Σύγχυση από τα πλαστά έργα του Μυταρά που έχουν πλημμυρίσει την αγορά

Μια απλή ερώτηση σε μια διαπίστωση, που όλοι οι άνθρωποι του κόσμου της τέχνης γνώριζαν. Ποιος ο λόγος, σήμερα, τον Ιανουάριο του 2016 να γίνονται αναρτήσεις στα social media για την απώλεια της όρασης του ίσως πιο διάσημου εν ζωή ζωγράφου, του Δημήτρη Μυταρά όταν αυτό έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί κι όταν το ίδιο το γεγονός έχει οδηγήσει ακόμα και στην διαγραφή του από την Ακαδημία Αθηνών…; Μήπως σε αυτή την επικίνδυνη, υπονομευτική και κρίσιμη εποχή που περνάει η χώρα μας και φυσικά και ο χώρος της τέχνης, κάποιοι κίνησαν τα νήματα, ώστε να δημιουργηθεί ένα έντονο ενδιαφέρον γύρω απ’ τις ούτως ή άλλως υψηλές τιμές των έργων του ζωγράφου. Και μήπως κάποιοι αποφάσισαν μετακινώντας το ενδιαφέρον των συλλεκτών (οι γνήσιοι συλλέκτες έργων τέχνη πάντα αγοράζουν Μυταρά) να βγάλουν στην αγορά και άλλα πλαστά έργα του διάσημου ζωγράφου;

Το κοινό, λόγω της βαθιάς κρίσης πιέζει για χαμηλές τιμές. Τα έργα του είναι πολύτιμα κομμάτια της σύγχρονης τέχνης και ποτέ δεν ήταν ούτε φθηνά ούτε εύκολο να τα αποκτήσει κανείς. Για αυτό και θέλει πολύ προσοχή όταν κάποιος αγοραστής βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο του, ιδιαίτερα σε αυτά των τελευταίων δεκαετιών τα οποία είναι και τα πιο περιζήτητα. Τα πορτρέτα των κοσμικών κυριών που ποζάριζαν με ακριβά ρούχα και πολυτελή αυτοκίνητα ήταν «η εικόνα της φούσκας που μας οδήγησε στην σημερινή κρίση». Η ίδια κρίση που θέλει την αγορά να γεμίζει με πλαστά έργα ανακατεμένα με τα αυθεντικά, προκαλεί σύγχυση στο χρηματιστήριο των έργων τέχνης. Ιδιαίτερα τώρα επειδή ο εν λόγω ζωγράφος εδώ και αρκετά χρόνια δεν παράγει, γίνονται πολύ συχνά μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις του, όπως αυτή που έγινε πέρυσι στο Μουσείο Μπενάκη.

Ο Δημήτρης Μυταράς, ήδη στην έκθεση που έγινε το 2008, στο ίδρυμα Θεοχαράκη, με τίτλο «Ιστορώντας Μορφές», με αφορμή την ανακήρυξή του σαν ακαδημαϊκός, ήταν βαριά άρρωστος. Έβλεπε μόνο σκιές. Στην ουσία, φυγαδεύτηκε από τους διοργανωτές της έκθεσης το βράδυ των εγκαινίων, για να μην αισθανθεί άσχημα, λόγω του κόσμου. Όσο η μυασθένεια που τον κατέτρωγε προχωρούσε, τόσο ο ζωγράφος έπεφτε στην κατάθλιψη. Όλοι, φίλοι, συνεργάτες, συμμαθητές, δάσκαλοι, άνθρωποι της τέχνης, κοινό, γνώριζαν…Πόσο φρικτό για τον «ζωγράφο των χρωμάτων», να χάσει την επαφή με την ουσία της ζωής του; Να σταματήσει να ζωγραφίζει τα κοχύλια του, την Χαλκίδα, εκεί οπού ονειρευόταν χρόνια τώρα να γίνει το μουσείο του;

Πλάι του, πάντα η σύντροφός του, επίσης ζωγράφος, Χαρίκλεια Μυταρά, η Ζουζού του και ο γιός του, Αριστείδης που είναι μουσικός. Απόλυτα προστατευμένος, κανείς πια δεν συναντά τον ζωγράφο, που όπως λένε οι φήμες πλέον δεν μιλά. Επί τρία περίπου χρόνια, μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, μέχρι που ήρθε η διάγνωση από το πανεπιστήμιο του Harvard, να βάλει τελεία. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Και μέσα σε όλο αυτό το πήγαινε έλα, έρχεται και η διαγραφή του το 2013, από την Ακαδημία Αθηνών, επειδή δεν παρακολουθούσε τις συνεδριάσεις της… Παρόλο που είχαν στείλει σε όλους τους ακαδημαϊκούς τις γνωματεύσεις των γιατρών, η Ακαδημία τον διέγραψε, η οικογένεια επέστρεψε τα χρήματα που είχε πάρει και ο Δημήτρης Μυταράς έπεσε σε ακόμα βαρύτερη κατάθλιψη!!

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, πολλοί άνθρωποι της τέχνης, εξέφρασαν στο mononews.gr την απορία τους από που και γιατί ξεκίνησε όλος αυτός ο καταιγισμός δημοσιευμάτων για τον διάσημο ζωγράφο. Εμείς απλά απαντάμε με μια δική του πρόταση «Αν ξύσεις ένα έργο τέχνης θα τρέξει αίμα».