• Δημοφιλή στο Internet

    Γιατί πληρώνουμε διπλάσιες τιμές για τις πάνες των μωρών και τα γάλατα σε σκόνη;

    Άγης Βερούτης

    Άγης Βερούτης. Αρθρογράφος και Μηχανικός


    Γιατί θα πρέπει να υπάρχει φορολογική ισονομία; Δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να συνθλίβει φορολογικά 800.000 αυτοαπασχολούμενους με την πρόφαση ότι κάποιοι εξ αυτών φοροδιαφεύγουν άρα τους χτυπάει όλους, και από την άλλη να κάνει το βλάκα σε τεράστιες ενδομιλικές μεταφορές κερδών πολυεθνικών ομίλων αφορολογήτως, επειδή προσφέρουν 50-60 θέσεις εργασίας στη χώρα.

    Αυτή η ασυδοσία είναι προκλητική τόσο για τον μικρομεσαίο, όσο και για χώρες ισομεγέθεις με την Ελλάδα (πχ Βέλγιο) όπου οι ίδιες εταιρίες αυτές πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους χωρίς “κολπάκια”.

    Η επίλυση του θέματος είναι ζήτημα Ισονομίας και Κράτους Δικαίου, σε μια χώρα που μαστίζεται από κρίση στα τελευταία 8 χρόνια, ενώ οι φτωχοποιημένοι από την υπερφορολόγηση πολίτες καλούνται να πληρώσουν διπλάσιες τιμές για πάνες μωρών, για γάλατα σε σκόνη, για οδοντόκρεμες, για ξυριστικες μηχανές, για διαγνωστικά αντιδραστήρια, για λάμπες απεικονιστικών διαγνωστικών μηχανημάτων, για λαμπτήρες σήμανσης οδικής κυκλοφοριας, και για χιλιαδες απλά μικρά καθημερινά παραδείγματα που εξευτελίζουν την έννοια του φιλελεύθερης επινόησης Κράτους Δικαίου.

    Ειδικά καθώς κάποιοι από τους εν λόγω πολυεθνικούς ομίλους ασκούν πρακτικές χρηματισμού κρατικών λειτουργών, και σχηματισμού καρτέλ όταν δεν υπάρχει δυνατότητα χρηματισμού, πρακτικές αντίθετες σε κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού και Δικαιοσύνης.

    Αυτά που ζούμε ταιριάζουν σε αφρικανική μπανανία…

    “Για να πουλήσει το προϊόν της οποιαδήποτε πολυεθνική σε μια εθνική οικονομία, θα εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι η οικονομία έχει καταναλωτές, οι οποίοι θα διαθέσουν μέρος από το εισόδημά τους για να αγοράσουν το προϊόν της.

    Για να έχουν εισόδημα οι καταναλωτές πρέπει να εργάζονται, άρα να υπάρχει δομημένη οικονομία με φορολογικές αρχές, καταστήματα που να προστατεύονται από την εγκληματικότητα με μια επαρκώς αποτελεσματική αστυνόμευση, και μια λειτουργική παιδεία που να παράγει μορφωμένους πολίτες για να στελεχώσει τις λειτουργικές θέσεις εργασίας που απαιτούν πτυχία.

    Επίσης αυτή η χώρα συνήθως πρέπει να δαπανά ένα ποσόν για την εθνική άμυνα, ώστε η οικονομία να προοδεύει χωρίς εξωγενείς απειλές και εμπόδια στις εισαγωγές και εξαγωγές της, ή την εσωτερική της λειτουργία, καθώς και ένα κρατικό σύστημα υγείας που να καλύπτει τουλάχιστον τους άπορους που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ιδιώτες ιατρούς.

    Όλα τα παραπάνω απαιτούν η κοινωνία να ξοδεύει κοινωνικούς πόρους (χρήμα και απασχόληση ανθρώπων που εργάζονται στο δημόσιο τομέα) για να τα εξασφαλίζει, ώστε μια επιχείρηση ή ένας επαγγελματίας ή εργάτης να μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα και να παράγει εισόδημα και κέρδη.

    Γι΄ αυτό και η κοινωνία πρέπει να συλλέγει φόρους από κάθε έναν που επωφελείται από το εύρυθμο περιβάλλον που εξασφαλίζει ένα οργανωμένο κράτος, είτε εκείνος είναι πολίτης, είτε εταιρία.

    Αν κάποιος αποκρύψει τα κέρδη του και πληρώσει λιγότερους φόρους από όσους δικαίως του αναλογούν, τότε ουσιαστικά απολαμβάνει το αγαθό της εύρυθμης κοινωνίας λάθρα, ενώ το κόστος το μεταθέτει αδίκως στους υπόλοιπους συντελεστές της οικονομίας που πληρώνουν τους δίκαιους φόρους τους: πολίτες και εταιρίες.

    Η πρακτική αυτή, της παράνομης εξαγωγής αφορολόγητων κερδών από τις πολυεθνικές, με εργαλείο τις φουσκωμένες τιμές ενδοομιλικών συναλλαγών (transfer prices) ουσιαστικά ληστεύει τις κοινωνίες εναντίον των οποίων ασκείται. Τις γιγα-ληστεύει σε ρυθμό δισεκατομμυρίων ετήσια.”



    ΣΧΟΛΙΑ