Μακάρι να άκουγαν τον Βαγγέλη

Ο Βαγγέλης Μυτιληναίος είναι ένας άνθρωπος που δε μασάει τα λόγια του, και αυτό το ξέρουν καλά όσοι τον έχουν ζήσει στην καθημερινότητά του. Αυτό που σκέφτεται θα το πει, και θα το πει με τον δικό του τρόπο. Το εντυπωσιακό είναι πως συνήθως αυτά που λέει είναι και η (σκληρή, πολλές φορές) αλήθεια.

Στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων του Ομίλου Μυτιληναίος, ο ιδρυτής και επικεφαλής του ομίλου έκανε ορισμένες αναφορές στην πορεία της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές που αυτή παρουσιάζει, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει το συντομότερο δυνατό και αυτό το αποπνικτικό νέφος αβεβαιότητας απομακρυνθεί οριστικά από τη χώρα μας. Και εκεί είναι που ακούστηκε το όνομα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όταν ο Βαγγέλης Μυτιληναίος αποκάλυψε ότι αυτά “τα έχει συζητήσει” μαζί του, του έχει επισημάνει δηλαδή πόσο σημαντικό είναι να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση.

Μεταξύ άλλων, ο Βαγγέλης Μυτιληναίος άσκησε κριτική στον τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύεται η κυβέρνηση για το χρέος, σχολιάζοντας πως η τακτική του πρωθυπουργού να βάζει ψηλά τον πήχη για την ελάφρυνση του χρέους ήταν λανθασμένη. “Το χρέος δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η αντίληψη για το χρέος”, επεσήμανε, παραθέτοντας το παράδειγμα της Ιαπωνίας που έχει πολύ μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα.

Μακάρι βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας ή έστω κάποιος από την “παρέα” του να άκουγε τον Βαγγέλη Μυτιληναίο, έναν επιχειρηματία που τα προηγούμενα χρόνια έχει δώσει… εν αγνοία του το όνομά του σε πολλά παιδιά επενδυτών, οι οποίοι τα βάφτιζαν “Βαγγέληδες” προς τιμήν του ανθρώπου χάρη στον οποίο κέρδιζαν τρομερές αποδόσεις.

Γιατί ο πρωθυπουργός, προφανώς λόγω ενός εκρηκτικού μείγματος αλαζονείας και άγνοιας, επέλεξε να κάνει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που θα τον συμβούλευε όχι μόνο ο Βαγγέλης Μυτιληναίος, αλλά και κάθε σοβαρός επιχειρηματίας με μία μακρά πορεία στην αγορά και μεγάλη εμπειρία σε παντός είδους διαπραγματεύσεις. Επέλεξε να “σπρώξει” στα όριά της την ελληνική οικονομία, αναβάλλοντας την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, και να ανεβάσει τον πήχη του χρέους σε τέτοια ύψη, που μόνο από κάτω θα μπορούσε να περάσει ρεαλιστικά.

Το “ρεαλιστικά” είναι η λέξη-κλειδί εδώ. Γιατί ρεαλισμός και ΣΥΡΙΖΑ αποδεδειγμένα δεν είναι έννοιες συμβατές. Από την πρώτη μέρα που ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, πηγαίνει από το ένα λάθος στο άλλο, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές του και τις αντοχές της Ελλάδας και των πολιτών της, με αυτό το εκρηκτικό μείγμα αλαζονείας και άγνοιας που λέγαμε πιο πριν. Δεν είναι ντροπή να μην γνωρίζεις πράγματα, όμως είναι ντροπή όταν δε γνωρίζεις πράγματα να παίρνεις αποφάσεις σαν να είσαι ειδικός, με αποτέλεσμα φυσικά οι αποφάσεις αυτές να μην είναι σωστές.

Αν όμως ο Αλέξης Τσίπρας άκουγε τους ειδικούς, όπως τον Βαγγέλη Μυτιληναίο, θα είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Δεν το έκανε. Και δεν θα το κάνει ποτέ. Και αυτή είναι η δραματική μοίρα αυτού του τόπου…