Άρθρο παρέμβαση: Χρήστος Ράμμος- Ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης και… τα συμφέροντα

Ο κ. Χρήστος Ράμμος, Πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), είναι ένας έγκριτος νομικός. Με μακρά θητεία, σχεδόν σαράντα ετών, στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και σε άλλες κορυφαίες θέσεις του δικαστικού συστήματος της χώρας.

Γνωρίζει, λοιπόν, καλύτερα από τον καθένα, τη διπλή φύση της δικαιοσύνης που καθορίζει τόσο τη μοίρα της όσο και αυτή των ανθρώπων που την υπηρετούν, κυρίως όμως τη μοίρα της ίδιας της κοινωνίας.

Ξέρει πολύ καλά, ο κ. Ράμμος, ότι η δικαιοσύνη -δια των εκπροσώπων της από τη μια ή την άλλη θέση ευθύνης- αποτελεί την ύστατη ελπίδα και την καταφυγή κάθε αδικημένου, τον φραγμό σε όλες τις όψεις της κρατικής εξουσίας.

Ίσως γι’ αυτό τον λόγο ο επικεφαλής της ΑΔΑΕ, χρησιμοποιώντας ακόμα και ποιητικές εξάρσεις στον κατά τα άλλα νομικό του λόγο, δεν διστάζει να θυμηθεί τον στίχο του Τάσου Λειβαδίτη στο ποίημά του «Οι Τελευταίοι»: «Τον ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς την ημέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση». Τον διανθίζει δε, με την λεκτική αλλά μεστή μηνυμάτων προέκταση: «Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα ασύμβατο με τη δημοκρατία. Όπου υπάρχει φόβος δεν υπάρχει δημοκρατία».

Από την άλλη όμως, ο κ. Ράμμος, σίγουρα γνωρίζει και θυμάται ότι δεν υπάρχει δημοκρατία όπου δεν τηρείται ο νόμος. Ότι «κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον».

Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Ράμμος, με βάση το πλούσιο ακαδημαϊκό και εμπειρικό υπόβαθρο που διαθέτει, προδήλως, μπορεί να διακρίνει τα βαριά σύννεφα που πάμπολλες φορές, σκίασαν τον… ήλιο της δικαιοσύνης, θέτοντάς την στο επίκεντρο αντιθέσεων και συγκρουόμενων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, παράγοντας ακόμα και πολιτικά αποτελέσματα που συχνά υπερέβησαν τα ίδια τα δημοκρατικά νομιμοποιημένα όργανα του κράτους, δηλαδή την ίδια τη δημοκρατία.

Ο κ. Ράμμος γνωρίζει επίσης, ότι το Σύνταγμα της χώρας αποτελεί την «κορωνίδα» της Έννομης Τάξης μας. Και ότι σε αυτό, μεταξύ άλλων, περιγράφεται με απολύτως σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, ο ρόλος των οργάνων της Πολιτείας, ανάμεσά τους και οι Ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ, της οποίας προΐσταται. Αρχές οι οποίες, όπως διδάσκεται και στα πρώτα έτη της Νομικής, πρέπει να λειτουργούν σεβόμενες το Σύνταγμα, χωρίς να γίνονται τιμητές του.

Όπως κάνουν σήμερα (θιγόμενοι;) πολίτες, που τυγχάνουν και παράγοντες της δημόσιας ζωής. Επικαλούμενοι, ως όψιμοι θιασώτες της τιμής του επικεφαλής της ΑΔΑΕ, ακόμα και τον «ιστορικό ρόλο» του κ. Ράμμου, ως άλλου Έλληνα Ντι Πιέτρο.

Το κακό για τον κ. Ράμμο -πρωτίστως όμως για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία- είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς οι οποίοι καταφεύγουν στην ΑΔΑΕ, ζητώντας τη διεξαγωγή ελέγχων, επικαλούνται ταυτοχρόνως την ακεραιότητα του επικεφαλής της Αρχής και την «αντισυνταγματικότητα του νόμου Μητσοτάκη».

Του νόμου δηλαδή, τον οποίο υπερψήφισε η Βουλή. Στην οποία, είχε γίνει έντονος διάλογος ακόμα και για θέματα αντισυνταγματικότητας. Και, τελικά, επικράτησε η βασική αρχή της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, η αρχή της πλειοψηφίας. Πλειοψηφία η οποία μπορεί να αλλάξει μόνο μετά από εκλογές, στη βάση της λαϊκής ετυμηγορίας και κανενός άλλου αυτοκλήτου «mister καθαρά χέρια» και «των συν αυτώ».

Ο κ. Ράμμος, γνωρίζει επίσης καλύτερα από τον καθένα, ότι ο νέος νόμος- που εισήγαγε η κυβέρνηση του «υποκλοπέα» Μητσοτάκη- για τη λειτουργία της ΕΥΠ και το απόρρητο των επικοινωνιών, εξακολουθεί, από τη μια, να μην θέτει κανέναν περιορισμό στην αρμοδιότητα της Αρχής να ελέγξει τους ιδιώτες παρόχους, ακόμα και τις κρατικές υπηρεσίες, για την τήρηση ή όχι των διαδικασιών απορρήτου. Και από την άλλη, θέτει την Αρχή υπό κοινοβουλευτικό έλεγχο, επιβάλλοντάς της να συνεργάζεται, όπως εξ άλλου όλα τα πολιτειακά όργανα οφείλουν να πράττουν, με κάθε συναρμόδιο φορέα.

Όπως, μεταξύ άλλων, τα Υπουργεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Δικαιοσύνης, τα οποία, με τη σειρά τους, όλο και κάτι γνωρίζουν από την τήρηση των νόμων Ή η ελληνική δικαιοσύνη, την οποία η κυβέρνηση, όπως έχει δηλώσει, στηρίζει και εμπιστεύεται.

Εκτός κι αν επικεφαλής Αρχών εκτιμούν το αντίθετο, οπότε οφείλουν να το καταγγείλουν δημοσίως και να πράξουν τα δέοντα.

Ο επίτιμος Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, ταυτοχρόνως, σίγουρα γνωρίζει ότι για να περιοριστεί ή να εμπλουτιστεί περαιτέρω η ελεγκτική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ, θα απαιτούνταν η αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος. Κάτι που, όπως γνωρίζει και κ. Ράμμος, δεν συνέβη, όχι μόνο επί της παρούσας κυβέρνησης.

Πάνω απ’ όλα όμως, ο κ. Ράμμος, όπως όλοι «οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ», δεν προέρχεται από… παρθενογένεση.

Σίγουρα, ο επικεφαλής της ΑΔΑΕ, κάτι θα θυμάται από την προϋπηρεσία του και τις καταγγελίες, ακόμα και συναδέλφων του, για το τι συνέβαινε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και, σίγουρα, ήδη, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να έχει δώσει απάντηση στο θεμελιώδες δίλημμα: Δημοκρατία ή λαϊκισμός.

Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν δημοσίως διατυπωμένες θέσεις κορυφαίων εκπροσώπων της πολιτικής εξουσίας, όπως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην Πρωθυπουργός, ο οποίος δεν διστάζει ακόμα και σήμερα, να τονίζει την ανάγκη ελέγχου από την κυβέρνηση (του) των «κρίσιμων αρμών της εξουσίας».

Διαβάστε επίσης

Άρθρο παρέμβαση: Η ΑΔΑΕ, οι έλεγχοι του κ. Ράμμου, οι σκοπιμότητες και οι κίνδυνοι