Τo όπλο του GREXIT είναι πάλι πάνω στο τραπέζι. Αλλά η κυβέρνηση δεν το συνειδητοποιεί

Μπροστά στα αδιέξοδα του ασφαλιστικού, του φορολογικού, των κόκκινων δανείων, του νέου ταμείου διαχείρισης της περιουσίας του δημοσίου και ευρύτερα του δημοσιονομικού καθώς και των μεταρρυθμίσεων, αποφάσεων, νόμων που ψηφίζονται αλλά δεν εφαρμόζονται, η κυβέρνηση στρέφεται για μία ακόμη φορά στην «πολιτική διαπραγμάτευση». Αν δεν κάνω λάθος αυτό πήγε να κάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης και τα τραγικά αποτελέσματα της τα βιώσαμε όλοι. Πρόσφατα ο Moscovici  δήλωσε κατηγορηματικά «εκπληρώστε τις υποχρεώσεις σας.» Και τόσο η Merkel  όσο και η Lagarde όταν τους ετέθη το θέμα έστειλαν τον πρωθυπουργό…αδιάβαστο.

«Πολιτική» διαπραγμάτευση με την έννοια της έκπτωσης από τα απαιτούμενα του 3^ου μνημονίου σε αντάλλαγμα με κάποια αόριστα πολιτικά και πολιτισμικά οφέλη (που καταγράφονται μόνο στη φαντασία του Σύριζα) δεν θα υπάρξει.  Διαπραγματευτικά, (τρομάρα μου) η κυβέρνηση διατυμπανίζει την ανάγκη να ολοκληρωθεί γρήγορα η αξιολόγηση. Η ανάγκη για ποιόν;

Ο χρόνος κυλά σε βάρος μας. Το ίδιο έγινε στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Εμείς με τι τους φοβερίζουμε; Ότι δεν θα πληρώσουμε; Ουδόλως τους απασχολεί! Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα είναι θωρακισμένο –ας είναι καλά το PSI του Βαγγέλη Βενιζέλου. Εμμέσως με το Grexit; Καλά θα κάνει η κυβέρνηση να φρεσκάρει τη μνήμη της με τα αποτελέσματα αυτής της ίδιας της φοβέρας πέρυσι.

Και καλά θα κάνει να προσέξει τα λόγια του Σόϊμπλε: το ελληνικό πρόβλημα δεν λύνεται χωρίς υποτίμηση – του εθνικού νομίσματος νοείται. Δύο φορές ο επίδοξος διάδοχος της Καγκελαρίου στήριξε την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ—και απέτυχε. Υπάρχει η τρίτη, η φαρμακερή. Και τούτη τη φορά η χώρα μας δεν θα βρει συμμάχους.

Ως plan B η προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει την αξιολόγηση με το προσφυγικό είναι τραγικά λαθεμένη. Με αφορμή ακριβώς το προσφυγικό, η Ευρώπη περνά υπαρξιακή κρίση. Τα φαντάσματα των δύο παγκοσμίων πολέμων–για τις ευθύνες της Γερμανίας και τον υποθάλπτοντα ρατσισμό –έχουν αναβιώσει.

Η πολιτική λιτότητας διχάζει. Η νομισματική ένωση παραμένει ατελής, η δημοσιονομική σκοντάφτει στις σκληρές εθνικές επιταγές και η τραπεζική υπονομεύεται από το Βερολίνο, με αιχμή την εγγύηση των καταθέσεων πανευρωπαϊκά. Η τάση δημιουργίας μίας Ευρώπης δύο κύκλων και δύο ταχυτήτων είναι ξανά στο προσκήνιο.

Μουσική…

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η αποτυχία της Ελλάδας στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της θα είναι μουσική στα αυτιά πολλών από τους εταίρους μας. Το κλείσιμο των ελληνικών συνόρων αποτελεί ουσιαστικά μαγική λύση για το προσφυγικό: είτε η ροή θα σταματήσει –καθώς οι πρόσφυγες θα γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα – είτε, αν συνεχιστεί, οι πρόσφυγες θα εγκλωβιστούν εδώ.

Τι το καλύτερο για τους Γερμανούς, τους Δανούς, τους Αυστριακούς και όλους των πρώην Ανατολικών Κρατών αν η Ελλάδα δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της; Κι αν τα καταφέρει στη φύλαξη των συνόρων υπάρχει πάντα η ορατή αποτυχία στο μνημόνιο! Άλλο που δεν θέλουν.

Τον Ιούλιο του 2015 η ελληνική πλευρά κράδαινε το Grexit ως…όπλο, και ξαφνικά ανακάλυψε ότι άλλος το κρατούσε. Έκτοτε, με την άτακτη υποχώρηση της, το όπλο μπήκε κάτω από το τραπέζι.

Σήμερα, είναι και πάλι πάνω στο τραπέζι. Το τραγικό είναι ότι, για μία δεύτερη φορά, η κυβέρνηση του Σύριζα δεν το συνειδητοποιεί.