Βασίλης Κανέλλης
Διαβάζουμε τον τίτλο της είδησης, άκρως αθλητικής, από τον μαγικό κόσμο του NBA: Σανς – Κινγκς 119-117: «Αυτοκτόνησαν» και χάλασαν την καλύτερη βραδιά του Βεζένκοφ.
Η είδηση σε άλλο αθλητικό σάιτ παρουσιάζεται ως εξής: «Αυτά έκανε ο Βεζένκοφ κόντρα στους Σανς, ισοφάρισε το ρεκόρ καριέρας του στο NBA».
Για τους μη μυημένους στο μπάσκετ, οι Σακραμέντο Κινγκς, η ομάδα που παίζει ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, Σάσα Βεζένκοφ, ηττήθηκε, αλλά ο σπουδαίος αυτός μπασκετμπολίστας έβαλε 14 πόντους και γενικά είχε πολλή καλή παρουσία.
Δεν είδαμε πουθενά «ο σύντροφος της Νικόλ Ελευθεριάδου διακρίθηκε στον αγώνα».
Δεν διαβάσαμε πουθενά «ο γκόμενος της Ελευθεριάδου της πολίστριας της Εθνικής και του Ολυμπιακού, είχε ρεκόρ καριέρας στο NBA».
Ούτε διαβάσαμε πουθενά «ο σέξι αγαπητικός της Νικόλ θριάμβευσε», συνοδευόμενο το άρθρο με κάποια φωτογραφία του Βεζένκοφ χωρίς φανέλα από κάποια πισίνα ή ιδρωμένος σε κάποιο γυμναστήριο.
Και δεν το είδαμε αυτό γιατί πολλά ελληνικά ΜΜΕ είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να προκαλούν με τους τίτλους και τις φωτογραφίες, αδιαφορώντας για τον βαθύτατα σεξιστικό ή πατριαρχικό χαρακτήρα που μπορεί να έχει η ανάρτησή τους.
Ισως δε και να μην υπάρχει κάποιος δόλος. Να μην υπάρχει δηλαδή διάθεση διαιώνισης πατριαρχικών στερεοτύπων, όπως αυτά παρουσιάστηκαν πρόσφατα με το άρθρο για το «κορίτσι του Βεζένκοφ που οδήγησε στο Μουντιάλ με δικό της γκολ την Εθνική Ομάδα».
Υπάρχει, ωστόσο, διάχυτη η αίσθηση ότι η γυναίκα ανήκει σε κάποιον, κι αν αυτός είναι διάσημος ακόμη καλύτερα.
Ακόμη κι αν αυτή η γυναίκα είναι επίσης διάσημη, σημαντική ή ακόμη πιο σπουδαία από τον σύντροφό της, λειτουργεί η λογική ότι είναι «σύντροφος κάποιου».
«Του πατρός μου και του ανδρός μου ανήκω», με λίγα λόγια. Αρα δεν μπορώ να έχω καριέρα αυτόνομη, δεν μπορώ να ανήκω στον εαυτό μου, δεν μπορώ να διεκδικώ την ανεξαρτησία μου, ακόμη και σε μια σχέση.
Γιατί έτσι είναι δομημένη η κοινωνία, κι αν δεν καταργηθούν αυτά τα πατριαρχικά στερεότυπα, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική πρόοδο.
Και το λέω αυτό με τη σκέψη ότι πράγματι το άρθρο που προκάλεσε σάλο για την Νικόλ Ελευθεριάδου δεν είχε κακή πρόθεση ως προς τον αρχικό τίτλο. Ας πούμε ότι λειτούργησε ως «κράχτης» για να μπει κάποιος να διαβάσει το θέμα και να πάρει «κλικ» η ιστοσελίδα.
Όμως, ακόμη και αυτή η διάθεση, αυτή η λανθασμένη προβολή ενός θέματος που αφορά μια γυναικεία επιτυχία δεν συμβαίνει αντίστοιχα σε ένα ανδρικό θέμα.
Ή μπορεί να συμβαίνει πολύ λιγότερο απ’ ότι όταν το κύριο θέμα είναι η γυναίκα.
Διαβάζουμε πολλές φορές, ειδικά σε ξένα ΜΜΕ για τον «φίλο» ή τον «σύντροφο» της τάδε διάσημης ηθοποιού ή τραγουδίστριας, αλλά ποτέ δεν μαθαίνουμε το όνομά του.
Κι αυτό είναι μια μορφή διάκρισης, μια μορφή κακής προβολής του θέματος, ωστόσο, το πρόβλημα με τις γυναίκες έχει παραγίνει.
Αν θέλουμε πράγματι να ξεκινήσουμε μια ουσιαστική επανάσταση στο θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών, στην ισότητα των φύλων και στην κατάργηση πατριαρχικών αντιλήψεων, οφείλουμε να το κάνουμε από τη βάση προς τα πάνω.
Από το σπίτι μας, το χώρο εργασίας μας, την κοινωνική μας ζωή. Και να μην ανεχόμαστε περιπτώσεις όπου κάποια είναι απλά «σύντροφος» ενός γνωστού.
Ούτε επιλέγοντας θέματα με βάση μια σέξι φωτογράφηση που μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με αυτό που πραγματεύεται ένα ρεπορτάζ.
Οι μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία γίνονται από μικρά πράγματα. Ακόμη και από το αν η Νικόλ Ελευθεριάδου και ο Σάσα Βεζένκοφ έγιναν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μια γυναίκα μπορεί να είναι το ίδιο επιτυχημένη, το ίδιο σέξι, το ίδιο ανεξάρτητη, το ίδιο έξυπνη ή ταλαντούχα με οποιονδήποτε άνδρα.
Και κυρίως μπορεί να ανήκει στον εαυτό της, ούτε στον πατέρα της, ούτε στον άνδρα της, ούτε στον σύντροφό της.
Διαβάστε επίσης:
Ο Αχιλλέας Μπέος και η Μικρή Λουλού
