Γιατί τα εθνικά θέματα θα φέρουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις (σε αντίθεση με τη Nοvartis)

Από Novartis… χορτάσαμε. Η κυβέρνηση, μετά από διαδοχικά πατατράκ σε πολλαπλά επίπεδα, επέλεξε να ρίξει το βάρος στην υπόθεση της Novartis, θεωρώντας ότι εκεί θα βρει προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης με την αντιπολίτευση και θα καταφέρει να κερδίσει έδαφος, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις. Έτσι εξηγείται και όλο αυτό το επικοινωνιακό τσίρκο που έχει στηθεί εδώ και ένα μήνα περίπου, το οποίο κορυφώθηκε με τη μαραθώνια συνεδρίαση στη Βουλή για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής.

Εκεί όμως κατέστη σαφές ακόμα και σε αυτούς που δεν το έβλεπαν μέχρι πρότινος ότι η υπόθεση Novartis δεν “τραβάει”. Δεν είναι δηλαδή η υπόθεση που θα ανεβάσει ή θα κατεβάσει μία κυβέρνηση, αλλά μία υπόθεση που (τουλάχιστον για την ώρα) παραμένει σκοτεινή και με τόσα πολλά κενά, ώστε κανείς να μην μπορεί να την πάρει στα σοβαρά. Αντίθετα, την ώρα που το Μαξίμου αναλώνεται σε φτηνά επικοινωνιακά παιχνίδια, υπάρχουν άλλα ζητήματα που μπορούν να κοστίσουν ακριβά στην κυβέρνηση, απειλώντας την ακόμα και με κατάρρευση. Και μιλάμε φυσικά για τα εθνικά θέματα: Τουρκία, ΠΓΔΜ, Αλβανία.

Ήδη όσον αφορά σε Τουρκία και ΠΓΔΜ, ο βαθμός που παίρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι απλά κάτω από τη βάση, αλλά προσεγγίζει το… μηδέν. Η μεν Τουρκία αλωνίζει στο Αιγαίο (και την κυπριακή ΑΟΖ), κάνει δικά της με το έτσι θέλω τα Ίμια, απειλεί καθημερινά, και η Αθήνα απαντά με… χαμόγελα, έχοντας μείνει στην επίσκεψη του Ερντογάν πριν από λίγους μήνες, η οποία όπως αποδεικνύεται εξυπηρέτησε τελικά τα συμφέροντα μόνο του Τούρκου προέδρου, και σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα της χώρας μας. Η δε ΠΓΔΜ, με τις “πλάτες” της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να επισπεύσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τη γειτονική χώρα, φαίνεται να κερδίζει πόντους στη διαπραγμάτευση για το ζήτημα της ονομασίας σε βάρος της χώρας μας, αν και βέβαια όλα αυτά είναι υποθέσεις, αφού από την πλευρά της κυβέρνησης δεν υπάρχει η παραμικρή πληροφόρηση για τα όσα συμβαίνουν στις συζητήσεις, οι οποίες γίνονται εν κρυπτώ, κάτι το πρωτοφανές για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Και να που τώρα προκύπτει και νέο ζήτημα με γείτονα. Αυτή τη φορά είναι η Αλβανία, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα του αλβανικού Τύπου (και όχι μόνο) η κυβέρνηση βρίσκεται σε μυστικές συνεννοήσεις με την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να αναθεωρηθεί η συμφωνία για την υιοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών του 2009. Πρόκειται για μία συμφωνία η οποία είχε υπογραφεί από τις τότε κυβερνήσεις των δύο χωρών, που την περίοδο εκείνη βρήκαν κοινό έδαφος, ικανοποιώντας τις ανάγκες και των δύο πλευρών. Κομβικό σημείο της συμφωνίας αποτελεί η πάγια ελληνική θέση περί οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με βάση τη λεγόμενη “μέση γραμμή”.

Σύμφωνα όμως με τα εν λόγω δημοσιεύματα, τα οποία φέρνει στη Βουλή με επίκαιρη ερώτησή της προς τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά η Ντόρα Μπακογιάννη, η ελληνική πλευρά εμφανίζεται πρόθυμη να εγκαταλείψει τη “μέση γραμμή” και να προσφέρει στην Αλβανία μία μεγάλη θαλάσσια περιοχή στα ανοιχτά της Κέρκυρας! Αν μάλιστα προσθέσει κανείς σε όλα αυτά και το “τσάμικο” ζήτημα που τακτικά ανακινούν τα Τίρανα, είναι φανερό ότι το ζήτημα της Αλβανίας έχει προοπτικές να εξελιχθεί σε σοβαρότερο και κρισιμότερο πρόβλημα ακόμα και από το Σκοπιανό για την κυβέρνηση και για την Ελλάδα γενικότερα.

Αναμένοντας την απάντηση του Νίκου Κοτζιά στη σχετική ερώτηση της Ντόρας Μπακογιάννη, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς αν στην κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα των εθνικών θεμάτων ή τα αντιμετωπίζουν με την ίδια ελαφρότητα που βλέπουν την υπόθεση της Novartis, αγνοώντας πως με αυτά τα θέματα δεν παίζουμε, γιατί οι συνέπειες από ένα εθνικό λάθος θα ήταν τραγικές…