Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να έχει αναλογική

Πυκνό σε γεγονότα το τελευταίο διήμερο, με κορυφαίο την  εκδήλωση Αντώνη Σαμαρά. Η ομιλία αναμενόμενα βαρυσήμαντη – ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία– και ορθά έπραξε. Εμφανίστηκε ως ένα είδος εγγυητή της ενότητας του κόμματος, πάντα αφήνοντας τις γνωστές αιχμές που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής. Το ενδιαφέρον της συνάντησης, όμως, ήταν η πλήρης ταύτιση με τον έτερο πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή – από το «βαρύ» ύφος μέχρι το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε για το θέμα των υποκλοπών.

Το στίγμα της ημέρας, όμως, δεν το δίνει η συγκεκριμένη συνάντηση αλλά η σύγκρουση Μητσοτάκη- Τσίπρα στην Βουλή. Όχι η σύγκρουση αυτή καθ’ εαυτή αλλά η θέση του Αλέξη Τσίπρα για κίνδυνο της εθνικής ασφάλειας και κατάλυση της δημοκρατίας, καθώς και η κατηγορία ότι ο πρωθυπουργός είναι θρασύς και δειλός.

Είναι εύκολο και ηθικά αποδεκτό να γραφτεί ότι « εξ’ ιδίων τα αλλότρια»,  διότι η  ιστορία έχει αναδείξει το αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ψεύτη (κατ’ εξοχήν στο θέμα των μνημονίων), ενώ στην τραγωδία στο Μάτι έδειξε και θρασύτητα (με το ψεύτικο θέατρο) και δειλία – καθώς ποτέ δεν ανέλαβε τις ευθύνες του.

Στην Βουλή παίχτηκε ένα θέατρο του παραλόγου όπου η αντιπολίτευση στην ουσία ζητούσε δύο πράγματα. Το ένα είναι να  μην έχει η χώρα μυστικές υπηρεσίες. Διότι οι τροπολογίες που είχαν ζητηθεί την προηγούμενη ημέρα πριν την ψήφιση του νόμου για την ΕΥΠ, εκεί κατέληγαν: στο πλήρες ξεδόντιασμά της.

Το δεύτερο, ήταν να απολογηθεί ο πρωθυπουργός για κατηγορίες που του προσάπτουν τα μιντιακά καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά ex cathedra δημοσιεύματα χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης!

Στο θέμα υπάρχει μία τρίτη διάσταση: η έλλειψη εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ προς την δικαιοσύνη, καθώς έχει εκ προοιμίου απορρίψει το αναμενόμενο πόρισμα. Εδώ και πάλι ισχύει το «εξ’ ιδίων τα αλλότρια». Έχοντας επιχειρήσει, και σχεδόν πετύχει, να καθυποτάξει την δικαιοσύνη στα κομματικά του συμφέροντα, είναι φυσικό ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του να θεωρούν ότι το ίδιο κάνει και η Ν.Δ.

Το αυτό, εξάλλου, ισχύει και για τα ΜΜΕ. Να δημιουργήσει δική του ομάδα προσπάθησε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Νίκος Παππάς, το ίδιο θεωρούν πως κάνει ο Μητσοτάκης. Όταν, όμως, τα δικά τους έντυπα γεμίζουν σελίδες με φαντασιώσεις και ψέματα, αυτοί  σιωπούν. Ηθική σαν κουστούμι ραμμένο επί παραγγελία.

Το βασικό συμπέρασμα, όμως, που προκύπτει από το θέατρο παραλόγου, είναι ότι στην Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να ισχύσει η απλή αναλογική. Το θέμα δεν ανάγεται μόνο στις σχεδόν αγεφύρωτες πολιτικές που υποστηρίζουν τα κόμματα. Προέχει το γεγονός του συστήματος αξιών. Όταν με βάση αστήριχτες κατηγορίες, ανερυθρίαστα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράζει ανησυχία για την εθνική ασφάλεια, χωρίς να έχει καν σκεφτεί τι ακριβώς σημαίνει και τι ακριβώς συνεπάγεται αυτή η τοποθέτηση του, τότε είναι επικίνδυνη η αφέλεια του και η θεσμική του ανεπάρκεια. Κι’ αυτή είναι η ευνοϊκή ερμηνεία της στάσης του.

Η εξαιρετικά δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ένα αποδεκτά υιοθετημένο σύστημα αξιών που να καθορίζει τις γραμμές πολιτικής του με αναφορά στις πιο βασικές «κόκκινες» γραμμές του πολιτεύματος:  την διαφορά ανάμεσα στον σεβασμό στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και την εκτροπή που την υπονομεύει.

Που βρίσκεται η χώρα σήμερα; Επίσημα πόλεμος δεν υπάρχει. Ανεπίσημα ζούμε «εν καιρώ πολέμου». Η επίκληση για κίνδυνο στην εθνική ασφάλεια και στην δημοκρατία, εύκολα εκτοξευόμενη, ανέμελα διαδιδόμενη, διαρκώς επαναλαμβανόμενη, δείχνει ότι μπροστά στην δίψα και την πείνα για την εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ, από τον Τσίπρα και τον Τζανετόπουλου μέχρι τον Παππά και τον Ζαχαριάδη δεν διστάζει σε τίποτα. Θυσιάζει ακόμη και την εθνική ασφάλεια επιχειρώντας να αποδείξει στην Τουρκία ότι η κυβέρνηση δεν εμπιστεύεται την ηγεσία του στρατεύματος.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του Συντάγματος είναι πως καθιέρωσε ένα και μοναδικό σύστημα εκλογών. Ως μελετητής της ιστορίας ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε. Για κομματικό όφελος δεν δίστασε να προετοιμάσει το έδαφος για να βρεθεί η χώρα σε χάος. Στους πολίτες εναπόκειται να καταλάβουν το θέατρο του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή και την επικινδυνότητά του για την διεθνή θέση της χώρας, και να απαντήσουν δεόντως.

Διαβάστε επίσης

Τα μυστικά της Πειραιώς, της Alpha και της Eurobank