Στα… άδυτα του Εθνικού Κτηματολογίου – Τι συμβαίνει με την Χριστίνα Κλωνάρη;

Ίλιγγο έχουν προκαλέσει στους παροικούντες του Κτηματολογίου, οι συνεχείς στροφές της διοίκησης και συγκεκριμένα της διευθύνουσας συμβούλου Χριστίνας Κλωνάρη. Η σημερινή επικεφαλής, αποσπάσθηκε προ δεκαπενταετίας, επί Υπουργίας Βάσως Παπανδρέου, από τον τότε Οργανισμό Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας, στην ανώνυμη εταιρία του Κτηματολογίου και παρότι οι αποσπάσεις διαρκούν το πολύ μία τετραετία, η δική της κράτησε μία δωδεκαετία.

Δώδεκα έτη, στα οποία διατήρησε τη θέση της διευθύντριας Κτηματογράφησης, υπεύθυνη για την υλοποίηση, την τιμολόγηση, των διαδικασιών ανάθεσης, των εγκρίσεων και γενικότερα σε ό,τι έχει να κάνει με τις πολύπαθες μελέτες του Κτηματολογίου. Δώδεκα έτη, πέντε κυβερνήσεις, πέντε Υπουργοί και ισάριθμες διοικήσεις οι οποίοι την διατήρησαν στη θέση της, με… συνοπτικές διαδικασίες αξιολόγησης, παρότι οι κακές γλώσσες λένε πως υπήρχε σκανδαλώδης σύγκρουση συμφερόντων αφού ο εξάδελφός της Θεόδωρος Κλωνάρης, είναι μέτοχος μίας από τις μεγαλύτερες μελετητικές εταιρίες της Βόρειας Ελλάδας η οποία είχε (και έχει) μελέτες κτηματογράφησης. Ψιλά γράμματα όμως αυτά, για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος λίγο μετά τη συνταξιοδότησή της, της ανέθεσε το νέο της ρόλο, της Διευθύνουσας Συμβούλου του Εθνικού Κτηματολογίου, ρόλο τον οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα.

Μία από τις κρισιμότερες «στροφές» της Κλωνάρη, ήταν η περσινή ακύρωση του διαγωνισμού κτηματογράφησης της υπόλοιπης χώρας, αρχικού προϋπολογισμού άνω των 800 εκατομμυρίων ευρώ και η επαναπροκήρυξη του. Εκ του αποτελέσματος όμως, αποδείχτηκε, σύμφωνα με το φετινό άνοιγμα των προσφορών, το έργο μπορούσε να γίνει και με 300 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή η αρχική εκτίμηση της κ. Κλωνάρη ως διευθύντριας κτηματογράφησης, έπεσε έξω μόνο… μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Όμως, αυτή η λανθασμένη εκτίμηση (ή κατ’ άλλους υπερτιμολόγηση) έκανε τη χώρα μας να χάσει τρία πολύτιμα χρόνια σε σχέση με την ολοκλήρωση του έργου και τον μνημονιακό στόχο του 2020.

Επίσης, επί Υπουργίας Γιάννη Μανιάτη, η νυν διευθύνουσα σύμβουλος του Κτηματολογίου, εισηγούταν την κατάργηση του δημόσιου οργανισμού κτηματογραφήσεων και την απορρόφησή του από την εταιρία του Κτηματολογίου, η οποία έπρεπε «να αποκτήσει ευελιξία και ανεξαρτησία». Σήμερα, υποστηρίζει το τελείως αντίθετο σχέδιο της Παγκόσμιας Τράπεζας, δηλαδή την απορρόφηση της ανώνυμης εταιρίας από έναν νέο φορέα δημοσίου δικαίου.

Μάλιστα, όσοι γνωρίζουν οικονομικά, αναφέρουν πως εάν είχε πραγματοποιηθεί το αρχικό προαπαιτούμενο των θεσμών, δηλαδή είχε εξαιρεθεί το Κτηματολόγιο, από τις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο Λογιστικό, θα είχε δημιουργηθεί μία «άσπρη τρύπα» 320 εκατομμυρίων Ευρώ (δηλαδή όσο η 13η σύνταξη !) ενώ με τη δημιουργία του κρατικού φορέα, θα φαίνεται ένα αντίστοιχο έλλειμμα.

Οι παλινωδίες αυτές σε συνδυασμό με την απόλυτη αβελτηρία για το έργο και την εταιρία την έχουν καταστήσει στόχο αδυσώπητης κριτικής όχι μόνο από τον τεχνικό κόσμο και όλα τα διευθυντικά στελέχη του Κτηματολογίου αλλά και από τα τρία σωματεία εργαζομένων τα οποία την κατηγορούν ότι δεν έκανε τίποτα για να διαφυλάξει την εταιρία και το έργο, υποτασσόμενη σε επικίνδυνες κομματικές επιλογές.