Η Αθήνα στα χέρια του Erdogan (σουλτάνος της Υψηλής Πύλης) . Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει πλέον γιατρειά

Η σύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση οδήγησε την Ελλάδα στα χέρια της Τουρκίας, η οποία και καθίσταται πλέον Ο παίκτης στην περιοχή. Η Ελλάδα δήθεν διαπραγματεύεται με την Άγκυρα για το προσφυγικό (στην ουσία η διαπραγμάτευση γίνεται από την Ε.Ε. και τη Γερμανία ελέω Ελλάδας) και με τους δανειστές (όπου το ΔΝΤ έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι) για την αξιολόγηση.

Κερδίσαμε κάτι; Δεν δείχνει. Χάσαμε κάτι; Έτσι φαίνεται.

Έχοντας πνιγεί στους πρόσφυγες και μετανάστες – όπως ακριβώς το «υποσχέθηκε» ο Recep Tayyip Erdoğan —μία πανικόβλητη Ε.Ε. ενδίδει σε όλες τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις της Τουρκίας. Στην Ελλάδα το μόνο που απέμεινε ήταν να επιδοθεί σε μία καμπάνια διαχείρισης κρίσης (παραπληροφόρηση το λένε στην καθομιλουμένη) ότι δήθεν κερδίσαμε τη μη αναφορά στο κλείσιμο το συνόρων του Βαλκανικού Διαδρόμου. Απ’ ότι γνωρίζω τα σύνορα παραμένουν και θα παραμείνουν κλειστά. Και η φοβέρα του βέτο αρθρώθηκε από άλλον πρωθυπουργό – όχι τον Έλληνα.

Όπως τα πράγματα έχουν σήμερα, η χώρα αντιμετωπίζει τον ορατό κίνδυνο να βρεθεί με πάνω από 1 εκατ. εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Κι εδώ που φτάσαμε γιατρειά δεν υπάρχει πλέον.

Η Ελλάδα πήγε στη Σύνοδο ξυπόλητη στα αγκάθια. Επειδή δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της με βάση το 3ο μνημόνιο ικετεύει την ανοχή των δανειστών. Κι αυτοί της ζητούν σε αντάλλαγμα να σιωπήσει και να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στην Τουρκία. Ειδικά οι χώρες του Βιζεγκράντ είχαν πολλά ράμματα για τη γούνα μας. Επειδή στην ιδεολογία του Σύριζα δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ μετανάστη και  πρόσφυγα (οπότε «μπάτε σκύλοι αλέστε»). Επειδή η ανικανότητα διακρίνει και την υποτυπώδη διαχείριση τους από την κυβέρνηση—των προσφύγων και μεταναστών, όχι των… «σκύλων». Και επειδή λόγω (και πάλι) ιδεολογίας τα κλειστά στρατόπεδα έχουν καταργηθεί, οι όμορες προς εμάς χώρες θεώρησαν πως έχουν το ηθικό έρεισμα να κλείνουν τα σύνορα και να ρίχνουν την ευθύνη γι’ αυτό στη χώρα μας.

Απάντηση σ’ αυτό δεν έχουμε. Το αντίθετο. Όποιος πρόσφυγας ή μετανάστης  μπορεί να πάει όπου θέλει και όποτε θέλει. Δέκα μέρες τώρα το ελληνικό κράτος δεν έχει ούτε την ευαισθησία αλλά ούτε και την ικανότητα να δώσει τουλάχιστον ιατρική φροντίδα στα βρέφη και στα παιδιά στην Ειδομένη.

Αιδώς Αργείοι.

Φυσιολογικά, λοιπόν, η Ελλάδα δεν βρήκε στη Σύνοδο τη στήριξη που προσδοκούσε. Είναι αμφίβολο, δε, αν η κυβέρνηση είχε καν συνεννοηθεί με την Κύπρο ως προς το άνοιγμα των «παγωμένων» κεφαλαίων για την ένταξη της Τουρκίας ή αν είχε καν plan Β –πέρα από τα φληναφήματα για πρωθυπουργικό βέτο. Έτσι, και δεν κέρδισε τίποτα στο προσφυγικό και δεν άλλαξε τίποτα στην αξιολόγηση.

Οι δανειστές δήθεν επέδειξαν μετριοπάθεια και έρχονται για διαπραγματεύσεις ενώ παράλληλα δήθεν ετοιμάζονται και για το χρέος. Ο απόλυτος κυνισμός του προέδρου του Eurogroup κ. Dijsselbloem στη σύντομη συζήτηση του με τον Επίτροπο Moscovici, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν έχει κερδίσει τίποτα. Εξάλλου, όλα τα μεγάλα θέματα παραμένουν ανοιχτά και η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί σε υποχώρηση σε όλα τα μέτωπα. Επιπλέον, πως θα συζητήσει για το δημοσιονομικό κενό των ετών 2016-2018 όταν δεν γνωρίζει ποια θα είναι η ελάφρυνση του χρέους; Αλλά είναι δείγμα της καθολικής έλλειψης εμπιστοσύνης προς τον Σύριζα το γεγονός ότι οι δανειστές επιλέγουν την οικονομική ανοησία να μιλούν για μέτρα στην διετία 2017-2018 πριν αποφασιστεί τι θα γίνει με το χρέος!

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι όλες οι άλλες χώρες έχουν βγει από τα μνημόνια. Μας άφησαν τη διάκριση να είμαστε μόνοι και απομονωμένοι—οικονομικά, διπλωματικά και βέβαια εθνικά.  Ούτε ότι η Monde επέλεξε να επαναφέρει την αναφορά  στην «Υψηλή Πύλη». Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα – την οποία οι κυβερνώντες την Ελλάδα επιλέγουν να αγνοούν.