Οι πρώτες ρωγμές στην πολιτική ηγεμονία Μητσοτάκη και η περιφρόνηση του Τσίπρα από το Κέντρο

Μπορεί κατά τα αναμενόμενα να απορρίφθηκε η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, και πάντως να θεωρείται απίθανη η προσφυγή σε κάλπες όσο διαρκεί και μαίνεται η πανδημία, ωστόσο οι κινήσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ υπό μία έννοια «απελευθερώνουν» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και του προσφέρουν μέχρις ενός βαθμού τη δυνατότητα να προκηρύξει εκλογές ακόμα και πριν από το τέλος της τετραετίας, ενδεχομένως το φθινόπωρο του 2022.

Το αν στο διάστημα των προσεχών μηνών ο πρωθυπουργός θα πάψει να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού δεν είναι κάτι που φαίνεται αυτή τη στιγμή.

Επισημαίνεται πάντως από πολιτικά στελέχη και αναλυτές ότι στον δρόμο προς τις κάλπες, είτε αυτός είναι μακρύς είτε συντομότερος, η πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη ενδέχεται να κλονιστεί ή πάντως, αν συνεχιστεί, να υπόκειται σε αιρέσεις και να μη χαρακτηρίζεται από τις βεβαιότητες της προηγούμενης περιόδου.

Μάχη για τον χώρο του Κέντρου

Ήδη οι δημοσκόποι, με βάση τα στοιχεία που «μιλούν» και κάτι δείχνουν, εκτιμούν ότι σε περίπτωση κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) καλύψει τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάσει τους επόμενους μια σταθερή δυναμική, τα εκλογικά σενάρια τα οποία ο πρωθυπουργός έσπευσε να παρουσιάσει από τον Σεπτέμβριο του 2021 θα πρέπει να εξετάζονται από διαφορετική σκοπιά.

Κρίσιμη παράμετρος θα είναι το κατά πόσον το σημερινό τρίτο κόμμα θα επιβεβαιώσει τη δυνατότητά του να υποδεχθεί κεντρογενείς ψηφοφόρους, οι οποίοι ψήφισαν μεν μαζικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη το 2019, όμως δεν αντιμετώπισαν την ψήφο τους ως «λευκή επιταγή» προς εκείνον, ενώ την ίδια στιγμή απογοητευμένοι πασοκογενείς ψηφοφόροι από τις παλινωδίες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανιστούν διατεθειμένοι να επιστρέψουν στον φυσικό πολιτικό χώρο τους.

Ξεπερνώντας τη διόλου αδιάφορη διαπίστωση ότι η δυναμική του Ανδρουλάκη και του ΚΙΝΑΛ αντέχει και διατηρείται για δεύτερο συνεχόμενο μήνα, αξίζει λοιπόν κανείς να προσέξει κάποιες λεπτομέρειες, όπως αυτές φαίνονται σε όλες τις τελευταίες έρευνες (Metron Analysis, Abacus, Pulse κ.ά).

Η πρώτη είναι ότι για οποιονδήποτε λόγο, όσο ανεξήγητος ή ερμηνεύσιμος μπορεί να είναι, ο Νίκος Ανδρουλάκης καταγράφει μία δυναμική, είτε στη δική του δημοφιλία είτε στην ελκυστικότητα του κόμματός του. Μπορεί κανείς να υποθέσει ό,τι θέλει για αυτό, ωστόσο έτσι καταγράφεται η τάση και δείχνει ότι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φθείρεται και ο Αλέξης Τσίπρας δεν επωφελείται από αυτό.

Η δεύτερη είναι ότι το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) εμφανίζεται ως πρώτη ή δεύτερη επιλογή (πίσω από τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη), μεταξύ των αυτοπροσδιοριζόμενων ως κεντρώων.

Ο συνδυασμός αυτών , δείχνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτως ή άλλως είναι υποχρεωμένος να διαχειριστεί την όποια φθορά του, ο Αλέξης Τσίπρας περιφρονείται από κάποιους (αρκετούς) και την ίδια στιγμή, στη συζήτηση για την κυριαρχία στον χώρο του Κέντρου δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ –και αυτό μάλλον είναι οριστικό.

Αντιθέτως, υπάρχει και πάλι ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) και Νίκος Ανδρουλάκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει να δώσει μάχη για το χώρο του Κέντρου με κάποιον που δεν θα χρειάζεται να υποδυθεί κάτι που δεν είναι (όπως προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας).

Η παγίδα της αυτοδυναμίας

Κι αν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μοναδική δυνατότητα,να πέσει με τα μούτρα στην ακρότητα, η κυβέρνηση αισθάνεται ότι δεν είναι πια ο μοναδικός παίκτης στο πολιτικό σκηνικό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αναγκασμένος να βρει νέες ισορροπίες για να συγκρατήσει και τους δυσαρεστημένους στα δεξιά του και τους μετριοπαθείς του Κέντρου, οι οποίοι εύκολα μπορεί να του φύγουν, αν δεν αισθάνονται μία απειλή πολιτικής ανωμαλίας λόγω ΣΥΡΙΖΑ.

Ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες και αναλυτές εκτιμούν ότι η στρατηγική της διπλής κάλπης και της εξαναγκαστικής διεκδίκησης της αυτοδυναμίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα είναι όσο απλή φαινόταν έως και πριν από μερικούς μήνες.

Μια ενδεχόμενη εκλογική εδραίωση του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) ως αντιπολιτευτικού πόλου θεωρείται πιθανό ότι μπορεί να ανατρέψει τόσο τα αριθμητικά όσο και τα πολιτικά σενάρια.

Αστάθμητες παράμετροι είναι πλέον τα πραγματικά εκλογικά ποσοστά, οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων, οι κοινοβουλευτικές έδρες που θα εξασφαλίζει το κάθε κόμμα και, υπό αυτό το πρίσμα, η αιτιολόγηση, π.χ, του μη σχηματισμού κυβέρνησης ή της εκβιαστικής προσφυγής σε δεύτερες εκλογές.

Σημειωτέον ότι και στην ενδεχόμενη δεύτερη κάλπη το μπόνους των εδρών είναι βάσει του νέου εκλογικού νόμου κλιμακωτό και συναρτάται από το ποσοστό του πρώτου κόμματος. Υπό αυτή την έννοια, ακόμα και σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση τα σενάρια της αυτοδυναμίας περιπλέκονται.

Διαβάστε επίσης

Μητσοτάκης: Όσο και αν κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να μας γυρίσουν πίσω στο 2012, η Ελλάδα τους έχει γυρίσει την πλάτη

Εκρηκτική επιστροφή Τσίπρα στην ακρότητα – Σάλος από το «τρομοκρατήστε τον τρομοκράτη» του Ραγκούση στη Βουλή