ΝΑΤΟ: Η επόμενη μέρα – Τα «ήρεμα νερά», ο απολογισμός του Κ. Μητσοτάκη και οι προεκτάσεις της Συνόδου

Ικανοποίηση επικρατεί στους κόλπους της Κυβέρνησης για τα αποτελέσματα της Συνόδου του ΝΑΤΟ παρά τις δημόσιες δηλώσεις του Τζ. Μπάιντεν ότι θα στηρίξει το τουρκικό αίτημα ακόμα και για πώληση F-16 στην Άγκυρα, αλλά και την ολική επαναφορά του Ρ.Τ. Ερντογάν στην αναθεωρητική πεπατημένη κατά της Ελλάδος, της κυριαρχίας των νησιών, και την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, όπως καταδεικνύει και το “επιχείρημα” περί δήθεν δεκάδων παραβιάσεων του τουρκικού εναέριου χώρου από ελληνικά μαχητικά.

Στο Μέγαρο Μαξίμου, αν και περίμεναν ανάλογες δηλώσεις από τον Ερντογάν και ήταν προετοιμασμένοι ακόμα και για “θερμό” επεισόδιο εντός της Συνόδου, κρατούν τη μεγάλη εικόνα. Αναδεικνύουν την αναφορά του Λευκού Οίκου στη “σημασία της διατήρησης της σταθερότητας στο Αιγαίο και τη Συρία” (σσ με αυτή την ιεράρχηση), αναφορά που απέχει έτη φωτός από την ακραία ρητορική Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Μια αναφορά που “δεν λέγεται απλώς για να λεχθεί, αλλά εκφράζει τα συμφέροντα των ΗΠΑ”, όπως αναφέρεται.

Στην Κυβέρνηση υπογραμμίζουν επίσης, αυτό που, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, φέρεται να επανέλαβε ο Τζ. Μπάιντεν στον Ερντογάν στην κατ ιδίαν συνομιλία τους. Ότι δηλαδή, η Ουάσιγκτον επ’ ουδενί θα θέσει εν κινδύνω την Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Όποιος επιχειρήσει να αποσταθεροποιήσει το μέτωπο εναντίον του Πούτιν, θα φέρει και την ευθύνη των πράξεών του, φαίνεται πως ήταν η ευθεία και αυστηρή … παραίνεση του αμερικανού Προέδρου προς τον συνομιλητή του. Εντύπωση προκαλεί δε και η δημόσια εκτίμηση Μητσοτάκη ότι “στο πεδίο δεν θα έχουμε κάποια κινητικότητα και δεν θα έχουμε ξανά επανάληψη του καλοκαιριού του 2020”. Εκτίμηση την οποία ο Πρωθυπουργός δεν θα διακινδύνευε αν δεν είχε εξασφαλίσει σχετικές διαβεβαιώσεις.

Στη μεγάλη εικόνα για το Μέγαρο Μαξίμου μπαίνει και η μεταφορά- εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία προς τον υπόλοιπο κόσμο. Κι αυτό γιατί ο Πρωθυπουργός δεν έχει γίνει μόνο δέκτης πιέσεων κυρίως από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον για τη συμμετοχή της Ελλάδος στο όλο εγχείρημα.

Έχει και ο ίδιος την εδραία πεποίθηση ότι η χώρα μας μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην επόμενη μέρα του πολέμου και η εξαγωγή των σιτηρών αποτελεί ίσως, την πρώτη ευκαιρία για τη ναυτιλία και τα λιμάνια μας (με πρώτο την Αλεξανδρούπολη, όπως προ εβδομάδος έγραψε το “mononews”). Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης διαβλέπει στον τομέα αυτόν ακόμα και ευκαιρίες, αν όχι συνεργασίας τουλάχιστον συνύπαρξης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ο δρόμος για τα F-16 στην Τουρκία είναι μακρύς και περνά μέσα από το Κογκρέσο

Αναφορικά με την δήλωση Μπάιντεν για τα F-16, πηγές σημειώνουν επίσης πως ο δρόμος προς τον εκσυγχρονισμό ή και την πώληση νέων μαχητικών προς την Τουρκία θα είναι μακρύς. Υπογραμμίζουν πως για την οποιαδήποτε εξέλιξη, δεν απαιτείται μόνο η θέληση της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά και η έγκριση του Κογκρέσου. Κι των Δημοκρατικών δηλαδή, του Μπάιντεν, οι οποίοι, όπως απέδειξε και το συνεχές χειροκρότημα στον Έλληνα Πρωθυπουργό, μόνο υπέρ της πώλησης αεροπλάνων στον σημερινό Ερντογάν δεν τάσσονται.

Κι αν ο Πρόεδρος επιμείνει, ίσως βρεθεί απέναντι στο ίδιο του το κόμμα ή αντιμέτωπος ακόμα και με δημοκρατικό … μπλόκο, τονίζεται. Προς αυτή την κατεύθυνση, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι, πριν αλεκτορα φωνήσαι, δύο Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές τάχθηκαν δημοσίως εναντίον των δηλώσεων Μπάιντεν για τα F-16 στην Τουρκία.

Στην Κυβέρνηση φωτογραφίζουν σαφώς, αφενός τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου και την πίεση που θα ασκηθεί από την ελληνική Ομογένεια, αφετέρου την αναγκαία προϋπόθεση μιας ραγδαίας αλλαγής υπέρ της Τουρκίας στους συσχετισμούς στα αμερικανικά νομοθετικά Σώματα, κάτι που μοιάζει σχεδόν αδύνατον, με βάση τα σημερινά και τα διαγραφόμενα δεδομένα.

Πολλώ μάλλον που, στο μεσοδιάστημα, θα πρέπει η Άγκυρα να επιδείξει άψογη στάση, τόσο με τους S-400, όσο και γενικότερα απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και στον “φίλο” Πούτιν, ο οποίος για τη Δύση είναι πλέον διακηρυγμένος εχθρός. Και οι χθεσινές αναφορές Ερντογάν στις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα (η λειτουργία των οποίων προδήλως δεν αποτελεί μονομερή ελληνική πρωτοβουλία), καθώς και η εξάρτηση της τουρκικής οικονομίας (και όχι μόνο, μην ξεχνούμε, για παράδειγμα το πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακούγιου) από τη Μόσχα, δεν προοιωνίζονται θετικές εξελίξεις στις άλλη πλευρά του Ατλαντικού για τον ένοικο του Λευκού Παλατιού.