lagarde στον πρωθυπουργό, ο οποίος στην επιστολή του κατηγορεί ουσιαστικά το ΔΝΤ, με αφορμή τις αποκαλύψεις του WikiLeaks, ότι δεν είναι αξιόπιστος και έμπιστος εταίρος. Η απάντηση της Lagarde; Με εμφανή ενόχληση αντιστρέφει τις κατηγορίες, σχολιάζοντας πως «το συμβάν του σαββατοκύριακου με κάνει να ανησυχώ για το αν μπορούμε να κάνουμε πρόοδο» σε ένα κλίμα καχυποψίας, και κατόπιν ζητά από τις ελληνικές αρχές «να διασφαλίσουν ένα περιβάλλον που σέβεται την ιδιωτικότητα» των εσωτερικών συζητήσεών των στελεχών του ΔΝΤ που βρίσκονται στην Αθήνα, καθώς και «να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλιστεί η προσωπική τους ασφάλεια».

Με άλλα λόγια, η Lagarde πληρώνει με το ίδιο νόμισμα τον Αλέξη Τσίπρα, παίζοντας το «χαρτί» της αξιοπιστίας – ένα χαρτί που, ακόμα και μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις, είναι πιο ισχυρό στα χέρια του ΔΝΤ παρά στα χέρια της ελληνικής πλευράς.

Σίγουρα η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να εμφανίσει ως νίκη της την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Τσίπρα και Lagarde, όμως όσο κι αν προσπαθήσει, είναι φανερό ότι νικητής ακόμα και από αυτήν την ιστορία, όπου υποτίθεται πως θα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, είναι το ΔΝΤ, και η απάντηση της επικεφαλής του Ταμείου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ισχυρό «χαστούκι» στον πρωθυπουργό…

Διαβάστε ακόμα στο mononews.gr: Ο Σταύρος Παπασταύρου περιλαμβάνεται στην υπόθεση των Panama Papers