Christian Odendahl, επικεφαλής οικονομολόγος του Centre for European Reforms (δηλώνει ΝΑΙ)
Το ευρώ θα επιβιώσει μακροπρόθεσμα για δύο λόγους.
Πρώτον, αν και αυτή τη στιγμή δεν δημιουργεί οικονομική σύγκλιση μεταξύ των κρατών-μελών, όπως ήταν προορισμένο να κάνει, το διαζύγιο είναι πολύ δύσκολο -σχεδόν αδύνατο- ιδιαίτερα για τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ακόμη και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί λαϊκιστές έχουν απομακρυνθεί από την ιδέα μιας εξόδου από το ευρώ, εν μέρει επειδή ο πληθυσμός υποστηρίζει σε μεγάλο την συμμετοχή στο ευρώ, και θα συνεχίσει να το κάνει όσο περνάει ο καιρός.
Δεύτερον, οι πολιτικοί της ευρωζώνης έχουν, με τη βοήθεια της ΕΚΤ, έδειξαν μια αξιοσημείωτη ικανότητα να τα “βγάζουν πέρα”, εν μέρει επειδή έχει επενδυθεί τόσο μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο στο project. Τα θεσμικά όργανα που θεσπίστηκαν από το 2010 -όπως το ESM, την τραπεζική ένωση με τους νέους κανονισμούς για την τραπεζική εξυγίανση, και κυρίως, το πρόγραμμα ΟΜΤ της ΕΚΤ, για την εκτόνωση του πανικού των αγορών ομολόγων -επιτρέπουν να συνεχιστεί μια τέτοια πολιτική προσέγγιση.
Ότι τα οικονομικά σφάλματα του ευρώ είναι διαβρωτικά για το ευρωπαϊκό project στο σύνολό του, είναι ένα διαφορετικό θέμα.
Malcolm Sawyer, συγγραφέας του “Μπορεί το ευρώ να σωθεί”, λέει ΟΧΙ
Οι πολιτικές επιταγές πίσω από το ευρώ καθιστούν πιθανή την επιβίωση του αλλά χωρίς μεγάλες αλλαγές πολιτικής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων με την ουσιαστική εγκατάλειψη του δημοσιονομικού συμφώνου και την ατζέντα της για την λιτότητα, θα είναι μία δυστυχής εμπειρία για πολλούς ανθρώπους.
Η διαμόρφωση του ευρώ δεν έδωσε προσοχή στην τρέχουσα κατάσταση των υποψηφίων κρατών-μελών -και οι ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν ουσιαστικές και έχουν την τάση να διευρύνονται στην πρώτη δεκαετία του ευρώ. Η χρηματοπιστωτική κρίση ανέδειξε τα μη βιώσιμα μοντέλα δανεισμού που προέρχονται από τις ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών έχουν μειωθεί δραστικά από την χρηματοπιστωτική κρίση αλλά μόνο εις βάρος του αποπληθωρισμού και της ύφεσης. Δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας τρόπος από πολλές χώρες του ευρώ να πετύχουν υψηλή απασχόληση και βιώσιμα μεγέθη σε ό,τι αφορά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Η προσέγγιση “ένα μέγεθος για όλα” της δημοσιονομικής πολιτικής, απαιτεί όλα τα κράτη-μέλη να προσπαθούν να βρουν ισορροπημένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, ανεξαρτήτως της απαίτησης για δημόσιες επενδύσεις και ανεξαρτήτως των οικονομικών συνθηκών.
Πηγή: Centre for European Reform
