Το κείμενο των 40 σελίδων που διαλύει τον μύθο της καθαρής εξόδου

Μέχρι χθες θα μπορούσε κανείς απλά να είναι καχύποπτος με τη σιγουριά του Αλέξη Τσίπρα για “καθαρή” έξοδο από τα μνημόνια. Πλέον, μπορούμε όλοι να είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για παραμύθια της Χαλιμάς.

Τι είναι αυτό που αλλάζει τα δεδομένα; Μα φυσικά, η δημοσιοποίηση του 40σέλιδου επικαιροποιημένου σχεδίου συμφωνίας με τους θεσμούς, από το οποίο προκύπτει πως μετά τις 20 Αυγούστου η Ελλάδα θα παραμείνει “εγκλωβισμένη” σε τόσες πολλές δεσμεύσεις, που όχι απλά δε συνιστούν “καθαρή” έξοδο, αλλά ούτε καν έξοδο. Απλώς, μετάβαση από τα “σκληρά” μνημόνια σε μία “σκληρή” εποπτεία, που σε τελική ανάλυση δεν έχει και καμία τρομερή διαφορά από όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, προσυμφωνημένες περικοπές συντάξεων, υλοποίηση θετικών αντιμέτρων μόνο εφόσον πουν το ΟΚ οι δανειστές, όλα αυτά θα παραμείνουν στη χώρα μας όχι απλά για λίγο ακόμα, αλλά για δεκαετίες, βάσει των όσων έχουν συμφωνηθεί.

Πρακτικά, τίποτα δεν θα αλλάξει. Η “καθαρή” έξοδος είναι απλώς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θέλει να καρπωθεί τα οφέλη του να εμφανίζεται ως “η κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια” – αν και στην πραγματικότητα είναι η κυβέρνηση που έβαλε τη χώρα σε ένα διαρκές μνημόνιο για δεκαετίες ολόκληρες…

Τι περιλαμβάνει λοιπόν αυτό το περίφημο επικαιροποιημένο μνημόνιο που δημοσιοποίησε χθες η Κομισιόν; Περιλαμβάνει δεσμεύσεις για μείωση του αφορολογήτου και περικοπές συντάξεων, δεσμεύσεις για επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (3,5% έως το 2022), δεσμεύσεις για λήψη νέων (ασαφών) μέτρων εφόσον κριθεί απαραίτητο, παρεμβάσεις στον ΕΝΦΙΑ, παρεμβάσεις στο Δημόσιο, παρεμβάσεις στην υγεία και τα ενεργειακά, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, αλλαγές στον εξωδικαστικό μηχανισμό και τον νόμο Κατσέλη. Και αυτά είναι απλώς ένα… δείγμα του τι έρχεται, αφού σε πολλές περιπτώσεις στο κείμενο υπάρχουν παραπομπές σε άλλο κείμενο που δεν έχει ακόμα δημοσιοποιηθεί.

Με άλλα λόγια, αυτό που έχουμε πλέον στα χέρια μας είναι μία μακρά λίστα προαπαιτούμενων, που αυτή τη φορά δεν αφορούν σε κάποια συγκεκριμένη αξιολόγηση του προγράμματος και πρέπει να υλοποιηθούν για να πάρει η Ελλάδα την επόμενη δόση, αλλά αφορούν σε ολόκληρη τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας μας, και με ασαφές αντάλλαγμα, το οποίο ενδεχομένως να σχετίζεται με την ελάφρυνση του χρέους, όμως αυτό παραμένει ακόμα στον “αέρα”, αφού Βερολίνο και ΔΝΤ εξακολουθούν να διαφωνούν για το χρέος και για το ρόλο (αν θα έχει τελικά ρόλο) του Ταμείου στη μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Φυσικά, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει και πάλι να βαφτίσει το κρέας ψάρι και να παρουσιάσει το επικαιροποιημένο μνημόνιο ως κάτι άλλο, ως το όχημα προς την απελευθέρωση της χώρας από τον… ζυγό των δανειστών. Όμως είναι πραγματικά δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό, έχοντας διαβάσει τη δέσμευση της κυβέρνησης μόλις στην πρώτη σελίδα του εγγράφου: “Η επιτυχία προϋποθέτει την κυριότητα του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει όλα τα μέτρα που πιθανόν να καταστούν κατάλληλα για το σκοπό αυτό, καθώς αλλάζουν οι συνθήκες. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που σχετίζονται με την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου, πριν οριστικοποιηθούν και εγκριθούν νομικά”…