Davos: Πως από παράδεισος της φυματίωσης έγινε ο παράδεισος της οικονομίας

Ήταν μια τρομερή ασθένεια – όχι η συνεδρίαση WEF της ελίτ του κόσμου – που μετέτρεψε το ορεινό θέρετρο του Νταβός, την οικονομία και το μέλλον της. Ανοίγοντας μία προσεκτικά ανακαινισμένη, παλιά ξύλινη πόρτα και βγαίνοντας σε ένα φωτεινό, ηλιόλουστο μπαλκόνι, ο Klaus Bergamin παίρνει μια βαθιά ανάσα φρέσκου αέρα των Άλπεων. «Αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο, έτσι δεν είναι;» ανακοινώνει. Ο Bergamin απολαμβάνει τη θέα του Νταβός από το Ξενοδοχείο «Schatzalp», ένα ιστορικό ξενοδοχείο που χτίστηκε το 1900, το οποίο χρησιμοποιείτο σαν ένα πολυτελές σανατόριο για τους πάσχοντες από φυματίωση, κάτι για το οποίο ο Bergamin έχει εμπειρία από πρώτο χέρι.

Το Νταβός, μια μικρή πόλη στη νοτιοανατολική Ελβετία, έγινε κατά λάθος ένας παράδεισος για τους πάσχοντες από φυματίωση κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, καθώς οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο αέρας του βουνού θα μπορούσε να τους θεραπεύσει. Το Νταβός του σήμερα εξακολουθεί να έχει μια σειρά από επιχειρήσεις που σχετίζονται με την υγεία. Το Ελβετικό Ινστιτούτο για τις Αλλεργίες και το Τμήμα Ερευνών για το Άσθμα, το Κέντρο Αποκατάστασης της Ζυρίχης (Zürcher RehaZentrum Davos) και το Ερευνητικό Ινστιτούτο (ΑΟ) για διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος, για να αναφέρουμε μερικές από τις μεγαλύτερες.

Αλλά πιο γνωστό είναι γιατί φιλοξενεί το Ετήσιο συνέδριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, κάθε Ιανουάριο. Πολιτικοί, Διασημότητες, Διευθύνοντες Σύμβουλοι και Επιχειρηματίες γεμίζουν τα ξενοδοχεία της πόλης με τα μεγάλα ηλιόλουστα μπαλκόνια και τις βεράντες τους, μια υπενθύμιση της θέσης του παρελθόντος. Περπατώντας στους δρόμους βλέπουμε παλιά σανατόρια σε κάθε στροφή, που τα αναγνωρίζουμε από τα μεγάλα, πλατιά μπαλκόνια που καλύπτουν τις προσόψεις των ξενοδοχείων, ένα κατάλοιπο από τότε που έβγαζαν έξω τους ασθενείς με τα κρεβάτια τους ή όταν περνούσαν πολλές ώρες αναπνέοντας τον καθαρό αέρα από την άνεση μιας ξαπλώστρας, που τώρα πια καταλαμβάνεται από τους σκιέρ που πίνουν ένα ποτό στον ήλιο.

Μέχρι το 1940 το Νταβός είχε περίπου 40 τέτοια ιατρικά ιδρύματα, τα οποία είχαν αρχίσει να ξεφυτρώνουν στη δεκαετία του 1860 όταν ο Δρ. Alexander Spengler πρωτοπόρησε στη θεραπευτική αγωγή της φυματίωσης (TB) προτείνοντας να κάθονται πολλές ώρες στις ξαπλώστρες κάτω από τον ήλιο, να πίνουν πολύ γάλα και γενικά να τρώνε καλά. Είχε μεταφερθεί στο τότε μικρό αγροτικό χωριό, σαν τοπικός γιατρός, αλλά παρατήρησε ότι το Νταβός φαινόταν να είναι απρόσβλητο από την ασθένεια που μάστιζε τον παγκόσμιο πληθυσμό. Σε πόλεις της Αγγλίας μεταξύ του 1871-1880, υπήρξαν 25,5 θάνατοι ανά 10.000 κατοίκους, λόγω της φυματίωσης. Σε πόλεις της Γερμανίας, το 1877, το ποσοστό αυτό ήταν 38,1 θάνατοι ανά 10.000 κατοίκους. Το 1900 μόνο στην Ελβετία, περίπου 9.000 άνθρωποι πέθαναν από φυματίωση.

Δεν ήταν γνωστό ακριβώς γιατί οι άνθρωποι με φυματίωση που ήρθαν στο Νταβός μπόρεσαν να αναρρώσουν, αλλά πιστεύεται ότι το κλίμα και η πάνω του μέσου όρου ηλιοφάνεια είχε κάτι να κάνει με αυτό.

Μια ολόκληρη επιχείρηση ξεφύτρωσε στο Νταβός καθώς ο Δρ. Spengler διέδωσε τα νέα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Το χωριό φιλοξενούσε οποιονδήποτε. Από τους πλούσιους ξένους που πήγαιναν σε σανατόρια υψηλής κατηγορίας χωρίς να τσιγκουνεύονται τα έξοδα, μέχρι τις περιπτώσεις κοινωνικής προσφοράς και όσους αγωνίζονταν να καλύψουν το κόστος της μακράς θεραπείας, η οποία σε γενικές γραμμές κρατούσε για μήνες.

http://www.swissinfo.ch/eng/tuberculosis-and-davos_a-breath-of-fresh-air-for-an-alpine-village/41896580