Ο σκοτεινός φιλόσοφος του Twitter που… ψηφίζει Βαρουφάκη!

Όσοι συχνάζουν στο Twitter δεν μπορεί να μην έχουν πέσει πάνω σε κάποιο από τα ευφάνταστα tweets του @NeinQuarterly, ενός λογαριασμού που συνδυάζει τη φιλοσοφία με το σκοτεινό, κυνικό χιούμορ και είναι από τους πλέον δημοφιλείς στο κοινωνικό δίκτυο, με πάνω από 120.000 ακολούθους.

«Ευχαριστούμε που καλέσατε τον Άη Βασίλη. Αν ήσασταν άτακτος, πατήστε το 1. Αν ήσασταν καλός, πατήστε το 2. Αν είστε ο Nietzsche, ναι, ξέρουμε. Σταμάτα να τηλεφωνείς», αναφέρει σε μία από τις πιο πετυχημένες πρόσφατες αναρτήσεις του, ενώ μία άλλη ανάρτηση έχει… ελληνικό χρώμα, καθώς σχολιάζοντας την ανάδειξη της Angela Merkel σε «Πρόσωπο της Χρονιάς» από το περιοδικό Time, αναφέρει: «Κρίμα, Γιάνη Βαρουφάκη, είχες την ψήφο μου».

Sorry, @yanisvaroufakis. You had my vote. pic.twitter.com/DhXiMGRnxp

— Nein. (@NeinQuarterly) December 9, 2015

Σε άλλη ανάρτησή του σατιρίζει το Twitter, σημειώνοντας: «Ναι, φίλοι μου, το Twitter είναι η τελευταία μας ελπίδα. Και γι’ αυτό δεν υπάρχει ελπίδα».

Yes, friends, Twitter is our last hope. Which is why there isn’t any.
— Nein. (@NeinQuarterly) December 5, 2015

Συνήθως το χιούμορ του είναι κυνικό, όπως  όταν γράφει: «Κυριακή βράδυ, φίλοι μου. Όχι το θλιβερό τέλος του Σαββατοκύριακου. Το ένδοξο ξεκίνημα για κάτι πολύ χειρότερο».

Sunday night, friends. Not the gloomy end of your weekend. The glorious beginning of something far worse.

— Nein. (@NeinQuarterly) November 9, 2015

Πίσω από την περσόνα του @NeinQuarterly, με έμβλημα τον Γερμανό φιλόσοφο Theodor Adorno, βρίσκεται ο Eric Jarosinski, ο οποίος μέχρι πριν από δύο χρόνια ήταν επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Pennsylvania στις ΗΠΑ, και υποστηρίζει πως το ακαδημαϊκό του παρελθόν αποδείχθηκε εξαιρετική βάση για μια καριέρα κωμικού.

«Νομίζω ότι βοήθησε το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του ακαδημαϊκού μου έργου ήταν η αναζήτηση εντάσεων και αντιφάσεων – στη γλώσσα, την κοινωνία, τις έννοιες, τις ιδεολογίες. Και αυτό είναι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη η κωμωδία», δηλώνει ο ίδιος στο Quartz.

Ο Jarosinski συνειδητοποίησε ότι οι φιλόσοφοι που μελετούσε αποτελούσαν πηγή ακατέργαστου κωμικού υλικού, τόσο πολύ που θα μπορούσε να «χωρέσει» φιλοσοφικές αναφορές ακόμα και στα παλιότερα, πιο κλασικά ανέκδοτα, και να δημιουργήσει κάτι πρωτότυπο.

Όσο για την απογοήτευση που βγάζουν συνήθως τα tweets του, αναφέρει: «Τα πράγματα φιλτράρονται μέσω ενός χαρακτήρα, αλλά δε νομίζω πως έχω γράψει ποτέ ένα tweet που να μην πιστεύω με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο».

Ο Jarosinski πιστεύει πως είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται η φιλοσοφία με έναν ελαφρό, προσβάσιμο τρόπο. «Πολλές θεωρητικές ιδέες δεν είναι τόσο πολύπλοκες, αλλά είναι περικυκλωμένες από μία αύρα που τις κάνει να μοιάζουν απροσπέλαστες», σημειώνει.

Υποστηρίζει εξάλλου πως συχνά ως καθηγητής φοβόταν να συζητήσει για τους μεγάλους φιλοσόφους, και αισθάνεται πως έχει μεγαλύτερη ελευθερία να το κάνει αυτό στη νέα του δουλειά – και έχοντας μιλήσει σε αρκετά πανεπιστήμια, έχει γνωρίσει πολλούς ακαδημαϊκούς που νιώθουν το ίδιο.

Όπως αναφέρει ο ίδιος:

«Η θεωρία έχει ένα συγκεκριμένο στάτους και ισχύ που κραδαίνεται σαν όπλο, κάτι που βρίσκω πολύ ανησυχητικό. Συχνά οι συζητήσεις είναι απλώς κάποια γνωστά ονόματα που αναφέρονται -‘Όπως ξέρουμε από τον Kant, κλπ’- αλλά τα επιχειρήματα δεν εκφράζονται ποτέ. Και μετά κάνεις ένα βήμα πίσω και συνειδητοποιείς ότι κανένας από μας δεν είναι σίγουρος τι σημαίνουν όλα αυτά. Ωραία, είσαι ειδικός στον Lacan, έχεις μεγάλη τεχνογνωσία σε έναν συγκεκριμένο φιλόσοφο ή σε μία συγκεκριμένη σχολή σκέψης. Αυτή είναι εξειδικευμένη γνώση, δε σημαίνει ότι είναι η πιο πολύτιμη γνώση».

Ο Jarosinski έχει αποσπάσει μάλιστα πολύ καλά λόγια από έναν από τους πιο διάσημους σύγχρονους φιλοσόφους (και γνωστό πολέμιο του Twitter), τον Slavoj Zizek, ο οποίος έχει δηλώσει για τον άνθρωπο πίσω από το @NeinQuarterly πως ενώ το Twitter θα έπρεπε να απαγορευθεί, «ο Nein είναι η μόνη εξαίρεση, ο μόνος λόγος που το δικαιολογεί».

Και μολονότι ο Jarosinski έχει χρησιμοποιήσει τον Zizek σε αστεία του, δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του, όχι μόνο για το έργο του, αλλά και για το χιούμορ του. «Καταλαβαίνει και εκτιμά τη δύναμη ενός αστείου», λέει ο Jarosinski. «Και αυτό μετράει. Αυτό πραγματικά μετράει».