Τσίπρας: Το πρόβλημα της στέγης δεν μπορεί να περιμένει χρειάζονται λύσεις άμεσα

Την ανάγκη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας, κλείνοντας την εκδήλωση του κόμματός.

Είπε ο κ. Τσίπρας: «Χρειάζονται άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, γιατί υπάρχουν λύσεις που είναι ενδιαφέρουσες αλλά μεσοπρόθεσμες, πρέπει να βρούμε κάτι που να είναι πιο γρήγορο. Γι αυτό και ο προσανατολισμός μας πρέπει να είναι στην αξιοποίηση της υπάρχουσας κατοικίας που μένει αχρησιμοποίητη και να μπορέσουμε να παρέμβουμε στην αγορά με νόμους και κανόνες».

Αναφέρθηκε και στο πρόβλημα που δημιουργεί η βραχυχρόνια μίσθωση: «Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι να δούμε τι γίνεται και με το Rbnb, δεν θέλουμε να άρουμε το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να αξιοποιήσει το ακίνητό του, αλλά ιδίως στην Αθήνα έχουμε μαζική επέλαση μεγάλων εταιρειών , κινέζικων, ισραηλινών, που παίρνουν μαζικά σπίτια για βραχυχρόνια μίσθωση. Αναφέρθηκε στην επιδότηση λέγοντας ότι «σε κανονικές συνθήκες με ένα κοινωνικό κράτος με δομές δεν θα έπρεπε να είναι επιλογή η επιδότηση. Αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα το πρόβλημα μέχρι να λειτουργήσει η τράπεζα στέγης. Το πρόβλημα είναι εκρηκτικό για τη νέα γενιά, στους νέους ανθρώπους που ζουν μετά τα 30 στο παιδικό δωμάτιο». Ο κ. Τσίπρας μίλησε και για την ανάγκη ανασχεδιασμού του Ταμείου Ανάκαμψης ώστε τα χρήματα να μην πάνε σε 10 μεγάλες οικογένειες που ήδη περιμένουν.

Συμπυκνώνοντας την συζήτηση που προηγήθηκε είπε ότι «όσοι μιλήσανε μας κάνανε να πιστέψουμε ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι πιστεύαμε. Εντυπωσιάστηκα όταν διάβασα ότι η Ελλάδα είναι σε τόσο άσχημη θέση και τόσο μακριά από τον μέσο όρο της ΕΕ. Ένας άνθρωπος είναι σε συνθήκες στεγαστικής κρίσης όταν δίνει περισσότερο από το μισό του εισοδήματός του για την στέγαση. Το ποσοστό που είναι σε στεγαστική κρίση μπορεί και να είναι μεγαλύτερο από ότι αρχικά πιστεύαμε».

Σημείωσε ακόμη ότι διαμορφώνονται συνθήκες περιθωριοποίησης, στεγαστικής κρίσης και ενεργειακής φτώχειας για μεγάλο αριθμό που δεν μπορεί κανείς να μην απαντά. «Δεν μπορεί το μείζον πρόβλημα να θεωρείται πώς θα αυξήσουμε τις εξοπλιστικές δαπάνες -που καλώς κάνουμε και τις αυξάνουμε- αλλά κάθε φορά που έρχεσαι να αντιμετωπίσεις κοινωνικά προβλήματα όπως το στεγαστικό να σου λένε ναι αλλά που θα βρεις τα λεφτά.

Η τομεάρχης Οικονομικών Έφη Αχτσιόγλου ανέφερε: «Πρέπει να δούμε το θέμα της υπερχρέωσης στην κατοικία. Υπάρχουν δύο αναγνώσεις, η μία το βλέπει ως πρόβλημα ρευστοποίησης, ότι δεν γίνονται αρκετά γρήγορα οι ρευστοποιήσεις από την πλευρά των τραπεζών και των πιστωτών. Βλέπει τους πολίτες ως στρατηγικούς κακοπληρωτές. Δεν βλέπει αντικειμενικά προβλήματα, δεν βλέπει την γενική οικονομική κρίση. Η ΝΔ νομοθέτησε με τον πιστωτικό κώδικα αυτή την σκοπιά, πώς δηλαδή θα πτωχεύουν τα νοικοκυριά για να πάνε οι περιουσίες στους πιστωτές. Αυτό οδήγησε να καταργήσουν οποιαδήποτε προστασία της πρώτης κατοικίας που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπήρχε.

Υπάρχει και η άλλη οπτική, των ανθρώπων που παίρνουν ένα δάνειο, μπορούν να το εξυπηρετήσουν την ώρα που το παίρνουν αλλά μεσολαβούν γεγονότα που τους υπερβαίνουν όπως η οικονομική κρίση. Τότε έρχονται και τους τιμωρούν. Στην δεύτερη αυτή οπτική το θέμα είναι πώς θα δώσουμε στους ανθρώπους που δεν ευθύνονται διεξόδους. Εμείς καταθέσαμε μία πρόταση που να δίνει διέξοδο στο πρόβλημα της στέγης. Η πρόταση λέει ότι θα πρέπει να υπάρχει μόνιμη δυνατότητα για την πρώτη κατοικία ώστε να μένει στο σπίτι του. Πέρα από το πρόβλημα της υπερχρέωσης έχουμε ένα παράδειγμα από την τράπεζα στέγης από το υπουργείο Εργασίας. Το υπουργείο είχε στην διάθεσή του 1100 ακίνητα σε όλη την χώρα, αδιάθετα και κενά. Αποφασίσαμε να κάνουμε πρόγραμμα αξιοποίησης, τα καταγράψαμε, κάναμε εργασίες, δώσαμε ακίνητα για διάφορες χρήσεις. Είναι εχέγγυο αξιοπιστίας της πρότασης που καταθέτουμε».

Η Θεανώ Φωτίου, ανέφερε ότι τα άτομα με αναπηρίες επλήγησαν περισσότερο στην προηγούμενη περίοδο. Είπε η κ. Φωτίου: «Μία από τις βασικές συνιστώσες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αύξηση των εισοδημάτων των ατόμων με αναπηρία. Το δεύτερο είναι ένα πρόγραμμα στέγασης για τα άτομα με αναπηρία που πάγωσε η ΝΔ. Έχουμε όμως και το πρόβλημα της αλυσίδας πρόσβασης των ατόμων. Γι αυτό ακριβώς έχουμε στο πρόγραμμα στέγης για τα άτομα με αναπηρία, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους και να είναι δημιουργικά. Αυτή είναι η διαφορετική, δική μας αντίληψη. Όλο το στεγαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κουμπώνει στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας και έχει μία συνολική θεώρηση για την πολιτική στην στέγη».

Ο Θωμάς Μαλούκας στην τοποθέτησή του ανέφερε ότι «πρόσφατα μπήκε στην κοινωνική και πολιτική ατζέντα το στεγαστικό πρόβλημα γιατί εξαντλήσαμε τις εφεδρείες που είχαμε στο παρελθόν. Ευρεία στρώματα μεταπολεμικά βρήκαν διέξοδο στην ιδιοκατοίκηση. Σήμερα όμως αλλάζουν τα πράγματα κατά τρόπο που το στεγαστικό μπαίνει ξανά στην ατζέντα. Αυτό που αλλάζει στην αγορά κατοικίας είναι ότι περνάμε από την αγορά αξιών χρήσης σε μία αγορά πολύ πιο ρευστή. Οι πιο ευάλωτοι είναι οι νέοι και εκείνοι που δεν είχαν τις εφεδρείες του παρελθόντος».

Ο ‘Αρης Καλαντίδης, αναφέρθηκε στους μη κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς κατοικίας. Μεταφέροντας την εμπειρία του από το κρατίδιο του Βερολίνου όπου εργάζεται ως πολεοδόμος σημείωσε ότι «στο Βερολίνο το 2016 θεσπίστηκε στο τοπικό Σύνταγμα το δικαίωμα στην στέγαση. Σημείωσε ότι οι μη κερδοσκοπικοί συνεταιρισμοί έχουν στόχο να προσφέρουν σταθερή και φθηνή κατοικία στα μέλη τους δίχως να αποσκοπούν στο κέρδος. Αυτό σημαίνει ότι ο συνεταιρισμός έχει ένα στεγαστικό κεφάλαιο είτε από το κράτος είτε από ίδιους πόρους. Ο συνεταιρισμός προσφέρει την κατοικία σε τιμή κάτω της αγοράς. Στο Βερολίνο είναι ένας από τους τρεις βασικούς πυλώνες της πολιτικής της κυβέρνησης. Στην Γερμανία υπάρχουν περίπου 2000 τέτοιοι συνεταιρισμοί που διαχειρίζονται περίπου 2 εκατομμύρια οικίες. Είναι μία ιδέα που μπορεί να αξιοποιηθεί στην Ελλάδα».

Η Όλγα Νάσση ακτιβίστρια στο δίκτυο των οργανώσεων για το δικαίωμα στην στέγη ανέφερε ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει ιστορική έλλειψη σε στεγαστικά προγράμματα. Συνεχίζοντας είπε: «Η στεγαστική κρίση αφορά την τελευταία δεκαετία όλη την Ευρώπη. Αν εξαιρέσουμε χώρες όπως η Ολλανδία και η Γαλλία που έχουν στεγαστική πολιτική οι περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα καθώς έχουμε 82 εκατομμύρια πολίτες σε επισφαλή στέγαση. Ωστόσο η Ευρώπη έχει προχωρήσει πολύ στην στέγαση και σήμερα διαθέτει μία σειρά από δυνατότητες για να αυξηθεί το δημόσιο απόθεμα σπιτιών. Για παράδειγμα η Ισπανία έχει ψηφίσει το νέο νόμο που το σπίτι θεωρείται κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Ορίζει την στέγαση ως θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου. Δυστυχώς η Ελλάδα πηγαίνει πίσω. Η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί την στέγαση για τους νέους μόνο σαν σύνθημα για τα πρωτοσέλιδα. Ενώ είχε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τελικά χρησιμοποίησε μόνο 1,3 εκ. ευρώ για την ανακαίνιση 100 διαμερισμάτων».

Η εκδήλωση διανθίστηκε από παρεμβάσεις πολιτών που ζουν το πρόβλημα της στέγασης στην καθημερινότητά τους σε συνδυασμό με την κρίση ακρίβειας. Φοιτήτρια στο τρίτο έτος του Παντείου ανέφερε: «το Πάντειο δεν έχει εστίες, αλλά μόνο 30 θέσεις στην Εστία του Ζωγράφου. Αναγκαζόμαστε να μένουμε στο νοίκι. Όταν ήλθα από την επαρχία και άρχισα να αναζητώ σπίτι κατάλαβα ότι όχι μόνο είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς σπίτι στο κέντρο της Αθήνας αλλά το ποσό είναι υπέρογκο και δυσανάλογο με αυτό που προσφέρεται. Μας άφησαν απροστάτευτους. Τι έκανε η κυβέρνηση για να πάρει το βάρος από τους ώμους των εργαζομένων. Αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε και πάλι μας τελειώνουν τα χρήματα στα μισά του μήνα. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι στο σημείο που έχουμε φθάσει ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε».

Έτερος νέος που συμμετείχε περιέγραψε την προσωπική του εμπειρία από ένα κατασκευαστικό δάνειο που είχε πάρει η μητέρα του μετά τους σεισμούς στην Αθήνα. Ανέφερε: «Για κάποιο διάστημα πλήρωνε κανονικά μέχρι την κρίση του 2009, μετά η σύνταξη της μητέρας μειώθηκε, οι δουλειές λιγόστεψαν, δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε τις δόσεις. Βιώναμε την βία των εισπρακτικών εταιρειών. Ήταν πολύ άσχημο. Το δικαστήριο δικαίωσε την τράπεζα και όχι εμάς, το πατρικό σπίτι χάθηκε, εμείς φύγαμε και μπήκαμε στην διαδικασία να βρούμε σπίτι για να στεγάσουμε τις οικογένειές μας με υπέρογκα ενοίκια. Είμαστε αισιόδοξοι με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ».

Ο Διονύσης μόνιμος εκπαιδευτικός 37 ετών ανέφερε: «δίνω περίπου το 40% του μισθού στο ενοίκιο και με τα υπόλοιπο προσπαθώ να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες. Η κατάσταση πλέον είναι αβίωτη, το κόστος είναι δυσβάστακτο. Στεγαστική πολιτική δεν υπάρχει, το μέλλον είναι δυσοίωνο, δεν μπορούμε να κάνουμε όνειρα. Η αποταμίευση είναι έννοια άγνωστη».

Η Μαρία, μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, περιέγραψε «την δυσάρεστη εμπειρία να βρεθεί χωρίς σπίτι γιατί η ιδιοκτήτρια προφασιζόμενη ιδιοκατοίκηση με ανάγκασε να αναζητήσω κατοικία. Ήμουν πέντε μήνες σε πλήρη απελπισία. Βρήκα ένα σπίτι που μου στοιχίζει το 90% του μισθού μου. Παίρνω το επίδομα που είχε θεσπιστεί επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ζω στα όρια της φτώχειας, και αυτό γιατί με βοηθούν οι γονείς μου. Φοβάμαι ότι πάμε σε ένα νέο κύμα αστέγων. Σήμερα μου ήλθε η ΔΕΗ 3.500 ευρώ, μπορώ μόνο να γελάσω».

Επαγγελματίας του χώρου με μεσιτικό γραφείο στο κέντρο της Αθήνας είπε ότι οι συνθήκες που διαμορφώνονται είναι πολύ άσχημες για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Αυτό που δεν ξέρω είναι πώς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τον χώρο καθώς μεγάλο πρόβλημα δημιουργούν οι παραμεσίτες, πρέπει να υπάρξουν κανόνες στον χώρο.

Διαβάστε επίσης

Τσίπρας: Να αποκρούσουμε την επίθεση που επιχειρείται απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο