Άρθρο παρέμβαση: Τσίπρας-Ανδρουλάκης με αιχμή του δόρατος …τη δημοκρατία – «It’s the economy, stupid», λένε οι πολίτες

Το θέμα των υποκλοπών επιμένουν να βάζουν πρώτο στην αντιπολιτευτική τους ατζέντα-φαρέτρα οι κ. Τσίπρας και Ανδρουλάκης, στοχοποιώντας αμφότεροι με ένταση τις προσωπικές ευθύνες του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, την ώρα που η ακρίβεια ταλανίζει τους πολίτες και ο νέος προϋπολογισμός προβλέπει περαιτέρω επέκταση της «φωτιάς» του πληθωρισμού, χωρίς να περιλαμβάνει επιπλέον μέτρα στήριξης για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τη σπουδαιότητα της πλήρους διαλεύκανσης της πολυπλόκαμης και δυσώδους αυτής υπόθεσης, και την ανάγκη η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός να δώσουν ξεκάθαρες απαντήσεις στα νεότερα στοιχεία-καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας- με την πλειονότητα των πολιτών να μην έχουν πειστεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τις παρακολουθήσεις- προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους οι δύο ηγέτες της αντιπολίτευσης επιμένουν να αναδεικνύουν το συγκεκριμένο θέμα, κυρίως όμως την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στο στρατηγικό πρόταγμα Τσίπρα- Ανδρουλάκη περί δημοκρατίας και το αίτημα της κοινωνίας για εφαρμόσιμα εναλλακτικά μέτρα απέναντι στο βασικό τους πρόβλημα -με τεράστια διαφορά από το δεύτερο- την ακρίβεια. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Ο… επικίνδυνος Μητσοτάκης και «οι αρμοί της εξουσίας» του Αλ. Τσίπρα

Ο κ. Αλ. Τσίπρας, στους συνήθεις υψηλούς τόνους, για πολλοστή φορά, τόνισε ότι «ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να στήσει καθεστώς που μοίρασε δισεκατομμύρια κρατικού χρήματος με απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, διαπλεκόταν με την παρασιτική ελίτ, έχτισε μηχανισμό προπαγάνδας με άξονα μια σειρά από ΜΜΕ και την ίδια στιγμή άφηνε την κοινωνία ανοχύρωτη απέναντι σε κάθε κίνδυνο. Ένα μηχανισμό «που έβαλε στο σημάδι τη δημοκρατία και την κοινωνία, με σκοπό να φάει με χρυσά κουτάλια στις πλάτες των σημερινών και των επόμενων γενιών της χώρας».

Το κακό για τον τέως Πρωθυπουργό είναι ότι οι πολίτες, στην συντριπτική τους πλειονότητα, όπως καταδεικνύουν όλες οι δημοσκοπήσεις, εξακολουθούν να μην πιστώνουν πολιτικά την όποια κυβερνητική φθορά στον κ. Τσίπρα. Προδήλως γιατί δεν τους πείθει.

Καταφανώς διότι είναι νωπές οι μνήμες από τους «αρμούς της εξουσίας», όχι μόνο της «πρώτης φοράς Αριστερά», αλλά και …της δεύτερης.

Πρώτο ερώτημα, έλεγε ο κ. Τσίπρας- σε λογική…Πολάκη- στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, τον Φεβρουάριο του 2020:Πώς θα καταφέρει, τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας».

Με βάση αυτή τη δήλωση, οι πολίτες, σαστισμένοι από την δηλητηριώδη ατμόσφαιρα, μοιάζουν να σκέφτονται: «κοίτα ποιος μιλάει»

Καταφανώς διότι όλοι θυμούνται επίσης, τη «φάμπρικα» με τις απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες που έκαναν «χρυσές δουλειές» επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο προσφυγικό, την αποκατάσταση των πυροπλήκτων, τις δημοσκοπήσεις, τον ΕΟΔΥ, ακόμα και την Intelexa και την Krikel, που σήμερα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, αλλά, σύμφωνα με δημοσιεύματα που ουδέποτε διαψεύστηκαν, «ανδρώθηκαν» οικονομικά μέσω των απευθείας αναθέσεων επί ΣΥΡΙΖΑ.

Ν. Ανδρουλάκης: Από το «εσύ με παρακολουθούσες» προς τον Μητσοτάκη στο «ωραίο αυτό που κατέθεσες» για τις αλλαγές στην ΕΥΠ

Την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αν και έχει διαβεί αρκετά πολιτικά χιλιόμετρα από το «εσύ με παρακολουθούσες», που απηύθυνε προς τον Κ. Μητσοτάκη, στις αρχές Αυγούστου -με το μότο του, τώρα, να περικλείεται στη «θεσμική απάντηση στις παράνομες παρακολουθήσεις»- και παρά το γεγονός ότι διαφοροποιείται επί της ουσίας από τον Αλ. Τσίπρα, αδυνατεί, σύμφωνα με αναλυτές, να στοιχειοθετήσει μια ολοκληρωμένη πειστική εναλλακτική.

Κοινοβουλευτικά στελέχη που άκουσαν τη χθεσινή του παρέμβαση, αναρωτιούνται, για παράδειγμα, πως είναι δυνατόν να υποστηρίζει ότι «η ευθύνη του Πρωθυπουργού δεν μπορεί να «ξεπλυθεί» με την επίκληση «νόμιμων λαθών»» και δύο φράσεις παρακάτω, να δηλώνει: «Καθημερινά, προβάλλονται λίστες, χωρίς όμως κανείς να γνωρίζει με βεβαιότητα τι ευσταθεί και τι όχι, ποιος δυσφημεί και ποιος δυσφημείται, ποιος εκβιάζει και ποιος εκβιάζεται».

Πως είναι δυνατόν να αναγνωρίζει ότι το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης «θέτει αυστηρές προϋποθέσεις και την ανάγκη πρότερης έγκρισης του Προέδρου της Βουλής για την παρακολούθηση πολιτικών προσώπων», να διαμηνύει επίσης, ότι «ο μόνος δρόμος είναι η δικαιοσύνη και καλώ όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα να απευθυνθούν στη δικαιοσύνη», και από την άλλη να επιρρίπτει την ευθύνη στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι «εξακολουθεί να λείπει κάθε διάθεση λογοδοσίας».

Η δημοκρατία ως «φύλλο συκής» για την απουσία εφαρμόσιμης οικονομικής πολιτικής;

Οι παραπάνω ανακολουθίες κάνουν τους πολίτες -που βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σοβαρότερη ενεργειακή κρίση των τελευταίων δεκαετιών, τις σφοδρές επιπτώσεις στους προϋπολογισμούς νοικοκυριών και επιχειρήσεων, και τις εκτιμήσεις για αύξηση του «πληθωρισμού του φτωχού» στο νέο έτος να πρυτανεύουν- να αναρωτιούνται, μήπως, το αντιπολιτευτικό πρόταγμα της δημοκρατίας αποτελεί, ουσιαστικά, ένα «προπέτασμα» για την απουσία εφαρμόσιμης ενναλακτικής στη «γάγγραινα» της ακρίβειας και των φαινομένων αισχροκέρδειας.

Πάρτε για παράδειγμα τη χθεσινή απάντηση του κ. Τσίπρα στη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Ελευθερία». Όταν ο συνάδελφος τον ρωτά «ο πόλεμος κοπάζει, η ακρίβεια καλπάζει και νοικοκυριά-επιχειρήσεις στενάζουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο εξόδου;», ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιορίζεται στην γενικόλογη διατύπωση προτάσεων για «ελάφρυνση των βαρών της ακρίβειας στα βασικά αγαθά, την ενέργεια και τα καύσιμα», στην εξίσου αφοριστική «στήριξη του διαθέσιμου εισοδήματος» και την απροσδιόριστη «ανάταση της παραγωγής στη χώρα».

Ακόμα και οι καλοπροαίρετοι αντιλαμβάνονται ότι «εδώ υπάρχει πρόβλημα». Πόσο μάλλον όταν ο κ. Τσίπρας, «ξεδιπλώνοντας» την οικονομική του αντιπρόταση στη ΔΕΘ, έβαλε μεν ως πρώτη «εθνική προτεραιότητα» την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, αλλά μέσω …της επανακρατικοποίησης της ΔΕΗ! Με το κόστος των εξαγγελιών του, σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, να ανέρχεται στα 23,5 δις ευρώ.

Ανάλογες είναι και οι αιτιάσεις για την ενναλακτική Ανδρουλάκη στα οικονομικά προβλήματα των πολιτών.

Στην Χαριλάου Τρικούπη αν και ασκούν δριμεία κριτική στην οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, έχουν θέσει στην κορυφή των προτάσεων τους την μείωση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα και τον τερματισμό της επιδότησης των κερδών των παραγωγών και των διαχειριστών ενέργειας, χαρακτηρίζοντας «άσκηση δημοσιονομικής ακροβασίας» τον νέο προϋπολογισμό.

Αδυνατούν όμως, κι αυτοί, να εξηγήσουν πως η Ελλάδα έχει μικρότερο πληθωρισμό από τη Γερμανία και ταυτόχρονα, ρυθμό ανάπτυξης διπλάσιο του μέσου ευρωπαϊκού, πως μειώθηκε η ανεργία, πως αυξήθηκαν οι εξαγωγές και οι επενδύσεις, σε νέα ιστορικά υψηλά.

Συμπέρασμα: Μήπως η αδιαμφισβήτητη ανάγκη ενίσχυσης των προστατευτικών δικλείδων ασφαλείας για την ταλανιζόμενη δημοκρατία στη χώρα, πέρα από τις σαφείς ευθύνες της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά, όπως αποδεικνύουν και τα «mea culpa» του, αντιμετωπίζει έναν ακόμα κίνδυνο: τις αντιφάσεις και τις ανακολουθίες, α μη τι άλλο, των δύο μεγάλων κομμάτων της αντιπολίτευσης;

Σε κάθε περίπτωση, μήπως, οι κ. Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης οφείλουν να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν κατανοήσει πως η αντιμετώπιση μείζονος σημασίας θεμάτων, όπως αυτά που βρίσκονται στην κορυφή της πολιτικής και οικονομικής επικαιρότητας, υπερβαίνει τους (μικρο) κομματικούς ανταγωνισμούς. Η αξιοπιστία, δεν ταυτίζεται, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση, με τη συναίνεση;

Διαβάστε επίσης

Alco: Στις 7,3 ποσοστιαίες μονάδες υποχώρησε το προβάδισμα της ΝΔ – Μηδενικά κέρδη για ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ

Υποκλοπές: Τέταρτη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό από τον Αλέξη Τσίπρα

ΣΥΡΙΖΑ με επερώτηση 28 βουλευτών: «Κριτική και ερωτήματα για την τύχη των Περιφερειακών Λιμανιών»