«Μέγα γάρ το τῆς θαλάσσης κράτος».

Είναι μια φράση που μπορεί κανείς να διαβάσει στον Θουκιδίδη, αποδίδεται στον Περικλή και κοσμεί το έμβλημα του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Θουκυδίδης εκφράζει με αυτές τις λίγες λέξεις το πόσο σημαντικός είναι ο έλεγχος της θάλασσας και η ναυτική ισχύς, διότι από την Ναυτική Ισχύ δεν εξαρτάται μόνο η κυριαρχία στην θάλασσα αλλά και η κυριαρχία στην ξηρά.

1

Αυτή είναι η σημασία του όρου και που μέσα του κρύβεται η τεράστια στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική σημασία που έχει η επιχειρησιακή παρουσία ενός πλοίου ή μιας δύναμης πλοίων.

Πολλώ δε μάλλον για μία χώρα όπως η Ελλάδα με την τεράστια ακτογραμμή, τα νησιά και τις μικρονησίδες και τα θαλάσσια σύνορα την ακεραιότητα των οποίων καλείται να υπερασπιστεί, ειδικά σε μια εποχή όπου όχι μόνο το Αιγαίο αλλά και η Ανατολική Μεσόγειος διαφαίνεται ότι παραμένουν πεδίο στρατηγικών ανταγωνισμών.

Δεν ήταν πριν πολύ καιρό που σε αυτήν εδώ τη στήλη σας έλεγα ότι αν πηγαίναμε λίγα χρόνια πίσω, η οποιαδήποτε συζήτηση για τα ελληνικά εξοπλιστικά θα έμοιαζε σχεδόν ακαδημαϊκή. Δεν είναι και να ξαφνιάζεται κανείς δεδομένου ότι η κατάσταση της οικονομίας της χώρας δεν άφηνε κανένα περιθώριο για σοβαρές επενδύσεις στην άμυνα.

Τα «μπαλώματα»

Αναμενόμενα λοιπόν ο Στρατός Ξηράς (ΣΞ), το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) και η Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ), αν και πάντα ήταν επιχειρησιακά έτοιμοι, λειτουργούσαν περισσότερο με ενδιάμεσες λύσεις και «μπαλώματα» παρά με πραγματικές αναβαθμίσεις, καθώς η περίοδος των μνημονίων έβαλε σε δεύτερη μοίρα την άμυνα.

Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν και εικόνα άλλαξε θεαματικά αφού η χώρα μας μπήκε σε έναν εντατικό ρυθμό προγραμματισμού εξοπλιστικών. Για να σας αναφέρω μερικά και μόνο, τα υπερσύγχρονα Rafale ήδη βρίσκονται σε υπηρεσία, 4 φρεγάτες FDI ((Frégates de Défense et d’Intervention) Belharra ετοιμάζονται να ενισχύσουν τον στόλο, ενώ τα F-16 αναβαθμίζονται στο πρότυπο Viper. Παράλληλα, η προετοιμασία για την ένταξη στο πρόγραμμα των αόρατων F-35 δείχνει ότι η Ελλάδα έχει αποφασίσει να περάσει στην «επόμενη πίστα» αεροπορικής υπεροχής.

Το θέμα μας όμως είναι η θάλασσα και η ναυτική ισχύς, και τι καλύτερο παράδειγμα απεικόνισης ισχύος από τις ναυτικές μονάδες που αποτελούν (μεταξύ άλλων) το καμάρι του Πολεμικού μας Ναυτικού, τις φρεγάτες. Αυτή τη στιγμή στη διοίκηση φρεγατών του Αρχηγείου Στόλου, είναι σε υπηρεσία τέσσερις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ (κλάσης «Υδρα») και 9 παλαιότερες φρεγάτες τύπου S.

Και δεν φτάνουν θα διερωτάστε; Καλά κάνετε και αναρωτιέστε και να σας πω ότι 13 πάνοπλα πλοία σαν και αυτά, μια χαρά φτάνουν αλλά δυστυχώς, ο χρόνος δεν λυπάται κανέναν, ούτε τα πλοία του πολεμικού ναυτικού. Για τον λόγο αυτό έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες και με το καλό, τέλη του 2025, άντε βαριά αρχές του 2026, θα έχουμε χαρές.

Τι χαρές; Μα φυσικά μιλάω για την παραλαβή του πλοίου F601, δηλαδή την πρώτη φρεγάτα Belharra που πήρε το όνομα «ΚΙΜΩΝ» και η οποία μετά τις τελευταίες δοκιμές αναμένεται ακόμη και μέσα στον Δεκέμβριο να βάλει πλώρη και να χαράξει πορεία για τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας.

Υπερσύγχρονα πλοία

Τα καινούρια μας αυτά πλοία είναι σχεδιασμένα ως φρεγάτες νέας γενιάς, και εξηγώ τι σημαίνει αυτό ευθύς αμέσως. Με τα υπερσύγχρονα συστήματα που θα διαθέτουν, θα είναι ικανές να λειτουργούν σε όλους σε όλες τις επιχειρησιακές διαστάσεις, συμπεριλαμβάνοντας την επιφάνεια, τον αέρα, απειλές υποβρυχίων αλλά και ασύμμετρες απειλές.

Επιπλέον, με μήκος γύρω στα 120 μέτρα, ένα γενναίο εκτόπισμα 4.500-4.700 τόνων, ταχύτητα άνω των 27 κόμβων, δυνατότητα επάνδρωσης με πλήρωμα 145 ατόμων και ικανότητα παραμονής εν πλω για μέχρι και 45 ημέρες, προσδιορίζονται ως ένας πραγματικός πολλαπλασιαστής ισχύος, κάτι το οποίο δεν θα ίσχυε βέβαια, χωρίς έναν πλούσιο οπλισμό που συνοδεύει τα πλοία και τα καθιστά πραγματικούς «αστακούς».

Με βασικό πυλώνα τους προηγμένους πύραυλους Aster για αντιαεροπορική κάλυψη σε μεγάλες αποστάσεις, οι FDI συμπληρώνονται από πυραύλους Exocet για απειλές επιφανείας από άλλα πλοία, το αντιαεροπορικό σύστημα RAM (Rolling Airframe Missile) για την εγγύ αεροπορική προστασία, ένα πυροβόλο και τορπίλες για υποβρύχιες απειλές.

Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας λένε όχι στην απόκτηση 4ης Belharra

Αυτή η ισορροπημένη σύνθεση υπεσύγχρονων ηλεκτρονικών και οπλικών συστημάτων, προσαρμοσμένη στις ελληνικές ανάγκες, εξασφαλίζει ότι οι τέσσερις φρεγάτες θα κυριαρχούν στις ελληνικές θάλασσες, ενισχύοντας την αποτρεπτική ισχύ της χώρας.

Γιατί αποτρεπτική ισχύ; Μα γιατί δεν έχουμε και τους καλύτερους γείτονες, να σας το θέσω πολύ απλά. Εκτός από το ότι υφίσταται απειλή πολέμου (casus beli) από την Τουρκία σε περίπτωση που αποφασίσουμε να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, η Τουρκία εξοπλίζεται. Με στόχο και όνειρο τη «Γαλάζια Πατρίδα» ναυπηγεί κορβέτες, φρεγάτες, υποβρύχια και σκοπεύουν να φτιάξουν μέχρι και αεροπλανοφόρο!

Δεν σας τα είπα αυτά για να σας ανησυχήσω αλλά για να σας θέσω υπόψη και να σας γνωρίσω το εξής απλό. Η χώρα μας όλα αυτά τα ξέρει και τα υπολογίζει. Και τα υπολογίζει με τέτοιον τρόπο ώστε να διατηρούνται οι ισορροπίες στο Αιγαίο γιατί στο κάτω κάτω, εμείς δεν απειλούμε και κανέναν!

Θωράκιση του Αιγαίου

Η Ελλάδα έχει διαλέξει τον δρόμο της ισχυρής αποτροπής και την αποφυγή κλιμάκωσης σε συνδυασμό με μια ισχυρή διπλωματία. Δεν προκαλεί στο Αιγαίο αλλά φροντίζει να το θωρακίζει και μια βασική ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ανανέωση του Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού, δικαίως και μετά από πολύ καιρό.

Ο συνδυασμός τόσο των υφιστάμενων μέσων στις ΕΔ όσο και αυτών που προγραμματίζονται, μέσω των καλά μελετημένων εξοπλιστικών προγραμμάτων, δίνει την εικόνα ότι τα κομμάτια του αμυντικού σχεδιασμού δένουν μεταξύ τους, σχηματίζοντας μια ξεκάθαρη εικόνα ισχύος.

Η χώρα δείχνει ότι στο μεσοπρόθεσμο μελλοντικό χρονικό διάστημα, κάνει τα απαραίτητα βήματα και επενδύει σε τεχνολογία, και στρατηγική σκέψη. Δεν επιδιώκει την ένταση, αλλά ούτε και την αδυναμία. Και καλύπτει τα κενά των προηγούμενων δεκαετιών τόσο στο Πολεμικό Ναυτικό όσο και στους άλλους κλάδους, επενδύοντας στη στρατηγική της ισχυρής αποτροπής που δύσκολα μπορεί να αγνοηθεί, ενώ διατηρεί την ισορροπία.