Κομισιόν: Ποια μορφή θα πάρει η επιτήρηση μετά το τέλος του μνημονίου

Κατά την προσέλευσή του στο χθεσινό Eurogroup, ο Γάλλος επίτροπος επί των Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί πέρα από τα καλά του λόγια για την πορεία της Ελλάδας αποκάλυψε πως στους επόμενους έξι μήνες θα πραγματοποιηθούν οι συζητήσεις για την μετα-μνημονιακή επιτήρηση.

Ποια μορφή όμως θα πάρει το πρόγραμμα που θα προτείνει η Κομισιόν στην Ελλάδα και το οποίο κινδυνεύει να σκιάσει την εικόνα που επιχειρεί να παρουσιάσει η Κυβέρνηση περί «καθαρής εξόδου»; Τις βασικές γραμμές του φρόντισαν να δώσουν στελέχη της, τα οποία προσπάθησαν να συγκεκριμενοποιήσουν το τι σημαίνει το “κανονική χώρα” το οποίο χρησιμοποίησε ο κ. Μοσκοβισί για να περιγράψει την κατάσταση που πρέπει να βρεθεί η Ελλάδα μετά το καλοκαίρι το 2018.

Όπως ανέφεραν , η εποπτεία αν και αυστηρότερη, από ό,τι σε άλλες χώρες με μικρότερης έντασης προβλήματα χρέους, θα είναι ενταγμένη στο πλαίσιο και στα όρια των κανονισμών του αναθεωρημένου Συμφώνου Σταθερότητας.

Αυτό σημαίνει ότι θα βρίσκεται υπό την προληπτική εποπτεία του εξαμήνου αλλά ταυτόχρονα και τους ελέγχους που συνοδεύουν τη διαδικασία αποπληρωμής του 75% του χρέους της προς τους θεσμικούς δανειστές της, δηλαδή τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και τον ESM, δημιουργώντας έτσι ένα «υβριδικό σύστημα», για το οποίο είχε κάνει λόγο ο κ. Μοσκοβισί σε παλαιότερες δηλώσεις του.

Αυτό το πρόγραμμα εποπτείας δεν θα ελέγχει όμως μόνο όσα –δημοσιονομικά–ελέγχονται στις άλλες χώρες, αλλά και όσα στο μεταξύ έχει δρομολογήσει με το τρίτο πρόγραμμα ως μεταρρυθμίσεις ή άλλες δεσμεύσεις η Ελλάδα.

Με τη διαφορά ότι αυτές οι δεσμεύσεις θα πρέπει να αποτελούν μέρος του προγράμματος που θα έχει καταθέσει και προτείνει η Ελλάδα και όχι ένα “εξωτερικά επιβαλλόμενο πρόγραμμα…”.

Μάλιστα το πρόγραμμα το οποίο θα ονομάζεται “ελληνικής ιδιοκτησίας” θα πρέπει να έχει κατατεθεί μέχρι το Πάσχα ως σχέδιο για να συζητηθεί και να κριθεί το αν ανταποκρίνεται σε ένα πρόγραμμα που θα τα περιλαμβάνει όλα, αλλά “δεν θα πρέπει να μοιάζει… εξωτερικά επιβαλλόμενο”.

Στο πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνονται πέραν των άλλων και οι αποφάσεις του Ιουνίου, δηλαδή εκείνες που αφορούν τη διετία 2019 – 2020 και έχουν να κάνουν με την περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης (μείωση του αφορολόγητου ορίου) και τη μείωση των συντάξεων (στο κομμάτι της προσωπικής διαφοράς).

Και τα δύο αυτά μέτρα ήταν αυτά που «θυσιάστηκαν» από την πλευρά της Κυβέρνησης για να πεισθεί το ΔΝΤ να δεχθεί να υπογράψει τότε την κατ’ αρχήν συμφωνία, δεδομένου ότι το Ταμείο εξακολουθεί να διαφωνεί με τις δημοσιονομικές προβλέψεις για το έλλειμμα και τον ρυθμό ανάπτυξης μεσομακροπρόθεσμα.

Τα δύο αυτά μέτρα ήταν η “εγγύηση” που πήρε το ΔΝΤ για να αποδεχθεί μία κατ’ αρχήν συμφωνία συμμετοχής στο πρόγραμμα και αφού η Ευρωζώνη προχωρήσει στην περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.

Όπως δήλωσε αρμόδιο στέλεχος της Κομισιόν, η συμφωνία του Ιουνίου είχε δύο προαπαιτούμενα, ένα από την ελληνική κυβέρνηση και ένα από την Ευρωζώνη τα οποία μόνο με το τέλος του προγράμματος θα διαφανεί αν μπορούν να υλοποιηθούν με τρόπο επαρκή για το ΔΝΤ.

Ήδη κάποιες διαρροές που άρχισαν να διατρέχουν τις συζητήσεις στους διαδρόμους του Συμβουλίου κάνουν λόγο για επίσπευση από τις αρχές του 2019 της μείωσης του αφορολόγητου ορίου όπως έχει ζητήσει το ΔΝΤ, χωρίς να διευκρινίζεται αν το μέτρο αυτό θα υλοποιηθεί ταυτόχρονα με την μείωση των συντάξεων.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Κομισιόν: «Ουδέν σχόλιον» για την προανακριτική της Novartis

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μοσκοβισί: Στο επόμενο εξάμηνο θα συμφωνηθεί η μετα-μνημονιακή εποπτεία της Ελλάδας