• Άρθρα

    Λίγο χρόνο ακόμη, please…

    • Νένα Σώκου


    Ένα Σούπερ Σάββατο στο Ουέστμινστερ δεν στάθηκε ικανό, για να αλλάξει την ροή των γεγονότων και να δώσει την λύση στο δράμα που λέγεται Brexit, παρά τις διαβεβαιώσεις του Μπόρις Τζόνσον προς τις Βρυξέλλες ότι έχει την έγκριση της αναθεωρημένης συμφωνίας… στο τσεπάκι του.

    Κι όσο ο χρόνος κυλάει βασανιστικά προς την καταληκτική ημερομηνία της 31ης Οκτωβρίου, οπότε θα σημάνουν οι καμπάνες της άτακτης αποχώρησης, οι λεπτομέρειες του Brexit μοιάζουν τόσο δαιδαλώδεις και χαοτικές, που και οι ίδιοι οι Βρετανοί δυσκολεύονται να τις παρακολουθήσουν.

    Το ερώτημα μοιάζει έτοιμο να βγει από τα χείλη και μισολέγεται μεταξύ αστείου και σοβαρού: Γιατί οι Βρετανοί δεν επιλέγουν μια δοκιμασμένη διπλωματική πρακτική με τη διεθνή ονομασία kolotoumba, έναν τρόπο που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο.

    Η ενωμένη Ευρώπη, βέβαια, δεν ήταν ποτέ ένα μεγάλο όραμα ούτε για το σύνολο του πολιτικού κόσμου της Γηραιάς Αλβιώνας, ούτε για όλους τους Βρετανούς.

    Η ανάμνηση της ένδοξης αυτοκρατορίας και ο ευρωσκεπτικισμός, που σταδιακά έγινε λαϊκισμός, ήταν τα βασικά στοιχεία που ροκάνιζαν αργά αργά αυτό το μεταπολεμικό ιδεώδες.

    Η απροθυμία των Βρετανών απέναντι στην ΕΕ υπήρχε από την ημέρα που εντάχθηκαν σε αυτή, το 1973. Με το ένα πόδι μέσα, με το άλλο έξω, πάντα υπήρχε το ερώτημα της παραμονής ή της αποχώρησης, μια μόνιμη γκρίνια που τρεφόταν από την πεποίθηση ότι «μόνοι μας μπορούμε καλύτερα». Όλη αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα επιδόματα που δικαιούνταν όσοι έφταναν στην Βρετανία από άλλες φτωχότερες χώρες-μέλη… Κι αυτό συνέβη στην χώρα που τα προηγούμενα χρόνια ενσωμάτωσε με παραδειγματικό τρόπο εκατομμύρια μη κοινοτικούς μετανάστες.

    Παρ΄όλα αυτά, το δημοψήφισμα που διενήργησε η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον, τον Ιούνιο του 2016, έδειξε ότι οι ψηφοφόροι ήταν μοιρασμένοι. Σε ποσοστό 51,89% ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία για πρώτη φορά έμπαινε σε αχαρτογράφητα νερά, έβλεπε ένα μέλος της να θέλει να αποκοπεί με τρόπο που δεν είναι σαφής και προσδιορισμένος, με αμέτρητες λεπτομέρειες που πρέπει να διευθετηθούν χωρίς να διασαλευτεί τίποτα από την πολιτική και οικονομική τάξη της Γηραιάς Ηπείρου.

    Ο διχασμός των Βρετανών μεταφράστηκε σε δισταγμό των πολιτικών να πάρουν την απόφαση και να κλείσουν την υπόθεση υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Όλες οι αποφάσεις του Κοινοβουλίου στις προτάσεις για οργανωμένο Brexit που φέρνει η Downing Street καταλήγουν πάντα στο ότι χρειάζεται λίγο χρόνος ακόμη, λίγη διαπραγμάτευση ακόμη, δοκιμάζοντας τις αντοχές και την υπομονή των Βρυξελλών.

    Οι Βρετανοί φαίνονται να φοβούνται το συντεταγμένο Brexit, το άτακτο Brexit και το καθόλου Brexit. Με μια γερή δόση χιούμορ, που θα πρέπει να ζήλεψαν και οι ίδιοι οι Βρετανοί, τον περασμένο Ιανουάριο ο Μαργαρίτης Σχοινάς, τότε εκπρόσωπος του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, είχε πει κοπιάροντας το «Wannabe» των Spice Girls: «We expect the United Kingdom to tell us what they want, what they really really want» («Περιμένουμε από το Ηνωμένη Βασίλειο να μας πει τι θέλει, τι θέλει πραγματικά».

    Και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι χρήστες επιστρατεύουν μεγάλες δόσεις χιούμορ:

    Όλες οι πλευρές μοιάζουν εξαντλημένες και απογοητευμένες από την αργόσυρτη διαδικασία που διαρκεί τώρα 3,5 χρόνια, σαν ένα κακό διαζύγιο. Η υπομονή των Ευρωπαίων μετά και το φιάσκο του Σούπερ Σαββάτου μοιάζει να στερεύει, ενώ ο Μπόρις Τζόνσον αναγκάστηκε -όχι πρόθυμα- να ζητήσει νέα παράταση με την ελπίδα να υπάρξει μεγαλύτερη σαφήνεια, αν και ούτε η διάρκεια της παράτασης είναι κι αυτή σαφής…

    Οι αντιδράσεις ήταν οι αναμενόμενες με χαρακτηριστική αυτήν της Γαλλίας: «Θα πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι είναι προς το συμφέρον όλων να αναστέλλουμε τα πάντα για έξι μήνες και ότι όλα θα είναι καλύτερα μετά» είπε η Γαλλίδα υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Αμελί ντε Μονσαλέν στην Journal du Dimanche, δίνοντας το σήμα ότι το Παρίσι κουράστηκε…

    «Χρειαζόμαστε μια απάντηση από την Βρετανία: ‘ναι’ ή ‘όχι’ στη συμφωνία για το Brexit. Η πολιτική αβεβαιότητα έχει αρνητικές συνέπειες για εκατομμύρια οικογένειες και επιχειρήσεις» προσέθεσε η ίδια σε tweet.

    ‘Ήδη τρεις πρωθυπουργοί, Ντέιβιντ Κάμερον, Τερέζα Μέι και Μπόρις Τζόνσον, έχουν εξαντλήσει πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο στην υπόθεση, τα κόμματα έχουν διαιρεθεί, οι πολίτες έχουν διχαστεί. Και κάθε φορά που μια λύση φαίνεται κοντά, στη συνέχεια η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προβλεφθεί σχεδόν τίποτα.

    Όλη αυτή η χρονοβόρα και αναποτελεσματική διαδικασία δεν μπορεί παρά να φέρει στο μυαλό το ερώτημα αν το Brexit αξίζει. Αλλά οι μόνοι που μπορεί να το αποφασίσουν αυτό είναι οι ίδιοι οι Βρετανοί.

    Εν αναμονή της απόφασης, λοιπόν…



    ΣΧΟΛΙΑ