ΣΥΡΙΖΑ: Mπροστά του το «newspeak” του «1984» του Orwell ωχριά

Αναρωτιέμαι με ποια δεδομένα διαπιστώνουν μερικοί αναλυτές «την πλήρη ένταξη της Αριστεράς στο καπιταλιστικό σύστημα της οικονομίας της αγοράς»; Διότι είναι μύθος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενταχθεί ή ότι «ο Αλέξης γράφει μόνο την προσωπική του ιστορία.»  Στο χθεσινό  άρθρο της Αυγής (25/1) για τα δύο χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης εκθειάζονται όλα όσα έχει αποτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ: μνημονιακές υποχρεώσεις που επαίρεται ότι δεν εκπλήρωσε. Αυτή είναι η μία όψη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Κι ας λέει η κυβέρνηση ότι «έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας στο ακέραιο» — άλλο ένα ψέμα από τα πολλά. Οι εκκρεμότητες μόνο από τη δεύτερη αξιολόγηση ξεκινούν με τα δημοσιονομικά, περνάνε στα εργατικά και στο άνοιγμα των αγορών και καταλήγουν στις αποκρατικοποιήσεις. Κατενάτσιο, δηλαδή. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, αυτό ακριβώς έκαναν όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, με όλα τα μνημόνια και όλες τις αξιολογήσεις.

Η δεύτερη όψη συνδέεται με την περίφημη «ειρηνική συνύπαρξη» — ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω την είχε ορίσει ο Λένιν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η υπογραφή του 3^ου μνημονίου ήταν το ένα βήμα μπρος. Η απραξία δύο ετών είναι τα δύο βήματα πίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε για να ξεφύγει από τη μέγγενη της άμεσης χρεοκοπίας και έζησε για να πολεμήσει μία άλλη ημέρα.

Στη διετία που πέρασε αφού ανερυθρίαστα πρόδωσε την υπογραφή που είχε βάλει σε όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, με συνέπεια και συνέχεια στράφηκε προς καθαρά αριστερές ιδεολογικές κατευθύνσεις: προώθησε την καταστροφή της μεσαίας τάξης (που με τόση γλυκιά φροντίδα είχε ξεκινήσει η δεξιά), φορολόγησε τους πάντες και τα πάντα ώστε να πετύχει την προς τα κάτω ισοπέδωση των εισοδημάτων σε μία στρεβλή πολιτική αναδιανομής και ξεκίνησε να μετατρέψει τους ελεύθερους επαγγελματίες σε οιονεί μισθωτούς — στη «σύγχρονη»  Ελλάδα αυτό ισοδυναμεί με τη δημιουργία ενός ελληνικού προλεταριάτου.

Με αιχμή μέρος του δικαστικού σώματος, δραστηριοποιείται στην πιο εκτεταμένη και βαθιά επίθεση κατά των θεσμών που έχει δει η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Η αδιαφορία για τις ρητές συνταγματικές επιταγές είναι ανατριχιαστική. Και, βέβαια, δεν πιστεύει κανείς ότι η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ενεργεί αυτοβούλως!

Ανέχεται, εν πολλοίς ενθαρρύνει, παραβατικές συμπεριφορές (π.χ. Εξάρχεια), επιτίθεται στα ΜΜΕ (Παππάς, Πολάκης)  και παράλληλα επιδιώκει διακαώς τον έλεγχο τους (ΔΟΛ, ΤV, νέα τζάκια). Με εκπληκτική ικανότητα και ταχύτητα κτίζει το δικό του κομματικό κράτος και αναπτύσσει τις δικές του πελατειακές σχέσεις: προσλήψεις επί προσλήψεων, τακτοποιήσεις επί τακτοποιήσεων.

Τέλος, με συνέπεια διατηρεί την παράδοση της Αριστεράς να ψεύδεται συνεχώς: μπροστά του το «newspeak” του «1984» του Orwell ωχριά.

Ένταξη σ’ ένα σύστημα σημαίνει αποδοχή των αξιών του, των μεθόδων του και των λειτουργιών του. Βλέπει κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει κάνει κάτι απ’ αυτά;

Σε τίποτα δεν έχει υποχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, εκτελεί ικανούς και αποτελεσματικούς τακτικισμούς ώστε να διατηρήσει τις επτά ζωές του. Είναι γάτα ο κοντός κι ας μην φοράει γραβάτα.