Οδήγηση στο χιόνι: Τι πρέπει να γνωρίζετε

Εν αρχή ην η πρόσφυση που παρέχει το λάστιχο. Κανένα σύστημα μετάδοσης (4χ4) δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει πρόσφυση σε παγωμένη κατηφόρα.

Ας ανεβοκατέβουμε ένα βουνό, π.χ. την Πάρνηθα. Στους πρόποδες στο Τατόι, το οδόστρωμα είναι απλά βρεγμένο και η θερμοκρασία στους 8 βαθμούς Κελσίου. Τα καλοκαιρινά ελαστικά που φορούν τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα, υπολειτουργούν, καθότι κάτω από τους 7 βαθμούς Κελσίου (θερμοκρασία περιβάλλοντος), η γόμα τους δε φτάνει σε θερμοκρασία λειτουργίας και έτσι υπολείπονται σε ελαστικότητα.

Τα χειμερινά ελαστικά που έχουν πιο μαλακές γόμες, ζεσταίνονται πολύ πιο εύκολα και είναι κατάλληλα για χαμηλές θερμοκρασίες, υπερθερμαίνονται όμως πάνω από τους 10 βαθμούς Κελσίου. Επίσης έχουν τέτοια χάραξη που δημιουργούν πρόσφυση σε μεικτές συνθήκες.

Καθώς ανεβαίνουμε στο βουνό αρχίζει σταδιακά να ασπρίζει το τοπίο. Μόλις το οδόστρωμα καλυφθεί με φρέσκο χιόνι τα καλοκαιρινά ελαστικά θα αρχίσουν να γλιστρούν. Αν έχουμε 4κίνητο όχημα θα συνεχίσουμε για λίγο ακόμη μέχρι να βρούμε παγωμένο χιόνι. Εκεί ακόμη και 4κινητο όχημα με καλοκαιρινά ελαστικά δεν μπορεί να συνεχίσει.

Χρειαζόμαστε χειμερινά ελαστικά ή αλυσίδες. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν χειμερινά ελαστικά στα αυτοκίνητά τους, είναι δε υποχρεωτική η χρήση τους κάποιους μήνες. Σε αρκετές χώρες (Βέλγιο, Ολλανδία, Εσθονία) δεν επιτρέπονται οι αλυσίδες. Υπάρχουν πολλά συστήματα πρόσφυσης: Για ήπιες καταστάσεις και λίγα χιλιόμετρα είναι πιο εύχρηστες οι πάνινες κουβέρτες. Τώρα τελευταία έχουν εμφανιστεί και δέστρες (ιμάντες πρόσφυσης που δένονται σε δυο τρία σημεία του ελαστικού). Για πάγο ή πολλά χιλιόμετρα πορείας καλύτερα να χρησιμοποιηθούν αντιολισθητικές αλυσίδες.

Μας βρήκε η χιονόπτωση στην κορυφή του βουνού και πρέπει να κατέβουμε: Πρόκειται για το πιο δύσκολο σενάριο, εδώ η μετάδοση κίνησης (εμπρός, πίσω ή 4χ4) δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει μόνο το ελαστικό. Αν δεν έχουμε χειμερινά ελαστικά ή αλυσίδες απλά δεν κατεβαίνουμε. Αν έχουμε, επιλέγουμε 1η ή 2η σχέση στο κιβώτιο και κατεβαίνουμε σιγά σιγά χωρίς φρένο. Αν χρειαστεί ακουμπάμε το φρένο όπως το χέρι μας στο μάτι της κουζίνας για να διαπιστώσουμε αν είναι αναμμένο.

Επίσης έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι αν γλιστρήσουμε θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κατευθύνουμε το γλίστρημα προς την πλαγιά του βουνού. Σε ακραίες καταστάσεις κι αν έχουμε κατάλληλο όχημα ασφαλής επιλογή μπορεί να αποδειχτεί και να πατήσουμε τις δεξιές ρόδες στην άκρη του δρόμου, στο ρείθρο.

Είναι κομβικό να σταματάμε για την τοποθέτηση/απομάκρυνση των συστημάτων πρόσφυσης (αλυσίδες, κουβέρτες, δέστρες) σε ασφαλές σημείο. Όχι όταν γλιστρήσουμε γιατί θα κλείσουμε το δρόμο ταλαιπωρώντας αναίτια τους υπόλοιπους οδηγούς ενώ επιπλέον διατρέχουμε κίνδυνο να πέσει κάποιος πάνω μας και να μας χτυπήσει.

Αν τα παραπάνω σας είναι άγνωστα ή δυσνόητα σας προτρέπω να μην επιχειρήσετε να οδηγήσετε σε τέτοιες συνθήκες.

Υ.Σ. Ο έντονος άνεμος στον αυτοκινητόδρομο αντιμετωπίζεται με χαμηλότερη ταχύτητα και με πορεία κατά προτίμηση στη δεξιά λωρίδα χωρίς να έχουμε κάποιον άλλον δίπλα μας.