Από αριστερά: David Furlong, Λυδία, Βη,Rujenne Green. Η Λυδία Βη, συγγραφέας του έργου υποδύεται τον ρόλο της Αλίκης
Περιεχόμενα
Λονδίνο 2023. Ο κ. Ρόουζ, -κατά κόσμον κ. Ροσίδης- Έλληνας επιχειρηματίας στο City, πιστεύει ότι ετοιμάζεται να κάνει μία «χρυσή» επένδυση, αγοράζοντας ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, είτε πρόκειται για το Άσυλο στο Λονδίνο, είτε το Μπάγκειον Ξενοδοχείο στην Αθήνα, είτε οποιονδήποτε εγκαταλελειμμένο χώρο σε κάποια μητρόπολη του κόσμου. Στόχος του να το κατεδαφίσει και να χτίσει στη θέση του υπερπολυτελή διαμερίσματα και εμπορικά κέντρα. Ωστόσο, προς έκπληξή του, όταν θα πάει να κάνει αυτοψία στο κτίριο, εκεί θα συναντήσει τη νεαρή Αλίκη, μία παράξενη φιγούρα, βγαλμένη από μία άλλη εποχή, η οποία θα προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά του.
Ανάμεσα στην ιστορία του παρελθόντος και την ιστορία που εκτυλίσσεται σε χρόνο ενεστώτα, η ελληνικής καταγωγής συγγραφέας-ηθοποιός Λυδία Βη, εμπνεύστηκε από τη γνωστή ιστορία της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» και έδωσε ζωή στην «Αλίκη στο Άσυλο» («Alice at the Asylum»), τη νέα site specific παραγωγή του βραβευμένου και διεθνώς αναγνωρισμένου Theatre Lab Company, σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του οργανισμού.
Έχοντας ως αφετηρία το The Asylum, το ιστορικό διατηρητέο κτίριο του Λονδίνου, χτισμένο το 1873, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας, το έργο ανεβαίνει στην Αθήνα για 5 μόνο παραστάσεις από τις 9 έως τις 11 Φεβρουαρίου 2024 στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο (Πλατεία Ομονοίας 18, Ομόνοια, Αθήνα).
Η ιστορία πίσω από την «Αλίκη στο Άσυλο»
Αν περιμένετε να δείτε τη γνωστή «Αλίκη», η «Αλίκη» του Theatre Lab Company, έρχεται για να σας εκπλήξει ευχάριστα με τη μοναδικότητά της. Άλλωστε, όπως αναφέρει και η Λυδία Βη στο mononews, για εκείνη η Αλίκη «αντιπροσωπεύει την αναζήτηση της ταυτότητάς μας, και την εξερεύνηση των διαφόρων πτυχών μας». Παράλληλα, η συγγραφέας-ηθοποιός, μας αποκαλύπτει τι την ενέπνευσε για να γράψει τη δική της «Αλίκη».
«Σπούδασα στην Οξφόρδη, όπου σπούδασε και ο Λούις Κάρολ. Η Άλις Λίντελ, που αποτέλεσε την έμπνευση του Κάρολ, έζησε επίσης στην Οξφόρδη. Στα φοιτητικά μου χρόνια, όπως εξερευνούσα την πόλη, έψαχνα για συνδέσεις με το αγαπημένο μου βιβλίο. Το Christ Church, το κολλέγιο που σπούδασε ο Λούις Κάρολ, έχει κάποια πανέμορφα βιτρό με το πορτρέτο της Αλίκης, ένα τζάκι με δύο χρυσούς σκύλους με πολύ μακριούς λαιμούς, που ήταν και η έμπνευση του Κάρολ για να φτιάξει το χαρακτήρα της κάμπιας. Από τότε ήξερα ότι θα γράψω μια θεατρική διασκευή της ιστορίας αυτής, και πάντα ήθελα να παίξω την Αλίκη, μιας και έχω ταυτιστεί με αυτόν τον χαρακτήρα σε διαφορετικές ηλικίες και φάσεις της ζωής μου».
Το μαγικό ταξίδι του θεατή
Όπως εξηγεί στο mononews η σκηνοθέτις του έργου, Αναστασία Ρεβή, αναφορικά με τη σκηνοθετική της προσέγγιση, στόχος της μέσω αυτής της παράστασης είναι -όπως πάντα- να συνεπάρει τον θεατή σε ένα μαγικό ταξίδι. «Μου αρέσουν όλες οι παράξενες ιστορίες και η ιστορία της “Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων” είναι το απόλυτο παράδοξο. Στη δική μας παράσταση βέβαια, έχουμε την ιστορία της “Αλίκης στο Άσυλο” με ότι συνειρμούς μπορεί να φέρει ο τίτλος, που είναι εμπνευσμένη από το παραμύθι του Λούις Κάρολ και από τον καταπληκτικό χώρο που έκανε πρεμιέρα η παράσταση στο Λονδίνο, το “The Asylum” ιστορικό κτίριο του 1873 που λειτουργούσε σαν άσυλο για εκείνους που είχαν ανάγκη στήριξης.
Η νεαρή συγγραφέας Λυδία Βη κράτησε κάποιους από τους βασικούς χαρακτήρες της Αλίκης που όλοι γνωρίζουμε και μετέφερε την ιστορία στο συγκεκριμένο χώρο ή σε κάθε ερειπωμένο χώρο που κουβαλάει μια άλλη συνθήκη, μια άλλη εποχή. Τοποθετεί την ιστορία της στο 2023 όπου με έναν τρόπο μπλέκονται τόσο οι χρόνοι και οι ερωτήσεις, όσο και οι ψυχικές ανισορροπίες.
Η ιστορία με γοήτευσε και βρήκα υπέροχη την πρό(σ)κληση να σκηνοθετήσω έργο μαθήτριας μου μια και η Λυδία είναι παιδί του Theatre Lab από το 2016. Είναι υπέροχο για εμάς τους δημιουργούς να ξέρουμε πως η φλόγα συνεχίζεται», μας αναφέρει στη συνέχεια η κα. Ρεβή για το έργο και για την ίδια της τη μαθήτρια.
Βέβαια, και η Λυδία εκφράζεται με θαυμασμό για τη δασκάλα της «όχι μόνο για τη δουλειά και το καλλιτεχνικό της όραμα, αλλά και για την ικανότητά της να πυροδοτεί την έμπνευση και το πάθος στους ανθρώπους».
Από την Αλίκη του Κάρολ στην Αλίκη της Λυδίας Βη
Πώς συνδέονται ωστόσο, η Αλίκη του Κάρολ και η Αλίκη του Ασύλου; Η Λυδία Βη απαντά: «Παρ’ όλο που η ουσία του χαρακτήρα της Αλίκης είναι η ίδια, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Η Αλίκη του Κάρολ είναι παιδί. Η Αλίκη στο Άσυλο είναι μία ενήλικη που ζει εκεί για χρόνια. Η διαφορά αυτή στην ηλικία είναι σημαντική γιατί δεν λέμε μια παιδική ιστορία.
Η Αλίκη στο Άσυλο εξερευνά ζητήματα όπως της ψυχικής υγείας και της αρχιτεκτονικής αναβάθμισης (gentrification). Φυσικά το θέμα της ψυχικής υγείας στην κλασική Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων έχει συζητηθεί στο παρελθόν υπό το πρίσμα της χρήσης ουσιών, και με βάση διάφορες θεωρίες για την ψυχική διαταραχή που συμβολίζει ο κάθε χαρακτήρας. Η Αλίκη στο Άσυλο εξερευνά αυτές τις πιθανότητες με έναν παράδοξο τρόπο: τόσο σκοτεινό και τρομακτικό όσο και ελαφρύ και ιδιότροπο ταυτόχρονα, σαν την ανθρώπινη φύση. Το στοιχείο της αρχιτεκτονικής αναβάθμισης είναι αυτό που κάνει αυτή την διασκευή μοναδική. Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί, αφού ζω στο Λονδίνο για πάνω από δέκα χρόνια και είμαι μάρτυρας των επιπτώσεων στις γειτονιές, τις τοπικές κοινότητες, την ιστορία και την κουλτούρα τους».
Η ομορφιά στις ατέλειες και η αρχιτεκτονική αναβάθμιση
Όπως υποστηρίζει η Λυδία Βη, στα «ερείπια» ενός κτιρίου -όπως λόγου χάρη το Μπάγκειον- βρίσκει κάτι το γοητευτικό, καθώς έχουν μία ιστορία και λένε μία ιστορία, ενώ ταυτόχρονα εντοπίζει την «ομορφιά στις ατέλειες». Όσον αφορά στο ζήτημα της αρχιτεκτονικής αναβάθμισης, το οποίο συνεπάγεται της κατεδάφισης αυτών των κτιρίων και της δημιουργίας νέων με μοντέρνα διαμερίσματα, η συγγραφέας κρίνει ότι με αυτόν τον τρόπο «οι πόλεις χάνουν κομμάτια της ιστορίας τους, την πολιτιστική τους κληρονομιά και φυσικά οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους», κάτι που την στενοχωρεί πολύ.
Την ίδια ώρα, ένας εγκαταλελειμμένος χώρος συνιστά το ιδανικό σκηνικό για την παράσταση, γιατί, τα «’’ερείπια’’ ενός κτιρίου μπορεί επίσης να συμβολίζουν την ανθρώπινη ψυχή, η οποία παραμένει όμορφη, κι ας έχει του κόσμου τις ατέλειες. Τόσο το Asylum Chapel, όσο και το Μπάγκειον είναι ιδανικοί χώροι για να περάσει αυτό το μήνυμα στο κοινό μέσα από μια θεατρική εμπειρία», υπογραμμίζει η Λυδία Βη.
Στα μονοπάτια του απροσδόκητου
Μια διαδρομή στα ανεξερεύνητα μονοπάτια των παράλληλων κόσμων, στο απίθανο, στο απροσδόκητο και στο ασήμαντο που γίνεται σημαντικό, όπου το παλιό συνδυάζεται με το νέο και η πραγματικότητα με την φαντασία, η περιπέτεια της εξερεύνησης της ατομικής μας ταυτότητας είναι κάτι συναρπαστικό.
«Οι συνδυασμοί του παλιού με το καινούριο και της πραγματικότητας με τη φαντασία συμβαίνουν μέσω της συνάντησης δύο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων από δύο διαφορετικούς κόσμους, του κυρίου Ρόουζ και της Αλίκης. Ο κύριος Ρόουζ είναι ρεαλιστής. Δεν έχει χρόνο για φαντασία και παιχνίδια. Από την άλλη, η φαντασία της Αλίκης είναι ανεξάντλητη. Η δική της πραγματικότητα διαφέρει από αυτήν του Ρόουζ. Το να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι υπάρχουν διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας μάς κάνει να εξερευνούμε την ατομικότητα και την ταυτότητά μας, όχι μόνο τη δική μας αλλά και αυτή των άλλων», αναφέρει η Λυδία Βη.
Παράλληλα, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τη μαγεία και τον παραλογισμό της χώρας του Παράδοξου, με τις πολλαπλές πραγματικότητες της ζωής να έρχονται στο προσκήνιο μέσω της «Αλίκης στο Άσυλο». Άλλωστε, όπως μας εκμυστηρεύεται η κα. Ρεβή «η συγκεκριμένη παράσταση φλερτάρει με τις πολλαπλές πραγματικότητες και την πολυδιάστατη αντίληψη της ζωής. Αυτό που για κάποιους ορίζεται με έναν τρόπο, για κάποιους άλλους ορίζεται εντελώς διαφορετικά. Η ύπαρξη του καθενός είναι μοναδική και ο λαβύρινθος του ανθρώπινου μυαλού δαιδαλώδης και πιθανώς ανεξερεύνητος. Η παράσταση παίζει στο κάθε δευτερόλεπτο με την φαντασία, το όνειρο, την αλήθεια και το είδωλο της. Αν υπάρχει».
Πράξη αφύπνισης
«Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο», έλεγε ο Κάρολος Κουν.
Η κα. Ρεβή εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια, ζει μόνιμα στο Λονδίνο και όταν οι παραγωγές του Theatre Lab Company βρίσκονται σε περιοδεία, τις φέρνει και στην Ελλάδα. Πώς επιλέγει η κα. Ρεβή τις παραστάσεις που σκηνοθετεί; Είτε με τη διάθεσή της, είτε με μια βαθύτερη αίσθηση επικοινωνίας που έχει με τον κόσμο σε σχέση με αυτά που θεωρεί σημαντικά. «Έτσι κι αλλιώς εμείς οι άνθρωποι του θεάτρου ιστορίες λέμε. Και η αφήγηση των ιστοριών είναι ίσως η πιο σημαντική πράξη αφύπνισης, επούλωσης και εξέλιξης των κοινωνιών», αναφέρει.
Το Theatre Lab Company είναι μια καλλιτεχνική κολλεκτίβα με διεθνή ταυτότητα, με τις παραγωγές της να προσελκύουν το ενδιαφέρον κοινού, κριτικών και ανθρώπων του χώρου, καθώς η μέθοδος της «βασίζεται κυρίως στο σωματικό θέατρο, στην ιδιαίτερη αφήγηση της ιστορίας, στις εσωτερικές διακυμάνσεις, στην χωροταξική και κινησιολογική ακρίβεια και στην συνολική συμμετοχή των αισθήσεων», μας εξηγεί η κα. Ρεβή.
Με την «Αλίκη στο Άσυλο» να περιοδεύει σε Αθήνα, Δουβλίνο, Πράγα και πιθανώς Θεσσαλονίκη, το επόμενο Modern Greek Theatre Festival 2024 που θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο στην Οξφόρδη και το φθινόπωρο στο Λονδίνο (σ.σ. σε συνεργασία με την ομάδα PRAXIS της Οξφόρδης) και δύο νέες ακόμα νέες παραγωγές στα σκαριά, το σημαντικότερο για το «Theatre Lab Company», όπως θα μας τονίσει κλείνοντας τη συζήτησή μας η κα. Ρεβή είναι «ως ομάδα να διατηρούν την αξία και την αυθεντικότητά τους, να απολαμβάνουν τη ζωή, τη στιγμή και τη δημιουργία». Γιατί, όπως έχει ξαναπεί «δεν είναι ο Πολιτισμός που ενώνει, είναι οι ωραίοι άνθρωποι που υπηρετούν τον Πολιτισμό».
Infos
ALICE AT THE ASYLUM
Διάρκεια: 60 λεπτά
Η παράσταση είναι στ’ αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.
Συντελεστές
Κείμενο: Λύδια Βη
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Μουσική σύνθεση, παραγωγή και εκτέλεση:Hades
Κοστούμια:Lisa Lach-Nielsen
Φωτισμοί και Φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής
Παραγωγή:Martina Reynolds
Μετάφραση/υποτιτλισμός: Σέβη Φιλιππίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Μιχαηλίδη
Ηθοποιοί: Μανώλης Εμμανουήλ, Λυδία Βή, David Furlong, Rujenne Green, Σέβη Φιλιππίδου, Christiana Maycea
Ηλεκτρική κιθάρα: Hades
Ξενοδοχείο «Μπάγκειον», Πλατεία Ομονοίας 18, Ομόνοια, Αθήνα
Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου, 8.00μμ
Σάββατο 10 Φεβρουαρίου, 5.00μμ και 8.00μμ
Κυριακή 11 Φεβρουαρίου, 5.00μμ και 8.00μμ
Εισιτήρια: https://www.eventbrite.co.uk/e/779606934327?aff=oddtdtcreator
Διαβάστε επίσης:
Νίκος Κακλαμανάκης: «Ελληνικό για εμένα σημαίνει ταυτόχρονα φτερά και ρίζες»
