Ειρήνη Αγαπηδάκη: Παράγουμε περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ από όσο σηκώνει το στομάχι μας

Δε φτάνει που δεν υπάρχει καμία ελπίδα να δημιουργηθούν δουλειές, δε φτάνει που κάθε μέρα διαβαίνουν κι άλλοι το κατώφλι της φτώχειας ανάμεσα στους οποίους είναι και πολλά παιδιά, δε φτάνει που έχουμε την αισχρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, είναι και οι κυνικοί που βρήκαν έτοιμα τα λεφτά από τους γονείς τους και γίνονται ίδιοι και χειρότεροι από τον Τσίπρα, επιλέγοντας όχι μόνο να αγνοούν όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να αμφισβητούν τη φτώχεια τους, επειδή στον δικό τους κόσμο δε λείπει ποτέ το γάλα από το ψυγείο.

Και είναι αυτοί που δηλητηριάζουν ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές σχέσεις και ενισχύουν το μίσος. Είναι πολύ βολικό να κάθεσαι στο ζεστό σου σπιτάκι και να ενοχοποιείς τους ανθρώπους που δεν τα βγάζουν πέρα, ειδικά όταν δεν κόπιασες για να τα αποκτήσεις. Γιατί αυτός που πάλεψε για να τα βγάλει ή να αυξήσει αυτά που βρήκε, ανησυχεί, δεν έχει εύκολες απαντήσεις.

Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό μπορεί να είναι ένας τρόπος να περνάς την ώρα σου. Ναι, τόσο άθλιο, τόσο εμετικό είναι αυτό που κάνεις.

Δε χρειάζεται να νοιαστείς, ούτε να το παίξεις «ψυχοπονιάρης», δε σε υποχρεώνει κανείς να μπεις στη θέση αυτού που υποφέρει, μπορείς απλά, να σιωπήσεις.

Εκτός από αυτούς που θυματοποιούνται, έχουμε κι εκείνους που ζηλεύουν το μίσος που απευθύνεται στον Τσίπρα και θέλουν να του μοιάσουν.

Παράγουμε περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ από όσο σηκώνει το στομάχι μας. Φοβάμαι τη στιγμή που δε θα μπορούμε πια να “χωνέψουμε” το παραμικρό.