Ιδιαίτερα σχέδια και έργα που φιλοτέχνησε ο Λευτέρης Ρόρρος κατά τη στρατιωτική του θητεία (1964–1966), παρουσιάζει το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) πενήντα τρία χρόνια μετά τον απροσδόκητο θάνατό του.
Στα λιγότερο γνωστά αυτά έργα (αλλά εξίσου σημαντικά), ο Ρόρρος αντιμετωπίζει τη συνδιαλλαγή του με τον στρατό και το πολεμικό πνεύμα με αρκετή αμφιθυμία. Άλλοτε σκωπτικός και άλλοτε πάλι αναδεικνύοντας ένα πιο ζοφερό ύφος.
Ο ιδιαίτερος αυτός ζωγράφος (1939-1967) πέρασε ως μετεωρίτης από την αθηναϊκή καλλιτεχνική ζωή. Αναγνωρίστηκε στο ευρύ κοινό μετά τον θάνατό του, με τις δύο αναδρομικές εκθέσεις που οργάνωσαν στην Αθήνα η γκαλερί Άστορ το 1969 και στη Θεσσαλονίκη η Αίθουσα Τέχνης το 1969, όταν ο ίδιος δεν βρισκόταν πια στη ζωή.
Τα πενήντα ένα χρόνια που πέρασαν από τότε αρκούν για μία επανεκτίμηση των αισθητικών του προσανατολισμών, ειδικά σε σχέση με τη θέση που καταλαμβάνουν οι σύγχρονοι ζωγράφοι της γενιάς του.
Τα αριθμητικά περιορισμένα δείγματα δουλειάς του τα οποία απαρτίζουν το σώμα της παραγωγής του en masse επιτρέπουν να γίνεται λόγος παρά μόνο για εκλάμψεις ενός ταλέντου που εντούτοις δεν πρόλαβε να ωριμάσει και να εξελιχτεί.
Το έργο του Ρόρρου διαμορφώνεται μέσα σε διάστημα μόλις εννέα ετών, από το 1958 όταν εγγράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και εντάσσεται στο εργαστήρι του Γιάννη Μόραλη ως το 1967 και τον πρόωρο θάνατό του.
Σε μια περίοδο δηλαδή ιδιαίτερα χαρακτηριστική για την νεοελληνική τέχνη, όπου οι αφαιρετικές τάσεις της εικαστικής έκφρασης ταυτίζονται σταδιακά με την έννοια του μοντέρνου και κυριαρχούν έναντι της πιο παραστατικής τεχνοτροπίας.
Η ανατρεπτική αυτή διαδικασία της εποχής ελάχιστα τον αγγίζει: από τις δοκιμές-σπουδές κατά τη διάρκεια της Σχολής, μέχρι τις πιο προσωπικές δημιουργίες του από την περίοδο της Κύμης (την τελική και πιο δημιουργική φάση της ζωής του), παρέμεινε απαρασάλευτα αφοσιωμένος στην παραστατική ζωγραφική. Χάραξε έτσι μία μοναχική διαδρομή «γεμάτη ευαισθησία για τους ανθρώπους και για τα πράγματα» όπως είχε σημειώσει ο Άγγελος Δεληβορριάς.
Πριν από δέκα τρία χρόνια παρουσίασε το έργο του το Μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση στο ΜΙΕΤ αποτελεί ευκαιρία για μία εκ νέου ανακάλυψη του ζωγράφου ειδικά τώρα που απουσιάζει η φόρτιση από την πρόωρη απώλειά του και μπορεί κανείς να αποτιμήσει το έργο του πιο ψύχραιμα.
Να αναζητηθεί εν ολίγοις στο πρωτογενές αυτό υλικό τα στοιχεία εκείνα που συμβάλλουν στην αναμφισβήτητη γοητεία του.
Πληροφορίες:
Η έκθεση Λευτέρης Ρόρρος, Έργα 1964-1966. Τα χρόνια του στρατού διαρκεί ως την 1η Φεβρουαρίου 2020
