Η γαλλική πολιτική έχει παραλύσει σε τέτοιο βαθμό που η παραίτηση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν – μια ιδέα που κάποτε ήταν παρά μόνο ένας ψίθυρος στους διαδρόμους της εξουσίας – συζητείται πλέον ανοιχτά (και καθημερινά).

Αλλά ενώ η αποχώρηση του Μακρόν θα αποτελούσε σεισμό στην ευρωπαϊκή διπλωματική και πολιτική σκηνή, αυξάνονται οι αμφιβολίες ότι θα έλυνε το αδιέξοδο που κινδυνεύει να εγκλωβίσει την Πέμπτη Δημοκρατία.

1

Τα προβλήματα της Γαλλίας φαίνεται να είναι βαθύτερα, σχολιάζει το Politico σε σημερινή ανάλυση.

Ο Μακρόν αναζητά ήδη τον πέμπτο πρωθυπουργό του σε λιγότερο από δύο χρόνια, αναμένοντας ότι ο Φρανσουά Μπαϊρού θα ανατραπεί τη Δευτέρα λόγω των αντιδημοφιλών μέτρων που έλαβε για τη μείωση του υπέρογκου δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας.

Ωστόσο δημιουργούνται κάποια ερωτήματα:

Θα είναι σε θέση ένας νέος υποψήφιος πρωθυπουργός του Μακρόν να επιβάλει τις περικοπές δισεκατομμυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό που χρειάζεται η χώρα για να αποφύγει μια κρίση χρέους;

Θα μπορούσε μια νέα πρόωρη εκλογική αναμέτρηση να δημιουργήσει μια λειτουργική πλειοψηφία;

Κανένα από τα δύο δεν φαίνεται πιθανό. Και ακόμη και αν ο Μακρόν παραιτηθεί, ο διάδοχός του θα αντιμετώπιζε σχεδόν σίγουρα τα ίδια εμπόδια.

Επί σχεδόν 70 χρόνια, οι θεσμοί της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας άντεξαν, ανεξάρτητα από τις αμέτρητες φορές που οι Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους, ή το πόσο καιρό απεργούσαν. Οι κυβερνήσεις ήρθαν και έφυγαν, καθώς οι πρόεδροι, ως επί το πλείστον, άντεξαν μέχρι το τέλος της θητείας τους, αν και συνήθως λιγότερο δημοφιλείς από ό,τι όταν ξεκίνησαν.

Εν ολίγοις, το σύστημα άντεξε.

Αλλά σήμερα το νομοθετικό σώμα βρίσκεται σε αδιέξοδο, οι συνομιλίες για τον προϋπολογισμό επίσης, και οι ψίθυροι κοινωνικής αναταραχής γίνονται όλο και πιο δυνατοί. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές είναι νευρικές, και ο ίδιος ο Μπαϊρού προειδοποιεί ότι το Παρίσι αντιμετωπίζει ένα “σενάριο Ελλάδας” αν δεν περιορίσει τις δαπάνες.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ακροδεξιός πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού Ζορντάν Μπαρντελά και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν στο άλλο άκρο (Ανυπότακτη Γαλλία), τα κόμματα των οποίων συγκεντρώνουν μαζί το ένα τρίτο των εδρών στην Εθνοσυνέλευση, ζητούν ανοιχτά την αποχώρηση του προέδρου.

Η συζήτηση για την αποχώρησή του δεν είναι πλέον κάτι που ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, και περιλαμβάνει έγκριτους πολιτικούς σχολιαστές και ορισμένα πρόσωπα από την κεντροδεξιά.

“Το ακούμε ακόμη και από φωνές που βρίσκονται κοντά στο στρατόπεδο του Μακρόν”, δήλωσε ο Ματιέ Γκαλάρ, δημοσκόπος της Ipsos France. “Η δυσφορία είναι πραγματική”.

Ο Μακρόν θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να πετάξει λευκή πετσέτα, πρώτον γιατί η πρόωρη αποχώρησή του – οι προεδρικές εκλογές δεν θα γίνουν πριν από το 2027 – δεν θα επιλύσει το χάος.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι νέες βουλευτικές εκλογές τις επόμενες εβδομάδες θα οδηγούσαν πιθανότατα σε ένα ακόμη κοινοβούλιο δίχως πλειοψηφία, με μερικές ακόμη έδρες για τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν.

“Οι πολιτικοί πιστεύουν λανθασμένα τον μύθο ότι οι Γάλλοι επιλέγουν έναν ηγέτη και στη συνέχεια του δίνουν μια λειτουργική κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να δράσει”, δήλωσε ο Γάλλος συνταγματολόγος Μπενζαμέν Μορέλ.

Αυτή η ιδέα, είπε ο Μορέλ, ήταν ένα ακόμη “θύμα” της νίκης του Μακρόν το 2017, ο οποίος “έσπασε” τη δικομματική παράδοση της Γαλλίας. Οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές που προέκυψαν από τα συντρίμμια, σε μια σκληρή ανατροπή της μοίρας, επέστρεψαν για να τον στοιχειώσουν.

“Έχω να δω τόση αβεβαιότητα από τότε που ήμουν φοιτητής το 1968”, δήλωσε ο Ερίκ Σανέ, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της AXA, αναφερόμενος στις διαδηλώσεις του Μαΐου του ’68, οι οποίες οδήγησαν τη Γαλλία σε παράλυηση και σε βαθιές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.

“Ξαφνικά, δεν ξέρεις τι συμβαίνει στην ίδια σου την οικονομία, την ίδια σου την κυβέρνηση”, είπε.

Νέος ηγέτης, ίδια προβλήματα

Ο Μακρόν, γνωστός ως ισχυρογνώμων, έχει συχνά αποκρούσει το ενδεχόμενο πρόωρης αποχώρησης.

Ο 47χρονος κεντρώος υπήρξε μια κυρίαρχη και όλο και πιο πολωτική δύναμη στη γαλλική πολιτική τα τελευταία οκτώ χρόνια, ενώ οι υποσχέσεις του να σφυρηλατήσει τη χώρα σε “έθνος νεοφυών επιχειρήσεων” δεν έχουν εκπληρωθεί στο έπακρον, αναφέρει το Politico.

Ο πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι οι Γάλλοι πολιτικοί είναι διατεθειμένοι να κάνουν στην άκρη τις διαιρέσεις τους και να επιλύσουν το πρόβλημα του προϋπολογισμού για το καλό της χώρας.

Πράγματι, το κλίμα στη Γαλλία είναι μη συνεργάσιμο, δήλωσε ο Γκασπάρ Γκαντζέρ, πρώην σύμβουλος του σοσιαλιστή Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.

“Θα συνεχίσουμε να βαθαίνουμε το έλλειμμα, τίποτα δεν θα συμβεί και η κατάσταση θα χειροτερεύει”, είπε.

Αλλά, όσον αφορά στα κόμματα της γαλλικής αντιπολίτευσης, θα ήταν λάθος να πιστεύουν ότι μπορούν να εναλλάσσουν πρωθυπουργούς, να προχωρούν σε νέες εκλογές και ακόμη και πρόωρες προεδρικές εκλογές χωρίς να καταπιούν το πικρό χάπι που προσπάθησαν να χορηγήσουν οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Μακρόν, δήλωσε ο Σανέ.

“Αν ο κόσμος αρχίσει να σκέφτεται ότι δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, ότι μπορούμε να ζήσουμε με τα ελλείμματα, οδεύουμε προς μια ολοκληρωμένη κρίση”, είπε. “Η Γερμανία θα αρχίσει να σκέφτεται ότι η Γαλλία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και η ΕΚΤ δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσει τη γαλλική κυβέρνηση να διαχειριστεί το χρέος της”.

Η Γερμανία, σημειώνει, θα μπορούσε να θέσει όρους για οποιαδήποτε βοήθεια παρέχει η ΕΚΤ στη Γαλλία.

Αλλά ακόμη και αν το Βερολίνο κατάφερνε να πιέσει το γαλλικό πολιτικό κατεστημένο, θα ακολουθούσε η Γαλλία το παράδειγμά του; Οι διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων του 2018 και του 2019, οι διαμαρτυρίες για τις συντάξεις του 2023 και οι τρέχουσες εκκλήσεις για εθνικό μπλόκο είναι σημάδια ενός όλο και πιο σκεπτικιστικού και ανήσυχου κοινού, το οποίο δεν έχει μεγάλη ανοχή σε θυσίες και λιτότητα.

Όσον αφορά στην απομάκρυνση Μακρόν, η Γαλλία είναι μια χώρα με πλούσια επαναστατική ιστορία και καταλαβαίνει τόσο τα θέλγητρα όσο και τις παγίδες του να διώχνεις το αφεντικό.

Είναι εύκολο να ζητάς το κεφάλι του – αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος για το χάος που θα ακολουθήσει, καταλήγει το Politico.

Διαβάστε επίσης: 

Ίσραελ Κατς: «Μήνυμα» του Ισραήλ προς τους εχθρούς του η εκτόξευση ενός νέου κατασκοπευτικού δορυφόρου

Τσουκαλάς: Σπάμε με στοιχεία την εικονική πραγματικότητα της προπαγάνδας Μητσοτάκη

Φρίντριχ Μερτς: Η προσθήκη της Ελβετίας στην ΕΕ δεν βρίσκεται στην ατζέντα